Ο Φρίντε έχει αντέξει πάνω από 200 δαγκώματα και περισσότερες από 700 ενέσεις δηλητηρίου φιδιού
Το αίμα ενός Αμερικανού που έκανε σκόπιμα ενέσεις με δηλητήριο φιδιούγια σχεδόν δύο δεκαετίες οδήγησε σε "άνευ προηγουμένου" αντίδοτο, λένε οι επιστήμονες.
Αντισώματα που βρέθηκαν στο αίμα του Τιμ Φρίντε έχουν αποδειχθεί ότι προστατεύουν από θανατηφόρες δόσεις δηλητηρίου από ένα ευρύ φάσμα ειδών, σε δοκιμές σε ζώα.
Όμως η 18χρονη αποστολή του Φρίντε ίσως να αποτελεί σημαντικό βήμα προς την ανάπτυξη ενός καθολικού αντίδοτου για όλα τα δηλητηριώδη δαγκώματα φιδιών – τα οποία σκοτώνουν έως και 140.000 ανθρώπους τον χρόνο και αφήνουν τριπλάσιους με ακρωτηριασμούς ή μόνιμες αναπηρίες.
Συνολικά, ο Φρίντε έχει αντέξει πάνω από 200 δαγκώματα και περισσότερες από 700 ενέσεις δηλητηρίου που παρασκεύαζε ο ίδιος από μερικά από τα πιο θανατηφόρα φίδια του κόσμου, όπως είδη μπάμπας, κόμπρας, τάιπαν και κράιτ.
Αρχικά ήθελε να χτίσει ανοσία για να προστατεύεται κατά τον χειρισμό φιδιών, καταγράφοντας τις προσπάθειές του στο YouTube.
«Δεν ήθελα να πεθάνω. Δεν ήθελα να χάσω δάχτυλο. Δεν ήθελα να χάσω τη δουλειά μου», δήλωσε στο BBC.
Το κίνητρό του, όπως είπε, έγινε η ανάπτυξη καλύτερων θεραπειών για τους ανθρώπους σε άλλα μέρη του κόσμου:
«Απλώς έγινε τρόπος ζωής και συνέχισα να πιέζω όσο πιο σκληρά μπορούσα – για τους ανθρώπους που είναι 8.000 μίλια μακριά και πεθαίνουν από δάγκωμα φιδιού».
Το αντίδοτο σήμερα παρασκευάζεται με την έγχυση μικρών δόσεων δηλητηρίου σε ζώα, όπως άλογα. Το ανοσοποιητικό τους σύστημα παράγει αντισώματα, τα οποία συλλέγονται και χρησιμοποιούνται ως θεραπεία.
Όμως το δηλητήριο και το αντίδοτο πρέπει να ταιριάζουν πολύ καλά, επειδή οι τοξίνες διαφέρουν από είδος σε είδος φιδιού.
Υπάρχει ακόμη και μεγάλη ποικιλία μέσα στο ίδιο είδος – αντίδοτο από φίδια στην Ινδία είναι λιγότερο αποτελεσματικό απέναντι στα ίδια φίδια στη Σρι Λάνκα.
Μια ερευνητική ομάδα άρχισε να αναζητά ένα είδος ανοσολογικής άμυνας που λέγεται ευρέως εξουδετερωτικά αντισώματα. Αυτά δεν στοχεύουν το τμήμα της τοξίνης που είναι μοναδικό, αλλά εκείνο που είναι κοινό σε ολόκληρες κατηγορίες τοξινών.
«Θα ήθελα να πάρω λίγο από το αίμα σου» ήταν τα πρώτα λόγια του ερευνητή
Κάπου εκεί ο δρ Τζέικομπ Γκλάνβιλ, διευθύνων σύμβουλος της βιοτεχνολογικής εταιρείας Centivax, έμαθε για τον Τιμ Φρίντε.
«Αμέσως σκέφτηκα: ‘αν κάποιος στον κόσμο έχει αναπτύξει αυτά τα αντισώματα, είναι αυτός’, οπότε ήρθα σε επαφή», είπε.
«Στην πρώτη μας επικοινωνία, του είπα: 'μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά θα ήθελα πολύ να πάρω λίγο από το αίμα σου’».
Ο κ. Φρίντε συμφώνησε και η μελέτη έλαβε ηθική έγκριση, καθώς θα γινόταν μόνο λήψη αίματος, χωρίς περαιτέρω έκθεση σε δηλητήριο.
Η έρευνα επικεντρώθηκε στα ελαπίδια – μία από τις δύο βασικές οικογένειες δηλητηριωδών φιδιών – που περιλαμβάνει τα κοράλλια, τις κόμπρες, τις μπάμπες, τα τάιπαν και τα κράιτ.
Τα ελαπίδια χρησιμοποιούν κυρίως νευροτοξίνες, που παραλύουν το θύμα και μπορεί να αποβούν θανατηφόρες όταν επηρεάζουν τους μυς που ελέγχουν την αναπνοή.
Οι ερευνητές επέλεξαν 19 είδη ελαπιδίων, που αναγνωρίζονται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως από τα πιο θανατηφόρα φίδια του κόσμου. Στη συνέχεια άρχισαν να αναλύουν το αίμα του Φρίντε για προστατευτικούς αμυντικούς μηχανισμούς.
Η εργασία τους, η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Cell, εντόπισε δύο ευρέως εξουδετερωτικά αντισώματα που μπορούσαν να στοχεύσουν δύο κατηγορίες νευροτοξινών. Προσέθεσαν επίσης ένα φάρμακο που στοχεύει και μια τρίτη κατηγορία, δημιουργώντας ένα κοκτέιλ αντίδοτου.
Σε πειράματα με ποντίκια, το κοκτέιλ επέτρεψε την επιβίωση από θανατηφόρες δόσεις δηλητηρίου από 13 από τα 19 είδη φιδιών. Υπήρχε μερική προστασία και έναντι των υπολοίπων έξι.
Αυτή είναι μια προστασία «άνευ προηγουμένου», σύμφωνα με τον δρ Γκλάνβιλ, ο οποίος τόνισε ότι «πιθανότατα καλύπτει πολλά ελαπίδια για τα οποία σήμερα δεν υπάρχει καθόλου αντίδοτο».
14°
