Το καλό πράγμα (παρα)αργεί να γίνει:το Χημείο λίγο λίγο αποκαλύπτεται (φωτογραφία της 23/6/09) και το αποτέλεσμα εμφανίζεται υπέροχο. Ελπίζουμε όχι μόνο να μην τσιμεντωθεί ο κηπάκος του, αγαπητή Σταυρούλα, μα να λειτουργήσει κιόλας.
“Mai Visto”
Οι Ιταλοί της Αθήνας κάτι παραπάνω ξέρουνε για ιταλικό καφέ και γι’ αυτό τους βλέπεις να μαζεύονται στο συγκεκριμένο μαγαζί, η ονομασία του οποίου σημαίνει, σε ελεύθερη μετάφραση, «Πρωτοφανέρωτο». Ένας νεαρός Ιταλός, ο Αλεσάντρο Πιλίζιο, ρίζωσε στην Ελλάδα, κι άνοιξε πριν λίγα χρόνια αυτό το καφέ, το οποίο επίσης σερβίρει και του κόσμου τα ελαφρά φαγώσιμα (σάντουιτς, σαλάτες, πίτες), χυμούς, άλλα ροφήματα, γλυκά κ.ά. Ξεχώρισα το λαμπρό προσούτο. Σόλωνος 94, μεσοτοιχία με την «Εστία», 210 2644.110. Ντελίβερι 8.00-17.00, λειτουργία δύο ώρες ακόμα. Πλην Σαββατοκύριακου.
Από καιρό έψαχνα την αφορμή να γράψω για τον αθηναιογραφικά συνεπέστερο εκδότη της πόλης, που είναι φυσικά ο δισυπόστατος «Φιλιππότης»/«Ερίννη». Οποιοσδήποτε σύγχρονος αναγνώστης ενδιαφέρεται για την Αθήνα, αργά ή γρήγορα θα πέσει πάνω σε κάποιο από τα σχετικά βιβλία του: μα σε όσα αναφέρονται ειδικά σε κάποια γειτονιά, μα στο ετήσιο «Αθηναϊκό Ημερολόγιο», μα στη χρονολογική σειρά του Καιροφύλα, μα σε άλλο. Η αφορμή μού δόθηκε από τρία πρόσφατα βιβλία. Πρώτο το «Πετράλωνα, μια συνοικία Άνω - Κάτω», του γνωστού και άξιου συγγραφικού δίδυμου Μάρω Βουγιούκα - Βασίλη Μεγαρίδη. Τοπωνύμια, ιστορία, σχολεία, ταβέρνες, αρχαία, κινηματογράφοι, μικρές ιστορίες, «τύποι» της σημαντικής αθηναϊκής γειτονιάς – όλα εδώ είναι. Δεύτερο, το «Από την άμαξα στο ταξί - Με αφηγήσεις από τη ζωή των οδηγών τους», της υποδειγματικής ερευνήτριας Ζωής Ρωπαΐτου. Εδώ εξετάζονται η μετάβαση από το ένα μέσο στο άλλο (από το 19ο αιώνα μέχρι τις μέρες μας), τα επαγγέλματα τα σχετικά με τ’ άλογα, η άμαξα και το ταξί στην τέχνη κ.λπ., ενώ τα 3/5 του βιβλίου καλύπτονται από πρωτογενείς μαρτυρίες επαγγελματιών (όχι αποκλειστικά της Αθήνας). Τρίτο, «Ο γλύπτης Δημήτριος Ζ. Φιλιππότης - Ένας ασυμβίβαστος», του ίδιου του εκδότη. Εδώ, σε εκλαϊκευμένη έκδοση, παρουσιάζονται τα σημαντικότερα έργα του μεγάλου Τηνιακού γλύπτη (οι δύο «Ξυλοθραύστες», ο «Θεριστής», ο «Ψαράς», ο «Σταφυλάς», η αγαπημένη μου «Άρτεμη με σκύλο» κ.λπ.), τα περισσότερα από τα οποία (ή πιστά τους αντίγραφα) βρίσκονται στην πόλη μας: Ζάππειο, Εθνική Πινακοθήκη, κήπος του ΚΑΤ, Α΄ Νεκροταφείο, βίλα Καζούλη κ.λπ. Και τα τρία βιβλία συμπληρώνονται με λαμπρό φωτογραφικό υλικό, στο τελευταίο εκτός κειμένου.
Γιατί τη λένε Παπαφώτη
Ακριβώς στα «Πετράλωνα» διαβάζουμε ότι η γνωστή στάση και περιοχή στην οδό ΤριώνΙεραρχών ονομάστηκε έτσι από τον προπολεμικό φούρνο-ζαχαροπλαστείο του εν λόγω κυρίου.
Δεν χάνουμε το πιο χαρούμενο, πολύχρωμο, πολυφυλετικό χριστουγεννιάτικο μπαζάρ της πόλης, που διοργανώνουν «Οι φίλοι του Παιδιού» με τη συμμετοχή 35 και πλέον Πρεσβειών
11°
Χημείο 
