Τα συλλαλητήρια με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών, παρά την εμφανή πολιτική τους χειραγώγηση, ανέδειξαν και τη δυσαρέσκεια των πολιτών
Τελικά η «καταιγίδα των Τεμπών» ήταν προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης με όλα της τα αξεσουάρ. Από θεωρίες συνωμοσίας μέχρι αμφιβόλου αξίας πραγματογνώμονες. Από εγχώριους παράγοντες μέχρι αλλοδαπά bots. Από δήθεν επιστημονικά πορίσματα του Ινστιτούτου της Γάνδης μέχρι «στρεσαρισμένους» σταθμάρχες. Από προωθητικά μηνύματα μέχρι ολόκληρες ενημερωτικές εκπομπές προώθησης. Από ρυπαρό «Τύπο» μέχρι τον έγκυρο συγγενή του. Από θεσμικούς παράγοντες μέχρι πολιτικά κόμματα. Από στημένους καλοθελητές μέχρι απλώς χρήσιμους ηλίθιους. Από εκμετάλλευση πραγματικού πόνου μέχρι απόκρυψη των πραγματικών ενόχων. Από απειλές προς τους αντιφρονούντες μέχρι χρήση πειθαρχικών μέτρων. Και όλα αυτά με επικάλυψη λύπης αλλά και οργής. Με επίκληση δήθεν επιστημονικής εγκυρότητας αλλά και απαίτηση υποταγής στο «δημόσιο» αίσθημα. Μια συνωμοσία made in Greece. Αυτή την Ελλάδα δεν την είδαμε ούτε στον αντιμνημονιακό αγώνα. Προφανώς ανέβηκε πίστα.
Η πρόσφατη επίθεση προς τη Δημοκρατία των ανοιχτών θεσμών είχε μια άλλη ποιότητα, ένα άλλο χρώμα, ήταν πολύ καλύτερα οργανωμένη και χωρίς εμφανές κέντρο συντονισμού. Απέναντι σ’ αυτήν δεν υπήρξε καμία κυβερνητική πρωτοβουλία με επιχειρήματα, αλλά εκκωφαντική αφωνία. Ελάχιστοι κυβερνητικοί αντέδρασαν, οι περισσότεροι ήταν κρυμμένοι. Η κυβέρνηση με τη στάση της δήλωνε ενοχή. Μια και ούτε η ίδια ήταν σίγουρη, ούτε για τους υπουργούς της αλλά ούτε και για το τι έπαιζε στον ΟΣΕ και στην Hellenic Train. Η προανακριτική της Βουλής και η φοβική στάση της ΝΔ σ’ αυτήν, ενδυνάμωσε τη θεωρία συγκάλυψης. Όπως και η ατυχής συνέντευξη του πρωθυπουργού. Η άγνοια για τα video υπήρξε καθοριστική, γι’ αυτό και η εμφάνισή τους άλλαξε το παιχνίδι. Η άγνοια για την πραγματογνωμοσύνη Δέδε, που υπήρχε από τον Φεβρουάριο του 2024, είναι ανησυχητικά εξοργιστική. Το ότι η Ελλάδα γλίτωσε την περιπέτεια οφείλεται τελικά στη γελοιότητα της σκευωρίας και στην ύβρι της εργαλειοποίησης του τραγικού θανάτου 57 ανθρώπων.
Η επιστροφή στην πολιτική είναι καθήκον και ανάγκη της κυβέρνησης και όχι της αντιπολίτευσης. Η εξέλιξη της υπόθεσης των Τεμπών είναι στα χέρια της Δικαιοσύνης και το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας των πολιτών περιμένει με ενδιαφέρον αλλά και απαιτεί να φτάσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα στο ακροατήριο. Μέχρι τότε όμως απαιτούνται πολιτικές πρωτοβουλίες που να οδηγούν σε εξομάλυνση του πολιτικού κλίματος και επιστροφή σε περιβάλλον κανονικότητας. Οι διεθνείς συνθήκες λόγω της «καταιγίδας Τραμπ» και το αβέβαιο πλέον οικονομικό και γεωπολιτικό περιβάλλον που αναδύεται, απαιτούν μια Ελλάδα καλά προετοιμασμένη ώστε να κολυμπήσει με ασφάλεια εντός του. Και η καλύτερη συνταγή είναι η προετοιμασία του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα, ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει στις πιθανές θύελλες.
Αν κάτι ανέδειξε η τραγωδία των Τεμπών, όπως και ο πύρινος όλεθρος στο Μάτι, είναι η ανεπάρκεια βασικών δημόσιων υπηρεσιών, με τις οποίες κανείς δεν ασχολείται μέχρι να συμβεί η «στραβή». Μέχρι να αποδειχτεί ότι η Πυροσβεστική δεν μπορεί να προλάβει μια καταστροφή σε κατοικημένη περιοχή λίγα χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα (Μάτι, Βαρυμπόμπη, Πεντέλη), η κοινωνία είχε εμπιστοσύνη στις υπηρεσίες της. Συνεχίζει να έχει; Ή μήπως τώρα που θα αρχίσουν και πάλι οι εποχιακές φωτιές θα περπατήσουμε, ως συνήθως, ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια; Μέχρι να συμβεί η τραγωδία των Τεμπών, ούτε καν φανταζόμασταν τι παίζει σ’ ένα σταθμαρχείο του σιδηροδρομικού «δικτύου» όπως αυτό της Λάρισας. Σήμερα είμαστε σίγουροι ότι δεν κυκλοφορούν ακόμα σταθμάρχες που μπορούν να βάλουν τις ζωές των επιβατών σε κίνδυνο; Είναι τα τρένα ασφαλή;
Συνεπώς, χρειάζεται ένα εκτεταμένο και απόλυτα συγκεκριμένο πλέγμα πολιτικών σε ευαίσθητους τομείς της δημόσιας ζωής στην κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού και της αξιοπιστίας τους. Στην τήρηση των πρωτοκόλλων. Η ασφάλεια των πολιτών πρέπει να είναι η κύρια προτεραιότητα των κυβερνώντων σε κάθε τομέα. Από τα σχολεία και τα νοσοκομεία μέχρι τα τρένα και τις οδικές συγκοινωνίες. Η αύξηση των θανατηφόρων τροχαίων δυστυχημάτων είναι εμφατική και απαιτεί πρωτοβουλίες των Αρχών με τη βοήθεια ειδικών επιστημόνων. Από τον έλεγχο των οδικών αρτηριών μέχρι την εκπαίδευση των πολιτών από το δημοτικό σχολείο. Είμαστε πολύ λίγοι αριθμητικά ώστε να χάνουμε τόσες ζωές στους δρόμους και μάλιστα των πόλεων. Ο ανασχηματισμός έγινε, αλλά περιμένουμε πρωτοβουλίες και δραστικές πολιτικές που να μπορούν να φέρουν άμεσα αποτελέσματα. Και ελπίζουμε να τις δούμε σύντομα.
Τα συλλαλητήρια με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών, παρά την εμφανή πολιτική τους χειραγώγηση, ανέδειξαν και τη δυσαρέσκεια των πολιτών για όλα όσα συνέβησαν αλλά και συμβαίνουν καθημερινά. Και αυτό καμία κυβέρνηση, όσο ασφαλής κι αν αισθάνεται, δεν πρέπει να το υποτιμά. Ο δημόσιος τομέας κρύβει πολλές αδυναμίες, τις οποίες τα επιμέρους κυβερνητικά κλιμάκια είτε αγνοούν, είτε γνωρίζουν αλλά δεν τολμούν να θεραπεύσουν. Η διαφθορά, ο ωχαδερφισμός, η αδιαφορία, η έλλειψη γνώσης του αντικειμένου, η προσχηματική αξιολόγηση και ο ελλειμματικός έλεγχος είναι πληγές που συνεχίζουν να μένουν ανοιχτές παρά τις όποιες προσπάθειες γίνονται, συνήθως αποσπασματικά και χωρίς συνέχεια.
Δεν αρκούν οι αλλαγές των επικεφαλής και τα υπουργικά συμβούλια για να κλείσουν οι πληγές του κράτους. Είναι χρόνιες παθολογίες που έχουν αναδειχτεί σε δομικές εγκαταστάσεις μέσα στις δαιδαλώδεις πτυχές του στενού δημόσιου τομέα αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η κοινωνία περιμένει βαθιές πραγματικές τομές. Κλάσματα της ίδιας κοινωνίας που σιτίζονται και ευημερούν από την αβελτηρία του κράτους θα αντισταθούν με κάθε τρόπο, αλλά δεν αποτελούν την πλειοψηφία. Κάπου εδώ θα πρέπει να τελειώνουμε με το πολιτικό κόστος. Όπου και όταν η πολιτική ηγεσία επέμενε με συγκεκριμένο σχέδιο και επιλογές ωφέλιμες για το σύνολο, τα κατάφερε. Η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει άμεσα στην πολιτική. Στο φινάλε, αν είναι να πέσετε, κάντε το αγωνιζόμενοι για το καλό του τόπου.
19°
