Η ηθοποιός Ζέτα Δούκα γράφει για τα δικά της Χανιά.
Η γνωριµία µου µε την Παλαιόχωρα έγινε το 2014, όταν το πλοίο που εκτελούσε το δροµολόγιο από τη Γαύδο, που βρισκόµουν για 4 µέρες µε τον άντρα µου, δεν έλεγε να φύγει λόγω του δυτικού ανέµου που συχνά πνέει στην περιοχή. Επειδή εκείνο το καλοκαίρι βρισκόµουν σε θεατρική περιοδεία, έπρεπε δύο µέρες µετά να είµαι στη Θεσσαλονίκη πράγµα που θα στεκόταν αδύνατο αν δεν συναντούσαµε τον Γιώργη Αρχοντάκη, µόνιµο κάτοικο και τοπικό «άρχοντα» της Παλαιοχώρας, που προσφέρθηκε να µας περάσει απέναντι µε το σκάφος του και να διανυκτερεύσουµε κατ’ ανάγκη ένα βράδυ στην περιοχή αυτή των νοτίων Χανίων, η οποία για πολλούς είναι γνωστή ως το µέρος που θα πάρουν το πλοίο για τη Γαύδο.
Ζέτα Δούκα
Η Παλαιόχωρα µε κέρδισε αµέσως µε τη διακριτική απλότητα και κρητική λεβεντιά της κι όταν το ίδιο βράδυ πήγαµε να φάµε όλοι µαζί στη θεσπέσια ταβέρνα Μέθεξις του Νεκτάριου Λουγκιάκη (το ολόφρεσκο ψάρι και τα κάστανα στιφάδο δίνουν ρέστα!), έδωσα υπόσχεση στον εαυτό µου ότι θα φροντίσω να τη γνωρίσω καλύτερα. Όπως και συνέβη 4 χρόνια µετά, το 2018, όταν προσπαθώντας να βρούµε το ιδανικό µέρος για οικογενειακές διακοπές µε ένα παιδί δύο χρονών, ήρθε η πρόσκληση από τον καρδιακό πια φίλο µας Γιώργη να µας παραχωρήσει ένα δωµάτιο από αυτά που είχε µόλις ανακαινίσει στο ξενοδοχείο Κάντια που διαθέτει η οικογένειά του στην απέραντη παραλία της Παχειάς Άµµου. Δεν το σκεφτήκαµε δεύτερη φορά και η –στιγµιαία– απόφαση να περάσουµε το καλοκαίρι µας εκεί, στάθηκε καρµική αφού η σχέση µας µε το ευλογηµένο αυτό µέρος µόνο ως τέτοια θα µπορούσε να χαρακτηριστεί. Από την πρώτη στιγµή ένιωσα την οικειότητα και την ηρεµία που η ζεστή φιλοξενία σου προσφέρει. Και δεν την ένιωσα µόνο από τους υπέροχους ανθρώπους που συναντούσα παντού αλλά κι από το καθετί· το συγκλονιστικό φαγητό, τις αµέτρητες παραλίες, τις εκδροµές στα απίθανα χωριά της ευρύτερης περιοχής µε τα παραδοσιακά µιτάτα και τα ντόπια προϊόντα και κυρίως από το γεγονός ότι δεν υπάρχει πουθενά συνωστισµός – ακόµη και τον Δεκαπενταύγουστο– αφού το µέρος είναι κυριολεκτικά απέραντο.
Ζέτα Δούκα
Οι µέρες κυλούν ήσυχα. Είτε κολυµπάς στην αγαπηµένη Παχειά Άµµο και τρως στη καντίνα του Γιάννη, είτε πας στο Γυαλισκάρι και τρως στον Αντώνη ή τον Παυλή, είτε στον Κριό και την καντίνα του Μιχάλη, είτε κάνεις βουτιές από τα βράχια του Ψηλού Βώλακα, είτε νοικιάζεις ένα βαρκάκι και πας θαλάσσια εκδροµή στη Σούγια, την Αγιά Ρουµέλη ή τον Άγιο Παύλο και σε βρίσκει η δύση του ηλίου αρµενίζοντας και όπως είσαι πας να φας στη Μέθεξις, στο Βρυσάλλι, στον Ντίνο ή στην Αριστέα, περνάς συγκλονιστικά! Γεµίζεις θετική ενέργεια και χαρά, όπως γεµίζει η πανταχού παρούσα ρακή συνεχώς το ποτήρι σου.
Κι αν κάποιο βράδυ θέλεις να το ρίξεις έξω, τα µπαράκια της περιοχής, το έχουν φροντίσει κι αυτό. Ξεχωρίζει ο ψαγµένος Άγιος για τα κοκτέιλ και την οικολογική του συνείδηση –είδα τα πρώτα ανοξείδωτα ή βιοδιασπώµενα καλαµάκια εκεί πριν 2 χρόνια– και η Σκάλα. Περνώντας ο καιρός, αισθάνεσαι ευλογηµένος που ζεις αυτές τις µικρές/ µεγάλες ευτυχίες της ζωής. Που τις χαίρεσαι µε ολοένα και περισσότερους αγαπηµένους φίλους, οι οποίοι σε υποδέχονται κάθε καλοκαίρι µε µια τεράστια αγκαλιά, που θα απολαύσουµε και τέταρτο καλοκαίρι φέτος.
