Η Μάχη των Κόσμων: 21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης VS The Comic Con 9 

Η βόλτα στα δύο μεγάλα γεγονότα (21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου και 9ο Comic Con), που έτρεξαν στον ίδιον χρόνο, το Παρασκευοσαββατοκύριακο, στη ΔΕΘ, με έκανε να νιώθω σαν να περιφέρομαι ανάμεσα σε δυο κόσμους. Δε με συμφέρει η διαπίστωση, βιβλία γράφω κι εγώ, δε φτιάχνω κόμιξ, όμως την κάνω νέτα σκέτα την παραδοχή και επεξηγώ γιατί αυτό το φίλινγκ: Όλο το τριήμερο που άλλαζα περιβάλλοντα και από την 21η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου με τα μεγάλα μπάτζετ (προίκα του Υπουργείου Πολιτισμού και των ΕΣΠΑ) σκρόλαρα στο ταπεινής ιδιωτικής χρηματοδότησης Comic Con 9 (προσπαθώ να μεταφράσω κόσμια το «είναι ιδιώτες και τους φεύγει ο πάτος για να βρουν χορηγίες), συγκρίνοντας τα περιεχόμενα, τις ατμόσφαιρες και τα ιδιαίτερα δημογραφικά και ηλιακά χαρακτηριστικά των κοινών, μελαγχόλησα. 

Κανονικά, οι ανήσυχοι θεσμικοί παραγόντες του βιβλίου που αναρωτιούνται γιατί το προϊόν δεν τραβάει θα έπρεπε να ξημεροβραδιάζονται στους κομιξάδες. Αλλά φευ, δε νομίζω ότι οι βιβλιάνθρωποι έκαναν break από τη λογιοσύνη τους. Εγώ όμως, έτσι ρεπορταζιακά κινούμενος σε αυτούς τους δύο άνισα οικονομικά πολιτιστικούς κόσμους -παχυλή κρατική επιχορήγηση ο ένας και ιδιωτική πρωτοβουλία ο άλλος, επαναλαμβάνω- έπιασα εαυτό να προβληματίζεται. Πρώτα από όλα με το τεράστιο ηλιακό gap μεταξύ ημών που παρακολουθήσαμε τη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου (too old to rock’n’roll, να το θέσω κομψά), σε αντίστιξη με τα χιλιάδες young and the restless που κατέκλυσαν το Φεστιβάλ Κόμιξ. Είναι γνωστό πως το Comic Con κάθε χρονιά στήνει το Γούντστοκ της Gen Zen Θεσσαλονίκης. Χιλιάδες εξωτικά πουλιά σκάνε στο Βελλίδειο, κοντράστ με τον σιτεμένο κόσμο ημών των «πνευματικών ανθρώπων» που συχνάζουμε στο εσωστρεφές γκαλά του βιβλίου.

Comic Con 9

Στ’ αλήθεια είδα αυτό το Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη να διεξάγεται ο Πόλεμος των Κόσμων και ο πόλεμος των γενεών. Και, επειδή θέλω να βοηθήσω τον κλάδο μου, απευθύνομαι στον πρόεδρο του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, Νίκο Μπακουνάκη. 

Κύριε Μπακουνάκη, ζητήστε αύριο κιόλας να γνωρίσετε τους διοργανωτές Λεόντιο Παπαδόπουλο και Τάσο Λαζαρίδη. Και σας εγγυώμαι πως του χρόνου θα συρρεύσει στην έκθεση βιβλίου μια σπαρταριστή νιότη με γκουρμέ νου, αισθητική και υπέροχα φάνκι και ακομπλεξάριστη προσέγγιση στο τι πάει να πει πολιτισμός, γιορτή και διάδραση. Όλα αυτά με την προϋπόθεση πως θα το επιτρέψουν οι φιλοπαλαιστίνιοι του χώρου του βιβλίου. Ενδεχομένως, όπως τραμπούκικα ματαίωσαν την εκδήλωση για την Ισραηλινή λογοτεχνία, να θελήσουν να βανδαλίσουν και άλλες εκδηλώσεις όχι της αρεσκείας τους. Τύπου τι δουλειά έχει ο ιμπεριαλιστής Μπάτμαν στην αδούλωτη Θεσσαλονίκη μας και τέτοια. 

Εάν, δε (προσεύχομαι), υπογράψετε τυχόν μνημόνιο συνεργασίας με τους τύπους, στοίχημα σας πάω πως του χρόνου στο Διεθνές μας θα γίνεται το σώσε και ένα  ασύλληπτο πατείς με πατώ σε. Δίπλα στις φαν της Καρυστιάνη θα συνωστίζονται οι φανατικοί του Γουίλιαμ Σίμπσον (Game of Thrones) και ο Χωμενίδης θα υπογράφει στο ίδιο περίπτερο με τον γίγαντα Achde του Λούκι Λουκ. Σε περίπτωση πάλι που ο Σκαμπαρδώνης του Φάλτσα Κεφαλής θα συνομιλήσει ζωντανά με τη Marina Sirtis του Σταρ Τρεκ (πήρα αυτόγραφο!), σας υπόσχομαι λιποθυμίες. Βιβλίο και Κόμικς μαζί, σελίδες όλα, αρκεί επαναλαμβάνω, να προνοήσετε και να περιφρουρήσετε τυχόν εκδήλωση για την Ισραηλινή Σκηνή, μιας και ως γνωστόν πλέον μετά το επεισόδιο του Σαββάτου, ένιωσα ότι είναι πολλοί οι πνευματικοί άνθρωποι-συμμετέχοντες στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου που επιθυμούν να παρουσιάζονται άλμπουμ αποκλειστικά Χαμασιτών δημιουργών. Τέλος επιστολής. 

Δεν αντιλέγω, για άλλη μια χρονιά η Έκθεση Βιβλίου ήταν πετυχημένη, είναι ουσιαστικό και όμορφο που αντάμωσαν εκδότες, συγγραφείς και αναγνώστες. Βέβαια, σε όλες τις αίθουσες εκδηλώσεων μια βαβούρα, μια βοή και μια αντάρα εμπόδιζε τους παριστάμενος να απολαύσουν τους συγγραφείς και τις εκδηλώσεις. Πολλές ταυτόχρονες εκδηλώσεις, στοιβαγμένες σε αίθουσες χωρισμένες με γυψοσανίδα χωρίς καμιά ηχομόνωση, έκαναν τις φωνές των καλεσμένων στα πανέλ να σκεπάζουν ή μια την άλλη. Κανένας δεν άκουγε κανέναν. Άλλο θεματάκι: Περπατώντας στα περίπτερα, ένιωθες ότι κάτω από την κόκκινη μοκέτα το δάπεδο έκρυβε ραγάδες και παγίδες μόλτο περικολόσο για την ηλικία μας. Ιταλία γαρ η τιμώμενη χώρα φέτος. Κατά τα άλλα, ήταν ένα ωραίο, γεμάτο Σαββατοκύριακο!