Ας μιλήσουμε για το δημόσιο σχολείο

Άρχισαν οι εξετάσεις. Μια πικρή ιστορία. Οι ευχές μας συνοδεύουν τους μαθητές. Οι εξετάσεις είναι μια ευκαιρία ίσως να μιλήσουμε για το δημόσιο σχολείο. Να προσπαθήσουμε να φέρουμε στο προσκήνιο, στην πρώτη γραμμή της δημόσιας συζήτησης ένα θέμα που έχει παραγκωνιστεί: ποια είναι η θέση του δημόσιου σχολείου σήμερα και πώς συνολικά η κοινωνία οφείλει ή έχει υποχρέωση να αντιμετωπίσει το μεγάλο ζήτημα της μετάδοσης της γνώσης, την ενίσχυση της κινητικότητας, τη σύνδεση με αξιακά συστήματα και την αντιμετώπιση στο βάθος της ανισότητας και της ταξικής διαίρεσης;

Στις ιεραρχήσεις που έκανε τις τελευταίες δεκαετίες η ελληνική κοινωνία, το δημόσιο σχολείο, όπως και η θέση των λειτουργών του, βρέθηκε σε δεύτερη μοίρα. Χαμηλά αμειβόμενοι δάσκαλοι και καθηγητές βρέθηκαν σε δυσανάλογη θέση, σε σύγκριση με άλλες ομάδες, επαγγελματικές και κοινωνικές, καθώς η συνολική αδιαφορία και υποτίμηση του σημαντικού αυτού ζητήματος τους παρέσυρε.

Μέσα σε αυτό το δημόσιο σχολείο, ο δρόμος ήταν η υιοθέτηση του ουδέτερου μέσου όρου ως τελικού κριτή των πραγμάτων, που οδηγεί στο συμβιβασμό με την ευκολία και την άρνηση της αλήθειας ότι η γνώση είναι δοκιμασία και ατομικό επίτευγμα. Πάντα.

Μέσα στα ερείπια της κρίσης το δημόσιο σχολείο είναι και αυτό κατεδαφισμένο. Μην περιμένουμε τίποτα από τους πολιτικούς πρωταγωνιστές. Για να ξανασταθεί όρθιο, να ξεκινήσει και πάλι, να ξαναβρεί το ρόλο του, ας το διεκδικήσουμε όλοι με δυνατή φωνή. Μόνο με τη δική μας φωνή μπορούμε να κάνουμε το δημόσιο σχολείο πρώτο θέμα. Επειδή οι πολιτικοί εκφραστές θα σιωπούν για αυτό, ας μιλήσει ο καθένας μας χωριστά. Με τη δύναμή του, με τον τρόπο του.

Και ας μου επιτραπεί να προτείνω στη φιλόξενη Αthens Voice –αν το κρίνει, αν συμφωνεί– να πάρει αυτή την πρωτοβουλία. Και ας καλέσει όλους να μιλήσουν για το δημόσιο σχολείο.