Ο Λινοβάτης είναι το μικρό και χαριτωμένο wine bar που αγαπούν οι Κηφισιώτες
Δυο βήματα από την Κηφισίας αλλά και από τον Βάρσο, υπάρχει μια Κηφισιά παλιά, γραφική, με πλακόστρωτα σοκάκια, μια Κηφισιά μποέμ και εναλλακτική. Μονοκατοικίες αρ ντεκό και χαμηλά σπιτάκια, ατελιέ γλυπτικής και ζωγραφικής, εναλλακτικά μαγαζιά με ρούχα και ρομαντικά καφέ, εδώ το βόρειο προάστιο σου θυμίζει νησί και χαλαρές κυριακάτικες βόλτες. Η Κηφισιά όπως δεν τη φαντάζεσαι, η γειτονιά που κάποτε φιλοξενούσε τα σιδηρουργεία, τα χρωματοπωλεία αλλά και τους ταπεινούς ανθρώπους που δούλευαν στις πλούσιες βίλες. Απέναντι ακριβώς από την βίλα Αμαρυλλίδα, καταφύγιο του ποιητή Γιώργου Δροσίνη, λειτουργούσε το Αμαρυλλίς, το πιο κλασικό, ίσως, κομψό και στιλάτο all day μαγαζί της Κηφισιάς. Μετά, λοιπόν, από κάποια χρόνια σιωπής στον γραφικό πεζόδρομο, δυο αγαπημένα αδέλφια, ο Αλέξανδρος και ο Χρήστος Αποστολόπουλος, που έχουν το A for Athens και το 360ο στο Μοναστηράκι, άνοιξαν ξανά το τέως Αμαρυλλίς με ένα εντελώς διαφορετικό πρότζεκτ.
Λινοβάτης, το ωραίο wine bar στην Κηφισιά
Ο Χρήστος αγαπά το κρασί, είναι το χόμπι και το πάθος του, με τα χρόνια μεταδίδει το μεράκι και στον αδελφό του και οι δυο μαζί αποφασίζουν να στεγάσουν την αγάπη και τη γνώση τους σε ένα μικρό, χαριτωμένο και διαφορετικό wine bar. Και ενώ πλέον, τα πιο γεμάτα μαγαζιά της πόλης είναι τα χαλαρά new age wine bars που προτιμούν ένα φυσικό κρασί στο όρθιο και στο πεζοδρόμιο, αυτό εδώ έχει τρόπους, στιλ, είναι καμωμένο από ακριβά υλικά. Τα υπέροχα καρό παρκέ-ψαροκόκαλο, οι σοφιστικέ χειροποίητες, σκαλιστές καρέκλες, το ξύλινο μπαρ, οι καρό τζαμαρίες που θυμίζουν ευρωπαϊκό pavillon, τα πρωτότυπα ψάθινα φωτιστικά, όλα αποπνέουν και αποτυπώνουν το παλιό κηφισιώτικο λάιφ στάιλ.
Τα δυο αδέλφια, μαζί τους κι εγώ, διαφωνούν με το ελιτίστικο μάρκετινγκ του κρασιού, το οποίο έχει τρομάξει πολύ κόσμο που πιστεύει πως πρέπει να έχεις δίπλωμα οινολόγου για να εκτιμήσεις ένα ποτήρι ροζέ. Στον διαφορετικό κατάλογο αυτού του wine bar, που είναι ένα έργο τέχνης, η γεύση του κάθε κρασιού δεν περιγράφεται με λέξεις αλλά με ζωγραφιές, ο ίδιος ο κατάλογος είναι ένα εικαστικό αποτύπωμα, χειροποίητο και γεμάτο συναίσθημα. «Στο κορίτσι το πνευματικό, με τα κελύφη στα μαλλιά, αφιερώνω τον ήλιο που βρήκα σε έναν υπόγειο ορίζοντα, στον πλανήτη των νηφάλιων μεθυσμένων» γράφει ο Χρήστος, ο οποίος αφιερώνει ένα γλυκό, όμορφο ποίημα μιας σελίδας στον επισκέπτη, υπογράφοντας ως Λινοβάτης, που είναι ο αρχαίος σταφυλοπάτης.
Κρασιά της Ελλάδας, του διεθνή αμπελώνα, κρασιά φυσικά, κυρίως, όμως, πολλά αφρώδη και σαμπάνιες. Φυσαλίδες της χαράς και μια καλή αποτύπωση της προσπάθειας που γίνεται τελευταία με τα ελληνικά αφρώδη, τα οποία έχουν το αβαντάζ να μην κοστίζουν υπερβολικά και να ταιριάζουν ταμάμ στις ζεστές ημέρες που έρχονται αλλά και στο ένα ποτό που ταιριάζει σε όλες τις ώρες μιας μέρας.
Όμως η όρεξή μου ζήτησε και κάτι πιο ζεστό και κόμφορτ. Ανάγκη που πλήρως ικανοποιήθηκε με ένα lobster roll, το οποίο εν τέλει δεν είναι ρολό αλλά ένα υπερ-αφράτο μπριός, γεμιστό με μπεσαμέλ αστακού και ημίπαστες, νοστιμότατες γαριδούλες. Η ψημένη λαχανοσαλάτα, είναι επίσης μια σαλάτα της θαλπωρής, με ψιλοκομμένο μαγειρεμένο λάχανο, μαραθόριζα, σος πορτοκαλιού και κραμπλ από cabrales, ένα αλμυρούτσικο ισπανικό τυρί με ήπια γεύση ροκφόρ. Το μιλανέζικο οσομπούκο, ένα μελωμένο, νοστιμότατο, πλούσιο στη γεύση μοσχαράκι, σερβίρεται με το πιο ιταλικό ριζότο, στο άψογο αλ ντέντε μαγείρεμα και νοστιμίζει ακόμη παραπάνω με μια γκρεμολάτα από αμύγδαλο και έναν αφρό από φοντίνα, στη σωστή δόση. Ίσως, το νοστιμότερο πιάτο του μενού.
Νόστιμα και ανάλαφρα και τα ντολμαδάκια -πιο πολύ γιουβαρλάκια θα τα έλεγα- από μπακαλιάρο πάνω σε ένα άκρως φινετσάτο αβγολέμονο με τσιγαριαστά χορταράκια και λίγο τηγανητό κρεμμυδάκι για την κριτσανιστή υφή. Με ένα γλυκό κρασί, κλείσαμε με τσιζ-κέικ τσουρεκιού, γλυκιά μπεσαμέλ, φρούτα του δάσους και αλμυρή καραμέλα.
Αν θέλεις να απολαύσεις το κρασί σου με ήρεμες κουβέντες σε ένα περιβάλλον γαλήνιο, που λειτουργεί σαν αγχολυτικό, θα έρθεις μια καθημερινή. Την Πέμπτη, οι τζαζ λάιβ βραδιές ανεβάζουν τα ντεσιμπέλ του κεφιού και το Σαββατοκύριακο ακολουθεί τους συνήθεις, πυρετώδεις ρυθμούς του. Η Αφροδίτη με τις μεταφυσικές ανησυχίες -και γνώσεις- είναι η πιο πρωτότυπη οινοχόος που έχω συναντήσει και μου άρεσε ο τρόπος που σε καθοδηγεί χωρίς πολλές εξηγήσεις, τις οποίες και βαριέται όποιος δεν έχει πάει σε ένα wine bar για να φύγει με πτυχίο στα κρασιά του Ρήνου. Το μικρό, πλην χορταστικό μενού, ξεφεύγει από την κλασική μπλούζα-φούστα, που ταυτίζει το κρασί με μια ποικιλία τυριών ή αλλαντικών και ο Λινοβάτης εγκαινιάζει μια νέα, διαφορετική κατηγορία στα οινο-στέκια της πόλης: το wine bar σε κηφισιώτικη διάλεκτο!
