Παραμύθια με όνομα και χώρα προέλευσης την παιδική ηλικία, παραμύθια πότε σε άσπρο μαύρο και πότε εκρηκτικά χρωματισμένα σαν πυροτεχνήματα που φωτοβολούν τον ουρανό. Παραμύθια αθώα μα και επικίνδυνα, σουρεαλιστικά και pop culture addicted, με το ένα πόδι πατούν στην Αλίκη του Λιούις Κάρολ και με το άλλο στην εικονοκλασία του Mark Ryden.
Η Κατερίνα Χαδουλού και ο Νίκος Σίσκος συμπράττουν φέτος τον Φεβρουάριο στην γκαλερί Artis Causa και το περιβάλλον εκρήγνυται από φαντασία, αινιγματικές προεκτάσεις παλαιών ιστοριών, όπου βάτραχοι γίνονται άντρες, άντρες γίνονται τέρατα, τέρατα μεταμορφώνονται σε έρωτες και στο βάθος ο Πινόκιο μεταμορφώνεται σε σοφό, με αντηχήσεις αισθητικής και σεναρίου που λες και ξεπήδησαν από τις δουλειές των Pierre et Gilles ή του Tim Burton.
Η κοινή τους έκθεση λέγεται «Παραμύθια με Όνομα», και μια λεπτή, ισορροπημένη και ευθεία κλωστή μοιάζει να συνδέει και να τα συρράπτει σαν κάτι παλιά τετράδια ή μπλοκ που εντός τους η φαντασία οργίαζε και οι γραμμές αφήγησης άλλαζαν με ταχύτητα κινηματογραφικού καρέ.
Σαρκασμός, κομιξάδικη υφή, όνειρα, pulp fiction, διδαχθείσα φιλολογία ή θεσμική παραφιλολογία, άμπιεντ χρωματικοί τόνοι και υπνωτικές φιγούρες που σε κοιτούν. Ή σε ποθούν, να σε ρουφήξουν στην ακουαρέλα και το ακρυλικό τοπίο τους, να σε βάλουν στο παραισθησιογόνο τριπάκι τους, να σε λούσουν με το σκοτεινό τους φως ή να σε τυλίξουν με το λαμπερό τους σκοτάδι. Ώστε να μη γυρίσεις ποτέ πίσω στην πληκτική ενήλικη ζωή. Δηλώνω εκστασιασμένος και τολμώ να προτείνω το σάουντρακ αυτής της μοναδικής έκθεσης: Flaming Lips στο repeat.
24°
