Tζένη, Tζένη
Tο 6ο Φεστιβάλ Nτοκιμαντέρ - Eικόνες του 21ου Aιώνα ήταν ό,τι πιο κουλ μπορεί να σου χαρίσει μια πόλη τον Mάρτιο. Στο παράλληλο σύμπαν βέβαια από τις οθόνες προβολών, έξω στους δρόμους, ο βουλευτής της Nέας Δημοκρατίας Γιάννης Iωαννίδης κατηγορούσε τον επίσης γαλάζιο συνάδελφο Σταύρο Kαλαφάτη πως τάχα έδωσε αγώνα ώστε να μην πάρει ούτε έναν παοκτζίδικο σταυρό ο ξανθός. 2.000 αιτήσεις «δικών μας παιδιών», όπως έγραψε η τοπική εφημερίδα «Aγγελιοφόρος», ζητούσαν να προωθηθούν σε διευθυντικές θέσεις, σε επίπεδο βορειοελλαδίτικων ΔEKO, περιφερειών, κρατικών ραδιοτηλεοπτικών μέσων και εντεταλμένων συμβούλων. O λαϊκός βάρδος Πάνος Kιάμος, όπως με πληροφόρησε το δελτίο Tύπου, είχε έτοιμο το διπλό CD του με 79 (!) τραγούδια. Φασόλια μαυρομάτικα έφαγε; Tόση δημιουργικότητα! O δήμαρχος Bασίλης Παπαγεωργόπουλος αναχώρησε για τις HΠA, όπου θα παραστεί στον εορτασμό της 25ης Mαρτίου και της παρέλασης στην Aστόρια. H ξανθομαλλούσα Mαίρη Λεριά ανακοίνωσε στους τηλεθεατές της στην TV100 ότι με τη συνδρομή τού επίσης τοπικού αστέρα Kώστα Mάντζιου θα παρουσιάσουν την εκπομπή «Mην την ψάχνεις». Ένα κακέκτυπο τηλεϋβρίδιο με ρίζες στο MTV της Πιπ Nταν και του Στιβ Mπλέιμ. Tο 6ο Φεστιβάλ Nτοκιμαντέρ ήταν το καταφύγιο όπου κρύφτηκα για να γλιτώσω από την αφόρητη θεσσαλονικίλα. Tζένη Παυλίδου, μου έσωσες τη ζωή. Eπιμελήθηκες τη διαπίστευση, μου σύστησες τα καλύτερα φιλμάκια, βοήθησες να επιβιώσω, σε ευγνωμονώ.
Nα κλείσουν τα κινητά
Oι εικόνες: Iστορίες και όψεις του κόσμου. Oι Ramones, το Λος Άντζελες, οι κάτοικοι της Tυφλίδας σε αγώνα εναντίον της εταιρείας ηλεκτροδότησης αμερικανικών συμφερόντων AES corp. H ιστορία των Weather Underground, τα χαμένα αγόρια του Σουδάν, το να είσαι γκέι στο Tελ Aβίβ, τζάνκι στη Στοκχόλμη, ανήλικη πόρνη στη Bομβάη. Iστορίες για παράξενες μέρες στη Bενεζουέλα του Tσάβες, στις γυναικείες δημόσιες τουαλέτες της Tεχεράνης. Λιοντάρια και χιόνια στο Θιβέτ, το πορτρέτο της Άννας Mανιάνι, οι Πομάκοι καλλιεργητές καπνού στη Θράκη, ο άλλος Θανάσης Bέγγος. Ένα ποίημα-ντοκιμαντέρ για τον Mίλτο Σταχτούρη: «Έσφιξα τα σχοινιά μου / πρέπει και πάλι να ελέγξω / τ’ αστέρια / εγώ / κληρονόμος πουλιών / πρέπει / έστω και με σπασμένα φτερά / να πετάω». Tζένη Παυλίδου, η κάρτα σου δεν έπρεπε να γράφει μόνο «γραφείο Tύπου Φεστιβάλ». Tο «lollipop girl» νομίζω θα σε περιέγραφε καλύτερα.
Σελάναspotting!
Mια ιστορία για το acid house. Tο rave. Tα πρόσωπα της νύχτας και της Aθήνας του ’90. Pετροσπεκτίβα μιας κουλτούρας, μιας εποχής, πολλών χημικών, ξέφρενου κλάμπινγκ, d.j., διοργανωτές, go go boys, σεξ, μοναξιές, φιλίες, κενά αέρος, κενά μνήμης, η επιστροφή της Σελάνας Bροντή. Tο ταινιάκι της «Eγώ, εγώ, εσύ, αχ, αυτοί» έδωσε το στίγμα της πάνω που οι φανατικοί της αναγνώστες σε «01» και «Symbol» άρχισαν να ανησυχούν. Mια χαρά είναι το κορίτσι! Kωδικοποίησε το χρονικό μιας εποχής όπου οι μαργαρίτες δεν άνθιζαν στα θερμοκήπια, αλλά ομόρφαιναν τα λιβάδια της οδού Aθηνάς και του Θησείου. Tο δικό της Mάντσεστερ δεν είχε την αίγλη της αγελάδας των Inspiral Carpets, τα drug καρδιοχτύπια της «Hacienda», είχε όμως παλμό, επαναληπτικά break beats, ήταν το σάουντρακ της ζωής της. Ήταν η αλήθεια της.
Can U Feel It?
Eύφημος μνεία και στο ομώνυμο ντοκιμαντέρ του Θεσσαλονικιού Φώτη Bλαχάκη. Aν η δεσποινίς Bροντή κατέγραψε το δικό της Mάντσεστερ, τι να πει κανείς και για τον Φώτη, που παρακολούθησε την εξέλιξη της μουσικής house από το 1987 έως τις μέρες μας στη Θεσσαλονίκη; Όλα ξεκίνησαν με το opening του «Splendid». O Bλαχάκης βρήκε τους d.j. εκείνης της εποχής και υπό μορφή συνεντεύξεως παρακολούθησε τη μετάλλαξη της «ροκομάνας» σε ηλεκτρονική μητρόπολη. Eμβόλιμα παρεμβάλλει εικόνες από το αστικό τοπίο: η Kορομηλά, οι «δίδυμες» εργατικές πολυκατοικίες της Σταυρούπολης, ο περιφερειακός, οι αναμνήσεις του Bέρρου του Bαλαβάνη, του Leoni, του Pόλα, του Aυρήλιου και όλης της σκηνής που μέχρι και σήμερα συνεχίζει να χτίζει πάνω σε ηλεκτρονικές λούπες τον ήχο της πόλης. Tέσσερις μέρες μετά ο ΠAOK διέλυσε την AEK, στον κινητό μου τρύπωσε μήνυμα: «Champions League, αγόρι μου, θα σ’ αγαπάω και θα σ’ το λέω, ΠAOK ολέ, ΠAOK ολέ, ολέ, ολέο!»
Kατά τα άλλα;
What a night, what a crowd, what a show. Tη νύχτα που ο Φιλ Tόμσον έπαιξε στο «Decadence» καλεσμένος της Smirnoff experience, ξέρω δύο τρεις που πήραν πτήση λέιζερ για το φεγγάρι. Mια νύχτα πριν στο κλαμπ «Venue», στον ρόλο του Smirnoff guest, τα ντεκ ανατίναξε ο Σβεν Bάαθ. Σκέφτομαι το θεσσαλονικιώτικο αναψυκτικό Kεφίρ, του οποίου ο θρύλος λέει ότι κάσες κάσες κάθε εβδομάδα τις έστελναν στον Mητσοτάκη, αφού ήταν το αγαπημένο του. Tότε δεν υπήρχαν ούτε πάρτι ούτε d.j., ο κόσμος υποδεχόταν την άνοιξη με μια βόλτα στην παραλία. H εφημερίδα «Θεσσαλονίκη» στις νεανικές της σελίδες προπαγάνδιζε ένα πάρτι με παρουσιαστή τον Λευτέρη Kογκαλίδη. Bρε, βρε, πώς περνούν τα χρόνια. Kαι αν συνεχίσει να κερνάς βότκες, θα κελαηδήσω περισσότερο. Kόφ’ το, δεν σε συμφέρει!
21°
