Σε άρθρο του στην «Καθημερινή της Κυριακής» ο πρώην πρωθυπουργός κ. Σημίτης επισημαίνει μεταξύ των άλλων τα εξής: «Δεν είναι κατανοητό γιατί η κυβέρνηση έχει συνδυάσει το μέλλον της χώρας με το χαμηλό ΦΠΑ που πληρώνουν οι επιχειρηματίες της Μυκόνου ή με τη διατήρηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων. Οι δυσκολίες για να πραγματοποιηθεί μία ορθολογική διαπραγμάτευση είναι γι’ αυτό μεγάλες».
15 χρόνια προχειρότητας
Ο κ. Σημίτης είχε επισημάνει, όταν ήταν πρωθυπουργός, πως έπρεπε να προχωρήσουμε στη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, συνταξιοδοτικού συστήματος και να περιορίσουμε το κόστος του και τα προκλητικά προνόμια για να μπορέσουμε να αντέξουμε τις πιέσεις της ΟΝΕ.
Είναι γνωστό ότι η ασφαλιστική μεταρρύθμιση Σημίτη-Γιαννίτση υπονομεύτηκε από τα κόμματα και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις με αποτέλεσμα να εκτοξευτούν τα ασφαλιστικά ελλείμματα και να επιταχυνθεί η υπερχρέωση του ελληνικού Δημοσίου με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα.
Το 2000-2004 δεν έγινε η αναγκαία μεταρρύθμιση, το 2004-2009 τριπλασιάστηκε η κρατική επιδότηση του ασφαλιστικού, συνταξιοδοτικού συστήματος και έφτασε τα 15 δισ. ευρώ και το 2010-2015 «εξυγιαίνουμε» το σύστημα στα πλαίσια των μνημονίων με έναν τρόπο που καταλήγει να τιμωρεί τους συνεπείς ασφαλισμένους και δεν συμβάλλει στον περιορισμό του διαρθρωτικού ασφαλιστικού ελλείμματος και στη συνεννόηση με τους Ευρωπαίους εταίρους.
Κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας
Το σαββατοκύριακο κατά το οποίο ο πρώην πρωθυπουργός εξηγούσε με άρθρο του ότι πρέπει να κινηθούμε γρήγορα και αποτελεσματικά στο ασφαλιστικό, μία έγκυρη οικονομική εφημερίδα θύμιζε με το ρεπορτάζ της τους αξιοπερίεργους κανόνες του παιχνιδιού. Ο τίτλος του ρεπορτάζ ήταν «Νωρίτερα στη σύνταξη με εξαγορά πλασματικών ετών» και ο υπότιτλος «Ποιες οι προϋποθέσεις για όσους εργάζονται στο Δημόσιο, στα ΝΠΔΔ και στους ΟΤΑ».
Στο σχετικό ρεπορτάζ τονίζεται: «Έως και 12 πλασματικά έτη έχουν τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν όσοι δημόσιοι υπάλληλοι θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα από 1/1/2014 και μετά. Τα πλασματικά έτη μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο για θεμελίωση όσο και για προσαύξηση της σύνταξης για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα».
Στο ρεπορτάζ δίνονται και χρήσιμες πληροφορίες για το κόστος εξαγοράς των πλασματικών χρόνων ασφάλισης και τις ευκολίες πληρωμής. Όπως επισημαίνεται: «Η εξόφληση της εξαγοράς μπορεί να γίνει είτε εφάπαξ μέσα σε τρεις μήνες από την κοινοποίηση της απόφασης είτε με δόσεις από τον επόμενο μήνα κοινοποίησης της απόφασης, που σε αριθμό είναι τόσες όσοι και οι μήνες εξαγοράς. Στην εφάπαξ αναγνώριση, ο ασφαλισμένος έχει έκπτωση 15% επί του ποσού που πρόκειται να καταβληθεί. Εφόσον ενδιάμεσα και έως την αίτηση συνταξιοδότησης δεν έχει εξοφληθεί το σχετικό ποσό, τότε γίνεται παρακράτησή του από το ποσό της σύνταξης έως την εξόφληση».
Με αυτές τις μεθόδους δεν είναι περίεργο ότι 80%-90% των ασφαλισμένων, ιδιαίτερα στο Δημόσιο, παίρνουν τη σύνταξη πριν από τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης, τα οποία παραμένουν χαμηλά με ευρωπαϊκά κριτήρια.
Αυτό το μείγμα συνταξιοδοτικού λαϊκισμού και κομπιναδορισμού στέκεται εμπόδιο στη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας, στη συνεννόηση με τους πιστωτές, στην ανάκαμψη της οικονομίας και στο δραστικό περιορισμό του ετήσιου κόστους διαχείρισης του χρέους μέσα από την έξοδο από το μνημόνιο και στην κάλυψη των αναγκών του Δημοσίου στις διεθνείς αγορές, με ευνοϊκούς όρους.
H ώρα των αποφάσεων
Ύστερα από μια 15ετία συνταξιοδοτικής κραιπάλης σε όφελος των βολεμένων και των πονηρών, έφτασε η ώρα να αποφασίσουμε εάν θέλουμε να βάλουμε τέλος στο ασφαλιστικό πάρτι για να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο ευρωπαϊκό μέλλον.
Διάφορα πολιτικά στελέχη και συνδικαλιστές, οι οποίοι διαχειρίζονται με διάφορους τρόπους τις πιο απίθανες καταστάσεις, στέκονται εμπόδιο στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, εμφανιζόμενοι μάλιστα σαν υπερασπιστές των συμφερόντων του λαού. Εάν θέλουμε να μας πάρουν στα σοβαρά οι Ευρωπαίοι εταίροι και να βγούμε από το αδιέξοδο που δημιούργησαν αυτού του είδους οι πρακτικές θα πρέπει να πάρουμε αποφάσεις για επιβολή πλαφόν στις συντάξεις, παραίτηση του πολιτικού προσωπικού και διαφόρων συντεχνιών από τα προνόμια, άμεση επιβολή νέων, υψηλότερων ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης χωρίς δυνατότητα παράκαμψής τους, επιβολή φόρου κοινωνικής αλληλεγγύης σε όσους πήραν συντάξεις πολύ νωρίς και με προκλητικά λίγα χρόνια εργασίας.
11°
