Eυαγγελία Πλατανιώτη: Η παγκόσμια πρωταθλήτρια της καλλιτεχνικής κολύμβησης απαντά σε 24 ερωτήσεις για την Αθήνα
«Δεν ξέρω αν θα συνεχίσω στους Ολυμπιακούς, η πολιτεία δεν μας υποστηρίζει» είχε δηλώσει σε συνέντευξή της στην ATHENS VOICE η Ευαγγελία Πλατανιώτη πριν δύο χρόνια. «Νιώθω ικανοποίηση και δικαίωση των κόπων και της σκληρής δουλειάς όλων των χρόνων που πέρασαν» αναφέρει τώρα για την πρόκρισή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, τους τέταρτους της καριέρας της, χάρη στην έκτη θέση που κατέλαβε μαζί με τη συναθλήτριά της Σοφία Μαλκογεώργου στον τελικό του ελεύθερου ντουέτου.
Η παγκόσμια πρωταθλήτρια της καλλιτεχνικής κολύμβησης μάς μίλησε λίγες μέρες μετά την επιστροφή της από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ντόχα όπου κατέκτησε δύο μετάλλια, ένα χρυσό και ένα ασημένιο, για τις σημαντικές επιτυχίες και την πόλη της, την Αθήνα.
Eυαγγελία Πλατανιώτη: Η παγκόσμια πρωταθλήτρια της καλλιτεχνικής κολύμβησης απαντά σε 24 ερωτήσεις για την Αθήνα
Σε ποιον τηλεφωνήσατε πρώτα μετά τη νίκη σας; Στον σύντροφό μου και την οικογένειά μου.
Πήρατε το χρυσό μετάλλιο. Μπορείτε να μας πείτε με έναν αριθμό σε πόσες ώρες προπόνηση αντιστοιχεί ένα χρυσό μετάλλιο σε μια αθλήτρια; Δεν μπορώ να μετρήσω τις ώρες που χρειάστηκαν για να φτάσω στο χρυσό παγκόσμιο μετάλλιο γιατί είναι αμέτρητες. Αυτό που ξέρω είναι ότι μέχρι και στον ύπνο μου αισθανόμουν ότι δούλευα και σκεφτόμουν τον στόχο μου, πώς θα γίνω καλύτερη και πώς θα βελτιωθώ συνέχεια. Ένα χρυσό είναι κάτι που σίγουρα δεν μπορεί να μετρηθεί σε ώρες. Ίσως μια ολόκληρη ζωή.
Πείτε μας τρία πράγματα που έχετε στερηθεί περισσότερο στη διάρκεια της αθλητικής σας καριέρας; Ως παιδί και ως φοιτήτρια στερήθηκα σίγουρα βόλτες με τους φίλους μου, ξενύχτια και ταξίδια αναψυχής. Παρότι έκανα πολλά ταξίδια δεν τα απολάμβανα γιατί ήταν επαγγελματικά. Στερήθηκα το να μπορώ να φεύγω ένα διήμερο με τους φίλους μου και να πάμε σε ένα ωραίο μέρος. Θυμάμαι που στο σχολείο αναγκαζόμουν να κάνω ιδιαίτερα μαθήματα για να καλύπτω τις ώρες που χάνω γιατί βρισκόμουν σε προπόνηση πολλές από τις μέρες της σχολικής χρονιάς.
Ποια είναι η ωραιότερη πισίνα του κόσμου και γιατί; Αυτή που πήρα το παγκόσμιο.
Η ζωή είναι δύσκολη μέσα ή έξω από το νερό; Η ζωή θεωρώ είναι μία. Υπάρχουν δυσκολίες μέσα και έξω από το νερό, και στο αγωνιστικό κομμάτι και στην καθημερινότητα, τις οποίες καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε και να τις ξεπεράσουμε.
Με τι «μοιάζει» ένα χρυσό μετάλλιο; Με στοχοπροσήλωση, θυσίες, κόπους, προσπάθειες, ατελείωτες ώρες προπονήσεων και αναλύσεων. Γενικά πάνω γράφει σκληρή δουλειά και «Never give up».
Λένε συχνά ότι είναι πιο πολλές οι αποτυχίες από τις επιτυχίες στη ζωή ενός αθλητή. Θα μας πείτε μια φορά που κλάψατε και γιατί; Έχω κλάψει αμέτρητες φορές αλλά η πιο πρόσφατη ήταν πέρυσι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Βρισκόμουν στη δεύτερη θέση και στο ένα από τα δύο προγράμματα έλαβα μια ποινή που θεωρώ πως δεν άξιζα για την οποία κάναμε ένσταση βέβαια και εγώ και οι προπονήτριές μου. Στο ελεύθερο μπορούσα να τη δεχτώ γιατί ήταν κάτι που δεν ήταν τόσο δουλεμένο και έβλεπα και εγώ το τεχνικό λάθος, αλλά στο τεχνικό σόλο ένιωθα πολύ μεγάλη αδικία. Για εμάς δεν υπήρξε κάποιο τεχνικό λάθος στη συγκεκριμένη εκτέλεση. Θυμάμαι ήταν η τελευταία φορά που έκλαψα αλλά όλο αυτό με έκανε πολύ πιο δυνατή γιατί θεωρώ ότι θα έμενα στο ασημένιο. Τελικά μετά από αυτό είπα στην προπονήτριά μου «πάμε για το χρυσό». Θεωρώ ότι η αδικία που βίωσα με έκανε εν τέλει πιο δυνατή.
Αν είχατε την ευκαιρία, με ποια άλλη μουσική (εκτός Ζορμπά) θα διαλέγατε να κάνετε το πρόγραμμά σας; Η επιλογή του θέματος και της μουσικής έρχεται μετά από πολλή σκέψη και συζήτηση, επομένως δεν θα μπορούσα να βρω τώρα κατευθείαν ποια μουσική θα διάλεγα αν δεν έκανα τον «Ζορμπά». Το σίγουρο είναι ότι επιλέγω την κάθε μουσική για συγκεκριμένο λόγο οπότε δεν μπορώ να απαντήσω αυτή τη στιγμή.
Σε ποιο μέλος της οικογένειάς σας θα αφιερώνατε το χρυσό; Δεν μπορώ να επιλέξω ένα συγκεκριμένο μέλος γιατί ο κάθε ένας με βοήθησε ξεχωριστά. Σίγουρα οι γονείς μου ήταν δίπλα μου από την πρώτη βουτιά. Στη συνέχεια οι φίλες μου που δεν σταμάτησαν ποτέ να πιστεύουν σε εμένα και να με ενθαρρύνουν, αλλά και ο σύντροφός μου.
Τα 3 πράγματα που σας αρέσουν περισσότερο στην Αθήνα;
Ο ήλιος, το φαγητό και η Ακρόπολη.
Το πρώτο σας διαμέρισμα στην Αθήνα;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα όποτε το πρώτο μου διαμέρισμα ήταν το πατρικό μου στην Ηλιούπολη όπου έζησα μέχρι 26 ετών.
Πού ζείτε τώρα;
Τα τελευταία 3,5 χρόνια ζω στα Μελίσσια.
Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Αθηναίο;
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που κάνει τους άλλους αλλά εμένα Αθηναία με κάνει το ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα σε αυτή την πόλη όποτε είμαι γέννημα θρέμμα της. Το ότι οι ρυθμοί της δεν με τρομάζουν αλλά είναι κομμάτι της ζωής μου. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου μακριά από αυτή την πόλη. Νιώθω ότι ανήκω εδώ και την αγαπώ με την καρδιά μου.
Πού αλλού θα μπορούσατε ή θα θέλατε να ζήσετε στην Ελλάδα;
Για την ώρα δεν θα μπορούσα να ζήσω κάπου άλλου ή να σκεφτώ τον εαυτό μου σε άλλο μέρος. Ποτέ όμως δεν λέω ποτέ.
Το καλύτερο σύνθημα που έχετε δει σε αθηναϊκό τοίχο;
«Δεν γεννήθηκα για να μισώ αλλά για να αγαπώ».
Ποιο είναι το καλύτερο μέρος για να απομονώνεστε στην Αθήνα;
Κοντά στο σπίτι μου είναι το βουνό της Πεντέλης με πανέμορφη θέα, φυσική ομορφιά και ηρεμία.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας εστιατόριο στην Αθήνα;
Ο Καλοφαγάς για κρέας στα Μελίσσια και το Giacomo για Ιταλικό στην Κηφισιά.
Το αγαπημένο σας αθηναϊκό σινεμά; Το Χλόη στην Κηφισιά.
Ένα επίθετο που χαρακτηρίζει ακριβώς τους Αθηναίους; Στρεσαρισμένοι λόγω του έντονου ρυθμού που επικρατεί στην πόλη.
Ένα επίθετο που δεν ταιριάζει καθόλου στους Αθηναίους; Χαλαροί για τον αντίστοιχο λόγο που είναι στρεσαρισμένοι.
Η καλύτερη θέα στην Αθήνα;
Στην κορυφή του βουνού της Πεντέλης βρίσκεται στα σύνορα με την Κηφισιά η μονή του Αγίου Παντελεήμονα. Σαν σωστή Ηλιουπολίτισσα όμως θα αναφερθώ και στα Αστυνομικά της Ηλιούπολης στο βουνό του Υμηττού.
Τι θα πρωτοδείχνατε στην πόλη σε έναν ξένο καλεσμένο σας;
Την Ακρόπολη.
