Η καινούργια πιτσερία στην Περικλέους ονομάζεται Granello και έχει θαυμάσιες πίτσες
Το εν λόγω πίστευα ότι ήταν ένα μυστικό μόνο για τους κατοίκους του κέντρου, αλλά όχι, προχθές που βγήκα για φαγητό με σοφό αγόρι που εργάζεται στην περιοχή, μου εξομολογήθηκε ότι η εν λόγω πιτσερία βρίσκεται και στη δική του top 10 λίστα. Δεν είναι πια «κρυφό», ούτε κι εγώ ο μόνος έξυπνος της περιοχής, οπότε για να μην λέτε ότι σας το απέκρυψα, ναι, το Granello, είναι η πιο νόστιμη πίτσα στη φτωχογειτονιά του Συντάγματος και βρίσκεται στην αρχή της Περικλέους. Όπισθεν Ζούλοβιτς όπως θα θυμούνται οι πιο παλιοί, το μέρος που αγόραζε κανείς ασημικά και κρύσταλλα – τα πιο αξιοπρεπή δώρα γάμου, κι ακόμα έχει πολύ συμπαθητικά αντικείμενα από ότι είδα στη βιτρίνα. Πίσω από του Ζούλοβιτς λοιπόν, ο –νομίζω- πιο νέος pizzaiolo της Αθήνας, ο Κυριάκος Λιοδάκης, ετών 25, αφού δούλεψε για χρόνια σε εστιατόρια στο Ενωμένο Βασίλειο, (αναρωτιέμαι πότε πρόλαβε), και εμπνεύστηκε από τον τελευταίο του σταθμό στο Μάντσεστερ στο Honest Crust Sourdough Pizza, άνοιξε εδώ και 2 μήνες το Granello του (ο σπόρος σε ελεύθερη μετάφραση στα ελληνικά).
Το μυστικό της πίτσας του είναι στη ζύμη: οι Ιταλοί μεταχειρίζονται την κλασική, (αλεύρι – μαγιά – νερό), ο Κυριάκος όμως κάνει τη δική του με προζύμι, πράγμα που της δίνει ένα πιο τραγανό, αρωματικό, ελαφρά υπόξινο αποτέλεσμα. Για toppings, που λένε στα ελληνικά, παίζουν όλα τα γνωστά, και πάντως πρώτης τάξεως υλικά.
Λίγες και καλές επιλογές: δέκα διαφορετικές πίτσες. 2 σαλάτες, η κλασική caprese, (εδώ με τοματίνια και buratta αντί για mozzarella) με σος πέστο, και μία ρόκα παρμεζάνα.
Όποια δοκίμασα από τις πίτσες ήταν θαυμάσια. Την κλασική margherita, (που δημιουργήθηκε to 1889 στη Νάπολι για να τιμήσουν την άφιξη στην πόλη της βασίλισσας Μαργαρίτας της Σαβοΐας) - με σάλτσα τομάτας ποικιλίας San Marzano, mozzarella fior di latte και φρέσκο βασιλικό. Μία pizza Bianca που είναι η αγαπημένη μου, με burrata, mozzarella, σκόρδο, βασιλικό – θα την προτιμούσα με δενδρολίβανο, αλλά πάντως ήταν μεγαλείο. Το «κερασάκι στην τούρτα» ήταν η pizza truffa, με mozzarella, μανιτάρια portobello και αρωματική ελληνική τρούφα από το χωριό του Κυριάκου, τον Αθανάσιο Διάκο στα Βαρδούσια όρη!
Άλλες επιλογές που θα με κάνουν να επιστρέψω είναι η verona, με προσούτο, πεκορίνο, ricotta, τομάτες san marzano, και οπωσδήποτε η vulcana με πικάντικο λουκάνικο nduja από την Καλαβρία.
Α, υπάρχουν πάντα έτοιμες φρεσκοψημένες πίτσες στο μπαρ και μπορεί κανείς να «αγοράσει» κομμάτι…
Το εστιατόριο είναι μικρό και στενόμακρο με ένα μπαρ – παρασκευαστήριο να το διατρέχει κατά μήκος, κι έναν φούρνο στην άκρη. Τόσο όσο. Τον χειμώνα φαντάζομαι θα βάλει σκαμπό στο μπαρ, αλλά τώρα το καλοκαίρι βγάζει 4-5 τραπέζια έξω στο πολύπαθο στενό – όπισθεν Ζούλοβιτς – που κατά καιρούς έχει δεινοπαθήσει από τον «διακοσμητικό» οίστρο αυτεπάγγελτων εξωραϊστικών ομάδων της πόλης (το τελευταίο ντεκόρ που θυμάμαι, ήταν καφάσια και γλαστράκια με μαδημένα φυτά).
Τώρα, στο σημείο αυτό στην αρχή της Περικλέους, δημιουργείται ένα μικρό πλάτωμα και έχει αρχίσει να μεταμορφώνεται σε ενδιαφέρουσα εναλλακτική γειτονιά. Στο ανωτέρω Granello θα προσθέσω δύο ακόμη μέρη: το μπαρ – καφέ Pura Vida, πολύ ευχάριστο, με φρέσκους χυμούς, ποτά, χειροποίητα γλυκά και σάντουιτς και δίπλα ακριβώς στη στοά, το project art space «Αετόπουλος» από το όνομα του Αλέξανδρου Eagleton, του ελληνοαμερικανού καλλιτέχνη και επιμελητή που το διευθύνει.
Τι να πω, σημεία των καιρών – ευχάριστες αλλαγές στην προκειμένη περίπτωση, αλλά αλλαγές… Μέχρι και πριν από δέκα χρόνια ακόμα η Περικλέους ήταν το πιο κοντινό προς τον παράδεισο μέρος που θα ονειρευόταν η κάθε μοδίστρα. Δεκάδες μαγαζιά με κουμπιά κλωστές, φιόγκους, τρέσες, φτερά και πούπουλα, φόδρες και φυσικά υφάσματα. Όλα σιγά σιγά εκτοπίζονται για να αντικατασταθούν εν μέρει από δεκάδες μαγαζιά με κινέζικα υλικά και χάντρες για κοσμήματα, που και αυτά δεν τα κόβω να κρατήσουν για πολύ. Τη στιγμή αυτή η Περικλέους είναι ένα μεγάλο εργοτάξιο. Οι παλιοί ενοικιαστές καταστηματάρχες, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα νέα υψηλά ενοίκια και εγκαταλείπουν σιγά σιγά την περιοχή, ενώ όλα τα κτήρια διαμορφώνονται σε ξενοδοχεία airbnb και τα περισσότερα μαγαζιά σε χώρους εστίασης. Που θα πάει αυτό, κανείς δεν ξέρει…
Το Granello (που στα ιταλικά σημαίνει κόκκος), μένει πιστό στην αυθεντική ναπολιτάνικη φιλοσοφία για την πίτσα χρησιμοποιώντας άριστες πρώτες ύλες, που κατά κύριο λόγο έρχονται από την Ιταλία. Έτσι, εδώ θα δοκιμάσεις φοβερές πίτσες από ζυμάρι που έχει ωριμάσει για 48 ώρες πριν μπει στον custom made φούρνο - ειδική παραγγελία από την Νάπολη και ιταλικά υλικά (όπως σάλτσες και ντομάτες αποκλειστικά San Marzano, nduja, το τοπικό αλλαντικό της Καλάμπρια, gorgonzola και πολλά άλλα).
