Πώς θα καλυτερέψει ο κόσμος; Όταν όλοι θα στολιστούν με τατουάζ του Βαγγέλη Ποτ. Η τέλεια σάρκα, η πιο εντυπωσιακή δερματοστιξία έχει το δικό του μελάνι. Ακούει Burial ο 27χρονος tattoo artist; Βλέπει Τζάρμους; Είτε ναι είτε όχι, ασπάζεται σε κάθε δουλειά του το αξίωμα του Ghost Dog: «You gotta stick with the ancient ways, the old school ways». Πάντοτε ωστόσο σε συνδυασμό με ένα προσωπικό twist, μια δική του λοξή ματιά η οποία χαρίζει στα παιδιά της πόλης λαμπερά, χαρούμενα και μυστηριακά τατουάζ που εξωραΐζουν το σύμπαν όσων τα φιγουράρουν και όσων τα κοιτάζουν.
Support your local neo-traditional artist. Η δουλειά του ερεθίζει τη φαντασία, απεικονίζει ανεξίτηλα τα ενδόμυχα όνειρα και τις κρυφές μας επιθυμίες. Τα τατουάζ του Pot Tattooer είναι ένα μεγάλο ταξίδι στη λατρεία του σώματος. Πήγαμε στο στούντιο και κάναμε μια βόλτα στο μυαλό του.
Πότε άρχισες να κάνεις τατουάζ; Και πότε αποφάσισες ότι θα μπορούσες να βγάζεις το ψωμί σου από αυτό;
Θα μπορούσα να πω ότι ήταν όνειρο ζωής. Το tattoo υπήρχε στον οικογενειακό μου κύκλο και επηρεαζόμουν από πολύ μικρός. Γύρω στα 16-17 δοκίμασα τα πρώτα τατουάζ επάνω μου, οπότε και άρχισε η καθημερινή μου επαφή με το στούντιο. Υπήρξα apprentice για δύο περίπου χρόνια, και κάπως έτσι ξεκίνησα. Δεν το αποφάσισα ακριβώς. Μάλλον το ένα έφερε το άλλο.
Πώς θα περιέγραφες το neo-traditional στιλ σε κάποιον που δε γνωρίζει πολλά πράγματα γύρω από την κουλτούρα του tattoo;
Είναι μια μίξη του παραδοσιακού, είτε λέγεται traditional είτε old school με οποιοδήποτε άλλο στιλ. Στις περισσότερες περιπτώσεις η τεχνοτροπία του εξαρτάται από τον καλλιτέχνη, μπορεί δηλαδή να είναι ρεαλιστικό, γραφιστικό ή γραμμικό. Σίγουρα έχει πιο solid χτύπημα, γι’ αυτό και ορισμένες φορές μοιάζει με αυτοκόλλητο. Στα χαρακτηριστικά του θα ανέφερα επίσης τις μεγάλες αντιθέσεις στα χρώματα και το πάχος των γραμμών. Είναι τεράστια η γκάμα των θεμάτων που μπορείς να επιλέξεις στο neo-traditional.
Το tattoo σπάνια πάει μόνο του, και συνήθως συμπληρώνεται από συγγενείς κουλτούρες: graffiti, skate, punk και hardcore, μηχανές. Μίλησέ μας λίγο για τη φιλοσοφία του, όπως τη βλέπεις εσύ.
Skate hardcore punk: όπως το είπες! Είναι λίγο πολύ κατά τη γνώμη μου ένας ρομαντικός τρόπος να στιγματίσεις τον εαυτό σου, όπως όταν έβαζες πιτσιρίκι αυτοκόλλητα στη ντουλάπα σου. Απλά τώρα βάζεις είτε αλληγορικά τα πιστεύω σου, τις αγάπες σου, είτε εικόνες που και να τις φωνάζεις όλη μέρα δε γεμίζεις –οπότε είναι τρόπος να τις βλέπεις πάνω σου!
Πέρα από το οικονομικό όφελος, θα προτιμούσες έναν κόσμο με περισσότερα ή λιγότερα τατουάζ; Μήπως έχει παραγίνει μαζικό;
Σίγουρα έχει γίνει μαζικό αλλά δεν μπορείς να καθορίσεις ποιος πρέπει να έχει και ποιος όχι. Από την άλλη, αυτή η μαζικότητα είναι δυνατότητα εξέλιξης για εμάς τους artists. Πιο πολύς κόσμος, περισσότερα σχέδια, μεγαλύτερη ανάγκη να κάνεις κάτι καλύτερο. Σκέψου ότι κάποτε τύχαινε να κάνεις ένα μεγάλο tattoo κάθε 2-3 μήνες και τώρα έχεις την ευκαιρία να γεμίσεις όλο τον κόσμο.
Σου έρχεται στο νου κάποιο σχέδιο που να σε έχει δυσκολέψει πολύ; Πώς κατάφερες να το πραγματοποιήσεις;
Στο σχεδιαστικό κομμάτι, σίγουρα έχω δυσκολευτεί πολλές φορές. Με πολλή εξάσκηση, και ίσως με τη βοήθεια κάποιου φίλου – συνεργάτη ο οποίος σε ξεσκαλώνει όταν δεν μπορείς να σκεφτείς παραπέρα, όλα γίνονται.
Τι μεσολαβεί ανάμεσα σε καλλιτέχνη και πελάτη; Δύο άνθρωποι περνάνε πολλές ώρες μαζί, συχνά συντροφιά με τον πόνο, στοχεύοντας σε κάτι μοναδικό που θα διαρκέσει μια ζωή. Γεννάει φιλίες το τατουάζ;
Θα μπορούσα να πω ότι γεννά φιλίες πολλές φορές. Τυχαίνει συχνά να γνωρίζεις ενδιαφέροντα άτομα με τα οποία βρίσκεστε σε ίδιο μήκος κύματος. Και είναι και το θέμα της εμπιστοσύνης, που αποτελεί και την αφετηρία της σχέσης.
Τι συζητάτε οι tattoo artists μεταξύ σας; Γίνεται πολλή κουβέντα για τη δουλειά;
Μμμ, μπορώ να αποφύγω την ερώτηση; Χαχά, ναι το 50% είναι για τη δουλειά.
6°
