Πηγαίνουμε σε all day bar γιατί είναι ακόμα καλοκαίρι
Καφέ-μπαρ-ρεστοράν μέσα στο πράσινο, για όλη την οικογένεια, για ζευγαράκια, παρέες και μοναχικούς τύπους: το «Piu verde» τα έχει όλα, για όλους. Ο «Κόκκινος Λωτός» έχει φθηνά ποτά, vibe(s) και νεανική πελατεία
Υπάρχουν μέρη με τα οποία ενθουσιάζομαι χωρίς καμία αντικειμενικότητα – επειδή έτυχε να είμαι σε καλή διάθεση, επειδή μου άρεσε η μουσική ή χαμογελούσε ο μπάρμαν, ας πούμε. Υπάρχουν και μέρη που με ενθουσιάζουν επειδή είναι πολλαπλών χρήσεων, ευχάριστα, φωτεινά και φιλικά, με άλλα λόγια είναι ενθουσιαστικά. Το «Piu Verde» το πάω στη δεύτερη κατηγορία. Παρόλο που πέσαμε σε δύο γκαρσόνια με χιούμορ, πράγμα τέλειο, γιατί σημαίνει ότι (1) τους μένει ενέργεια να χαμογελάνε και (2) πληρώνονται. Εννοώ ότι τα γκαρσόνια-με-χιούμορ είναι από την πρώτη κατηγορία μια και πολλοί άνθρωποι που όμως δεν τους κάνω παρέα, αδιαφορούν εντελώς για το χιούμορ των άλλων ανθρώπων. Πόσο μάλλον των γκαρσονιών.
Piu verde
Το «Piu Verde» λοιπόν είναι καφέ, εστιατόριο και μπαρ μέσα στο Άλσος Παπάγου, με πεύκα ατελείωτα, μια τεχνητή λιμνούλα, δρομάκια σχεδόν εκδρομικά και τραπέζια ιδανικά για πικ-νικ μέσα στην πρασινάδα. Πήγα με μια φίλη, ένα χλιαρό φθινοπωρινό βράδυ καθημερινής, και γινόταν χαμός, βρήκαμε τραπεζάκι επειδή έφυγαν κάποιοι άλλοι (οι οποίοι δεν έφυγαν επειδή ήρθαμε εμείς, δεν τους πετάξαμε έξω δηλαδή).
Piu verde
Το μαγαζί είναι απλωμένο, άνετο, χαλαρό, με όχι-δυνατή-μουσική, μπορείς να συζητήσεις ή να χαζεύεις γύρω σου ή να μιλάς μόνος σου, αν αυτό σε εκφράζει. Έχει έναν κατάλογο με ωραία κοκτέιλ, από κλασσικά μέχρι μοντέρνα, κι επειδή δοκιμάσαμε συνολικά τέσσερα, τα βρήκαμε και τα τέσσερα σούπερ. Οι μερίδες (των κοκτέιλ) είναι πλούσιες, το επισημαίνω γιατί πρόσφατα πήγα σε άλλο μπαρ που σερβίρουν το Μοχίτο σε ποτηράκι του μαρτίνι, δηλαδή Μισο-χίτο – όπου να 'ναι θα το σερβίρουνε σε σφηνάκι.
Piu verde
Τα κοκτέιλ είναι τα ακριβότερα ποτά στο μενού σε όλα τα μπαρ, εκτός από το (μπαρ) «Κόκκινος Λωτός» όπου το ποτό κάνει 3.20 και τα κοκτέιλ 4.20-4.30 ευρώ... Δεν έχω πάει στον «Κόκκινο Λωτό», πέρασα απ' έξω προχθές το βράδυ λίγο μετά τα μεσάνυχτα, και ο κόσμος, με τα ποτά στο χέρι, απλωνόταν στην Ζωοδόχου Πηγής, η μουσική ακουγόταν funky, ενθουσιάστηκα εμμέσως μια και είναι για πιο νέους το μαγαζί και μπράβο του, θέλω να πω, δεν αντέχω λόγω προχώ ηλικίας (Τζουράσικ) να στέκομαι όρθια άρα δεν είμαι το κοινό του άψογου κατά τα άλλα «Κόκκινου Λωτού», εκτός που θα φαινόμουν σα τη μύγα μέσα στο γάλα εκεί, και δεν το θέλει ο θεός.
Κόκκινος Λωτός
Άρα, επιστρέφουμε στο «Piu Verde». Η φίλη μου πηγαίνει με τα παιδιά της μεσημέρια Σαββάτου, τα σνακ είναι όλα νόστιμα, τα φαγητά επίσης, με αγαπημένο των παιδιών και μεγάλη επιτυχία του μαγαζιού, την πίτσα – μάλλον το δεύτερο σε κατανάλωση τρόφιμο από παιδιά που βγαίνουν με τους γονείς τους, μετά το κλαμπ σάντουιτς, που είναι το πρώτο. Η κουζίνα είναι Μεσογειακή, οι μακαρονάδες λέει πολύ πετυχημένες. Τα κοκτέιλ (9-11 ευρώ) συνοδεύονται από πατατάκια και ξηρούς καρπούς, οι μερίδες, ξαναλέω, είναι μεγάλες... αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτό το μυστικό της επιτυχίας του all day café bar restaurant. Στην περίπτωση του «Piu Verde» παίζει το ρόλο του το Άλσος, η σχεδόν εξωτική ατμόσφαιρα και τοποθεσία (ή ανάποδα: τοποθεσία και ατμόσφαιρα).
Piu verde
Αυτές τις μέρες ανακαινίζεται το εσωτερικό, το «κλειστό» μέρος του μαγαζιού. Όσο ο καιρός είναι καλός, το «έξω» είναι αξεπέραστο, ξεχνάς ότι βρίσκεσαι στην Αθήνα. Ή μάλλον, ξέρεις πού βρίσκεσαι – η Αθήνα είναι το στάνταρ μέρος όπου τα γκαρσόνια έχουν χιούμορ. Ίσως επειδή έχουνε από κάνα δυο πτυχία ο/η καθένας/καθεμία και έμαθαν να βλέπουν την αστεία πλευρά της ζωής, τόσα χρόνια στα πανεπιστήμια...
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
7°
