Γιατί είναι απαραίτητη η «Συγκοινωνιακή Αστυνομία», που απλώς θα κάνει τη δουλειά της ήδη υπάρχουσας;
Μετά το «φιάσκο» της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας (η λέξη φιάσκο μπαίνει σε εισαγωγικά επειδή ο σκοπός των 1.500 προσλήψεων επετεύχθη), ένα ωραίο σατιρικό νούμερο ή κείμενο θα ήταν αυτό στο οποίο η κυβέρνηση θα παρουσίαζε κι άλλες «αστυνομίες». «Νυχτερινή Αστυνομία» για τα νυχτερινά κέντρα, «Αντικαπνιστική Αστυνομία» για την επιβολή του αντικαπνιστικού νόμου, «Πλατειακή Αστυνομία» για την αστυνόμευση των πλατειών κ.ο.κ. Φυσικά η σάτιρα θα ολοκληρωνόταν με την ανακοίνωση από τους αρμόδιους υπουργούς των εκατοντάδων προσλήψεων που είναι απαραίτητες για το κάθε νέο σώμα.
Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν αφήνει να υπάρξει ένα τέτοιο σατιρικό νούμερο ή κείμενο, όχι επειδή ασκεί κάποιου τύπου λογοκρισία, αλλά επειδή το παρουσιάζει η ίδια ως κυβερνητική εξαγγελία: ο υφυπουργός Μεταφορών Οικονόμου ανακοίνωσε τη σύσταση Συγκοινωνιακής Αστυνομίας, η οποία θα αστυνομεύει τα λεωφορεία, τον ηλεκτρικό, το μετρό και τον προαστιακό στις δύσκολες περιοχές της πρωτεύουσας.
Τι είδους ελληνική κυβέρνηση θα ήταν αυτή που δεν έχει ως πρώτο μέλημα τις προσλήψεις στο δημόσιο;
Οι συμπολίτες οι οποίοι ακόμα δεν έχουν πιάσει την ουσία του κυβερνητικού οράματος ενδεχομένως να αναρωτηθούν γιατί είναι απαραίτητη μια νέα αστυνομία που απλώς θα κάνει τη δουλειά της ήδη υπάρχουσας. Η απάντηση φυσικά είναι απλή: τα στελέχη της Ελληνικής Αστυνομίας έχουν ήδη προσληφθεί και δεν μπορούν να ξαναπροσληφθούν, ενώ για να στελεχωθεί η «Συγκοινωνιακή Αστυνομία» θα γίνουν, όπως είπε ο υφυπουργός, 200 με 250 νέες προσλήψεις. Τι είδους ελληνική κυβέρνηση θα ήταν αυτή που δεν έχει ως πρώτο μέλημα τις προσλήψεις στο δημόσιο, αφού, όπως φαίνεται, ο Γεώργιος ο Ανδρέα ο Παπανδρέου είχε δίκιο και λεφτά υπάρχουν. Και ελπίζω μετά από αυτή τη σαφή εξήγηση να πάψουν οι αθώοι συμπολίτες να αναρωτιούνται γιατί να μην πάρουν 200 με 250 από αυτούς που προσλήφθηκαν για να στελεχώσουν την Πανεπιστημιακή Αστυνομία: η αποστολή τους ολοκληρώθηκε με την πρόσληψή τους, η οποία έγινε με σεβασμό στην ελληνική παράδοση που θέλει τις προσλήψεις στο δημόσιο να είναι η αιχμή του δόρατος της μάχης κατά της ανεργίας.
Κάποιος μπορεί να πει ότι όταν μια κυβέρνηση αρχίζει να ανακοινώνει μέτρα που μοιάζουν να έχουν βγει μέσα από σατιρικές εκπομπές κάτι δεν πάει καθόλου καλά, αλλά επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Στην πραγματικότητα σημαίνει ότι όλα, τουλάχιστον στα κυβερνητικά μυαλά, πάνε τόσο καλά ώστε το υπουργικό συμβούλιο να έχει μετατραπεί σε σατιρικό συμβούλιο, όπου οι σατιρικοί υπουργοί συζητούν τις ιδέες τους πριν τις παρουσιάσουν στο κοινό. Ο πρωθυπουργός εγκρίνει τις πιο αστείες από αυτές και δίνουν ραντεβού για το επόμενο συμβούλιο όπου συζητούν και βαθμολογούν την παρουσίαση της κάθε ιδέας. Στο τέλος νικητής ανακηρύσσεται ο υπουργός που έχει κάνει τις περισσότερες προσλήψεις. Και μπράβο του.
11°
