Χριστούγεννα: Η περίοδος των εορτών και οι ανθρώπινες ανάγκες
Με την αδερφή μου ξεκινήσαμε μια μικρή παράδοση πριν λίγα χρόνια. Προσπερνάμε τα γενέθλιά μας, τα οποία έχουμε και οι δύο τον Νοέμβρη, και ανταλλάζουμε δώρα τα Χριστούγεννα. Πολλά δώρα, όμως. Βάζουμε ένα budget, το οποίο τείνουμε άθελά μας να ξεπερνάμε και ξεκινάμε μήνες πριν τα Χριστούγεννα να σκεφτόμαστε και να αγοράζουμε. Κάποια είναι μικρά και φτηνά, για το καλό, κάτι συμβολικό, όπως μια χριστουγεννιάτικη μπάλα, άλλα κρύβουν από πίσω πολλή σκέψη, όπως μια ειδική έκδοση ενός αγαπημένου βιβλίου, και κάποια άλλα είναι απλά μεν, ακριβά δε, όπως ένα ωραίο κόσμημα.
Μετά από τόσα χρόνια δεν έχω καταφέρει να «κερδίσω» ποτέ. Τα δικά της είναι πάντα πιο ιδιαίτερα, πιο σπάνια, πιο προσωπικά. Το παλεύω αλλά ξέρω ότι δεν θα την ξεπεράσω ποτέ. Να μου πεις, αυτός είναι ο σκοπός; Προφανώς και όχι. Ποιος είναι όμως;
Ειδικά την περίοδο των εορτών εάν κάποιος μπει στο διαδίκτυο θα κατακλυστεί όχι μόνο από προτάσεις για δώρα, τα αμέτρητα πακέτα δώρων, αλλά και από άρθρα που μας αποκαλύπτουν και μας εξηγούν πώς ξεκίνησε η παράδοση αυτή, τι συμβολίζει, τι αποκαλύπτει αυτό για εμάς σαν είδος, τι να κάνουμε τα δώρα που λάβαμε και δεν μας άρεσαν, πώς να αγοράζουμε πιο «έξυπνα», πως ήρθε επιτέλους η ώρα να πούμε «όχι» στον υπερκαταναλωτισμό, να αφήσουμε το στρες της εύρεσης και αγοράς των δώρων πίσω μας, να στραφούμε αν’ αυτού στη φιλανθρωπία, κτλ. Οπότε που καταλήγουμε; Πουθενά. Καταλήγουμε στα ίδια, αυτά που κάνουμε κάθε χρόνο. Ή μήπως όχι;
Τα Χριστούγεννα σημαίνουν διαφορετικά πράγματα για τον καθένα, και για κάποιους δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα. Για κάποιους είναι μια χαρμόσυνη περίοδος, για άλλους είναι καταθλιπτική. Οι παράγοντες που επηρεάζουν την οπτική μας ποικίλλουν, από το τι δουλειά κάνουμε, το πώς περνάγαμε τα Χριστούγεννα σαν παιδιά, τις αναμνήσεις και τα βιώματά μας, όπως και επίσης και πως ήταν η εκάστοτε χρονιά γενικότερα και σε τι φάση μας «βρίσκουν» αυτές οι γιορτές.
Αν και παραδοσιακά μια θρησκευτική εορτή, το θρησκευτικό κομμάτι είναι ουσιαστικά σχεδόν ανύπαρκτο (εάν εξαιρέσεις κάτι φάτνες εδώ και εκεί με έναν μικρό Χριστούλη), ειδικά σε σύγκριση με το Πάσχα, όπου οι περισσότεροι, ανεξάρτητα από το πόσο πιστεύουν, θα παρευρεθούν στην εκκλησία αν μη τι άλλο εθιμοτυπικά για την Ανάσταση. It’s what you do.
Σε συνδυασμό με την παγκοσμιοποίηση και τον καταναλωτισμό, όπως και την ανθρώπινη ανάγκη απλά να βρει αφορμές για να γιορτάσει, να φάει και να πιει, τα Χριστούγεννα έχουν μετατραπεί σε ένα φωτεινό (ενίοτε εκτυφλωτικά φωτεινό) δεκαπενθήμερο (ή και περισσότερο) event κατά τη διάρκεια του οποίου οφείλεις να περνάς καλά, να βγαίνεις, να τρως, να αγοράζεις, και κυρίως να αντέξεις οικογενειακά τραπέζια στα οποία πρέπει να παραβρεθείς και κατά τα οποία θα υπάρξει σίγουρα ένα παρατράγουδο (κατ’ ελάχιστον). Ευελπιστείς, βέβαια, σε αυτά να έχεις πιει αρκετά ώστε την ώρα που θα λάβει χώρα η παραδοσιακή διαφωνία περί πολιτικής, για παράδειγμα, να το δεις το θέμα από τη χιουμοριστική του πλευρά και να το εξιστορήσεις ανάλογα στη βραδινή έξοδο που θα ακολουθήσει με φίλους. Και αυτή είναι η πιο δημοφιλής έκφανσή τους. Joy to the world, και ούτω καθεξής…
Εναλλακτικά βέβαια, μπορείτε να κάνετε και κάτι άλλο. Να αγνοήσετε όλα τα παραπάνω, να φτιάξετε τις δικές σας παραδόσεις, με ανθρώπους τους οποίους εσείς μόνο επιλέγετε και γουστάρετε, και σε περίπτωση που το στοιχείο των δώρων συνεχίζει να είναι ελκυστικό αλλά θέλετε να το κάνετε αλλιώς, να πάρετε μερικές πρακτικές, χωρίς κόστος, αστείες, αλλά και πρωτότυπες συμβουλές από το «Don’t buy more shit gift guide» του Alex Dobrenko ο οποίος μας προτείνει 22 ιδέες για «δώρα» τα οποία θα σας εκπλήξουν, θα σας βάλουν σε σκέψεις, και σίγουρα στον πειρασμό να δοκιμάσετε τουλάχιστον ένα, έτσι, για το καλό.
