Μάκης Παπαδημητρίου: «Σέριφος δαγκωτό και καλύτερα τον Σεπτέμβρη»

Όσο σκέφτομαι τα περασμένα καλοκαίρια, σε σχέση με την ποιότητα των καλοκαιρινών διακοπών, τόσο διαπιστώνω ότι χρόνο με τον χρόνο προορισμοί που άλλοτε ήταν επιλογή όσων θέλουν ηρεμία στις διακοπές τους, όλο και λιγοστεύουν. Οι Κυκλάδες, κυρίως η άγονη γραμμή και όχι μόνο, παρουσιάζουν ολοένα και περισσότερη επισκεψιμότητα με ό,τι αυτό συνεπάγεται –κακό και καλό– για τον τόπο, τους μόνιμους κάτοικους και τους τουρίστες. Σίγουρα η Σέριφος δεν ανήκει στην άγονη γραμμή, αλλά δεν είχε αυτόν τον «κοσμοπολίτικο» χαρακτήρα άλλων νησιών των Κυκλάδων, ούτε τη νυχτερινή ζωή, οπότε ανέκαθεν έλκυε ανθρώπους που αποζητούσαν την ηρεμία. Επίσης, εκτός από ένα παρατράγουδο μπιτς μπαρ που μακάρι να μην είχε ανοίξει ποτέ, το σύνολο των παραλιών δεν έχει ξαπλώστρες. Οι κάτοικοι έχουν καταφέρει να κρατήσουν τον χαρακτήρα του νησιού – κάτι που πλέον συναντάται πολύ σπάνια.

Φυσικά και μάλλον αναπόφευκτα εδώ και αρκετά χρόνια, και λόγω της εγγύτητάς της με την Αθήνα, είναι πλέον σε απόσταση μόλις δύο ωρών με το γρήγορο πλοίο, αρχίζει να παρουσιάζει φαινόμενα τέτοιων «κοσμοπολίτικων» χαρακτηριστικών. Εύχομαι να υπάρχει ακόμα η επιθυμία και από τους ντόπιους και από τους ανθρώπους που οι διακοπές σημαίνουν ξεκούραση για εκείνους, να κρατηθεί ο χαρακτήρας του νησιού σε ένα υψηλό επίπεδο. Οι παραλίες της Σερίφου είναι πραγματικά μαγικές, η Λια, ο Άγιος Σώστης, η Ψιλή Άμμος, ο Αη Γιάννης και πιο μακριά ο Πλατύς Γιαλός, η Συκαμιά από την ανατολική και βόρεια μεριά, και το Καλό Αμπέλι, η Βαγιά, το Γάνεμα, ο Κουταλάς και το Μαλλιάδικο από τη νότια, εκτός του ότι είναι πανέμορφες, κρατάνε ακόμα –και μακάρι για πάντα– τον κυκλαδίτικο χαρακτήρα τους.

Η Χώρα της Σερίφου, πιθανότατα η ομορφότερη των Κυκλάδων, βρίσκεται ψηλά στο βουνό και βλέπει το λιμάνι από τη μια μεριά και τον Βου (βραχονησίδα) από την άλλη. Στενά δρομάκια, λίγα μαγαζιά και ταβέρνες, και αυτός ο δαιμονισμένος κυκλαδίτικος αέρας που κάνει τα λιγοστά δέντρα να φαίνονται χτενισμένα μονόπαντα και που μπορεί κυριολεκτικά να σε πάρει και να σε σηκώσει, αλλά τόσο απαραίτητος... δεν γίνεται Κυκλάδες χωρίς ξεραΐλα και αέρα.

Οι ωραιότερες διακοπές στη Σέριφο ήταν Σεπτέμβριο. Μόνος με τη μηχανή. Πήγαινα το πρωί για μπάνιο και απολάμβανα τα κρύα νερά, την ηρεμία και τη μαγεία του τοπίου. Φυσικά η ηρεμία είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όταν έρχεται το καλοκαίρι. Τώρα. Παλιότερα γυρίζαμε από τις διακοπές και θέλαμε δέκα μέρες να ξεκουραστούμε και να συνέλθουμε. Τότε δεν μας ένοιαζε το πού θα πάμε, αρκεί να έχει κόσμο και θόρυβο! Αλλά όποιας ηλικίας και να είσαι, νομίζω πως ο Αύγουστος –ανεξαρτήτως προορισμού– έχει γίνει κάπως απαγορευτικός για μήνας διακοπών.

Σέριφος δαγκωτό, λοιπόν. Και καλύτερα Σεπτέμβριο. Ένας απογευματινός περίπατος από τη Χώρα στο λιμάνι για μια ρακή είναι απολαυστικός – υπάρχει και λεωφορειάκι για την επιστροφή για όσους το παρακάνουν…

* Ο Μάκης Παπαδημητρίου είναι ηθοποιός.