Gustav: το νέο all day στέκι μέσα στο εμπορικό κέντρο Atrium
Το εμπορικό κέντρο Atrium, παρά τον όγκο του, είναι σχεδόν αόρατο στο μάτι. Μπορεί να έχεις περάσει απ’ έξω χιλιάδες φορές και να μην το έχεις δει ποτέ. Αλλά αν τύχει και ανακαλύψεις την είσοδο επί της Χαριλάου Τρικούπη, θα βρεθείς μπροστά σε έναν ολόκληρο «κρυφό» κόσμο. Στην καρδιά αυτού του κόσμου βρίσκεται ένα τεράστιο εσωτερικό αίθριο (αριστοτεχνικά κρυμμένο από την είσοδο), που συνδέεται με εμπορικές στοές άλλων κτιρίων σε τρεις από τους πιο κεντρικούς δρόμους της Αθήνας (Χαριλάου Τρικούπη – Πανεπιστημίου – Ιπποκράτους). Μέσα του θα δεις εμπορικά καταστήματα, περαστικούς που κόβουν δρόμο, ένα μαγικό φως να καταφτάνει από τη γυάλινη οροφή λούζοντας το μικρό κηπάκι. Ακριβώς εδώ βρίσκεται το Gustav, το μικρό χαριτωμένο all day στέκι - μόλις ένα μήνα ανοιχτό.
Το Gustavεμπνεύστηκε το όνομά του από τον Gustav Klimt, υπάρχει μάλιστα μια γωνιά με μικροαντικείμενα με τα έργα του γνωστού ζωγράφου. Βελούδινες πολυθρόνες, ατμοσφαιρικός φωτισμός, μία άνετη μπάρα (ιδανική για συζητήσεις μεταξύ ποτών), και μια υπερυψωμένη «σκηνή», που προσεχώς θα φιλοξενεί live, αλλά και παρουσιάσεις βιβλίων, ανοιχτές συζητήσεις και πολλά ακόμα πολιτιστικά δρώμενα. Στα αλήθεια είναι ένα όμορφο ησυχαστήριο, ιδανικό για να πιεις απερίσπαστος τον (specialty) καφέ σου το πρωί, να κάνεις κάποιο επαγγελματικό ραντεβού, να έρθεις ξανά για ποτό το βράδυ με τους φίλους. Η πραγματική έκπληξη, όμως, βρίσκεται στο μενού.
Τι περιμένουμε από ένα cafe; Κάποιο τοστ, ένα έτοιμο κέικ, άντε και κάποιο (συνήθως μέτριο) Croque Madame. Πάντως σίγουρα όχι βάφλες Λιέγης (θα εξηγήσω), προζυμένια φοκάτσια και την καλύτερη φλαν της πόλης. Υπεύθυνη για όλη αυτή τη νοστιμιά είναι η ζαχαροπλάστηςΕλπίδα Σιδερή, που αν και μόλις 25 χρονών έχει ήδη κάνει το πέρασμά της από ζηλευτές κουζίνες (Μεγάλη Βρεταννία, Delta, Mandarin κ.α.). Αφηγείται η ίδια: «Από μικρή ασχολιόμουν με τη ζαχαροπλαστική, έβλεπα τον Παρλιάρο, έφτιαχνα γλυκά και τα πήγαινα στο σχολείο, πάντα μου άρεσε». Μέχρι που αποφάσισε να κάνει τη ζαχαροπλαστική επάγγελμά της. Κι ευτυχώς, γιατί αλλιώς δεν θα βρισκόμουν ποτέ μπροστά σε αυτή την αέρινη φλαν, με την πλούσια κρέμα, την τραγανή βάση και το μεθυστικό άρωμα βανίλιας. Δεν έχω φάει ωραιότερη.
Η Ελπίδα είναι επηρεασμένη από τα ταξίδια της στη Δανία (εικάζω και από τη θητεία της στο Delta) κι έτσι προτιμά την αφαιρετική προσέγγιση των σκανδιναβικών συνταγών. «Αυτό που προσπάθησα να κάνω», λέει, «είναι να φέρω την ποιοτική ζαχαροπλαστική σε ένα καφέ». Τα γλυκά της φαίνονται απλά, αλλά δεν είναι καθόλου. Εκτός από την (πραγματικά θεϊκή) φλαν, θα βρεις ακόμα μία τάρτα μήλου με περγαμόντο και ένα γλυκό με διπλή σοκολάτα, μαρμελάδα λεμόνι και λίγες σταγόνες φίνου ελαιόλαδου, στην ουσία μια «μους όπως την κάνουν οι μαμάδες στη Γαλλία», λέει η Ελπίδα. Χώρια τα μπισκότα και τα κέικ ημέρας, τα ψωμάκια βουτύρου, τις σπιτικές μαρμελάδες και τα αλείμματα, όλα από τα χέρια της φτιαγμένα.
Εκτός όμως από τα γλυκά, η Ελπίδα έχει συνθέσει ένα μενού που η ίδια ονομάζει «minimal και περιεκτικό», γεμάτο με νοστιμιές που θα σε χορτάσουν οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας βρεθείς στα τραπέζια του Gustav. Η νεαρή Ελπίδα πολύ έξυπνα σκέφτηκε να αξιοποιήσει τις ζαχαροπλαστικές της γνώσεις και την εμπειρία της με τις ζύμες εντάσσοντας στο μενού σάντουιτς με προζυμένια φοκάτσια (δοκίμασα εκείνο με τη σάλτσα ντομάτας, βασιλικό, burrata και ντοματίνια κονφί και το βρήκα απόλυτα υπέροχο), αλλά και τις βάφλες Λιέγης, δηλαδή βάφλες που γίνονται με ζυμάρι brioche. Τις τελευταίες θα τις βρεις μεταξύ 12.00 και 17.00 σε μία γλυκιά (με αφράτη κρέμα βανίλιας και chocolate drops) και μία αλμυρή εκδοχή (με μπεσαμέλ, γαλοπούλα, τυρί μιμολέτ, μελάτο αυγό και λάδι μυρωδικών). Υπάρχουν επίσης μερικές χορταστικές σαλάτες, όπως και ωραία πλατό τυριών-αλλαντικών για να συνοδεύσεις το κρασί σου.
Όλα τούτα συμβαίνουν μέσα σε ένα από τα ωραιότερα αίθρια αυτής της πόλης, ακριβώς στην καρδιά του κέντρου. Κι όμως, με κάποιο μαγικό τρόπο, στο Gustavδεν ακούς κανένα ήχο από τη βουή εκεί έξω. Το μόνο που φτάνει στα αυτιά σου είναι οι ωραίες μουσικές του, ίσως και κάποιο άξαφνο γέλιο περαστικού. Να τι κρυφά διαμάντια ανακαλύπτει κανείς στην Αθήνα, αν μια μέρα αποφασίσει να κόψει δρόμο εν μέσω μιας αναπάντεχης νεροποντής…
