Θα τη μάθεις περπατώντας στα στενά του Χολαργού. Είναι μπροστά σου, αλλά δεν τη βλέπεις, πρέπει να κατέβεις μερικά σκαλοπάτια χαμηλότερα από το ύψος του πεζοδρομίου. Ξεκίνησε το 1973 από ένα πιο κεντρικό πόστο, πριν τα τρία αδέρφια Τσουρουνάκη την κληρονομήσουν από τον θείο τους και τη μεταφέρουν εδώ, που παρότι αθέατη μαθεύτηκε γρήγορα από στόμα σε στόμα και αγαπήθηκε πολύ.
Πήγα στην Παλιά Ιστορία θέλοντας να ξεφύγω από το συνηθισμένο, σύγχρονο και πιο στημένο φαγητό που σου προσφέρουν τα μεγάλα και κομψά εστιατόρια. Ήταν εύκολο να βρω τη διεύθυνση, αλλά δυσκολεύτηκα να εντοπίσω τη σχεδόν υπόγεια είσοδο. Καθώς κατέβαινα τα σκαλοπάτια ο αέρας ήδη άλλαζε. Στο πρώτο βήμα μέσα στη γραφική ταβέρνα, το «κάδρο» γεμίζει από ετερόκλητα, παλιά αντικείμενα, τοιχογραφίες και παλιές φωτογραφίες, μια ιστορία από μόνες τους, μεγάλα βαρέλια κρασιού υψωμένα στο «χαγιάτι», ξύλινες καρέκλες και τραπέζια ντυμένα με «σπιτίσια» τραπεζομάντηλα, ακόμη κι ένα πηγάδι (!) στο κέντρο του χώρου. Παλιά ρεμπέτικα τραγούδια ακούγονται χαμηλά από τα μεγάφωνα.
Τα τρία αδέρφια σε καλωσορίζουν φροντίζοντας παράλληλα την ψησταριά σχεδόν με ευλάβεια. Ότι μεζέ μπορείς να φανταστείς θα τον βρεις γραμμένο στο μενού. Οι τιμές δίπλα σε κάνουν να χαμογελάς, η όρεξή σου μεγαλώνει. Στην κορυφή της προτίμησής μου μπήκε χωρίς αντίπαλο η γαρδούμπα! Είχα βρει το αυθεντικό που αναζητούσα.
Τα ορεκτικά άρχισαν να καταφθάνουν στο τραπέζι. Οι κλασικές σαλάτες με τα φρέσκα, ελληνικά προϊόντα, η θεσπέσια Πατατού, γεύση από την Τήνο, με πατάτες, γραβιέρα, καπνιστό χοιρινό και μαϊντανό, η τυροκαυτερή, η φάβα Σαντορίνης, οι σκορδάτες πιπεριές, το κρασί και η ρακή που συνόδευαν χωρίς περιορισμό τις μπουκιές.
Τα κυρίως πιάτα, θεϊκά! Μας πρότειναν το πιάτο της ημέρας: Γκιούλμπασι. Τρυφερό χοιρινό μπουτάκι με πιπεριές, σκόρδο και μια ιδέα τυριού, ψημένο στο φούρνο στη λαδόκολλα. Ο κόκορας κρασάτος με χυλοπίτες ήταν επίσης μαγειρεμένος εξαιρετικά και ελαφρύς όσο έπρεπε, αν σκεφτεί κανείς τι υπάρχει ήδη στο τραπέζι. Το χοιρινό με τις λιαστές ντομάτες και το μέλι, επίσης νοστιμότατο.
Παραδοσιακή ελληνική γεύση το γιούλμπασι
Ένα παραδοσιακό κουτούκι όπως αυτό, δεν θα άφηνε «εκτός» και πιάτα όπως μπιφτέκι σχάρας, ψαρονέφρι, σουβλάκι κοτόπουλο, αλλά είχαμε ήδη φάει πολύ καλά και ευχαριστηθήκαμε τα μαγειρευτά, αφήνοντας χώρο μόνο για κάτι γλυκό! Χειροποίητο τσιζκέικ με γιαούρτι, αντί για τυρί κρέμα, και λαχταριστό βύσσινο στην κορυφή.
18°
