Όταν σύρονται αυτές οι γραμμές, που έλεγαν και οι παλαιότεροι, όλα είναι ανοιχτά ως προς το μείζον πρόβλημα της χώρας. Οι επόμενες μέρες θα είναι καθοριστικές. Απ’ ό,τι λέγεται, τα χρήματα που υπάρχουν στο δημόσιο ταμείο μόλις που επαρκούν για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις στο τέλος Φεβρουαρίου. Δυσάρεστο, οδυνηρό, δυσοίωνο, αλλά δυστυχώς εκεί βρισκόμαστε. Μακάρι οι διαπραγματεύσεις να καταλήξουν κάπου, έστω και σε μια πυροσβεστικού τύπου, πρόσκαιρη αντιμετώπιση του προβλήματος. Ποιος μπορεί να είναι κατά τού να βρεθεί μια λύση; Κι αυτό, ανεξαρτήτως τι ψήφισε, ανεξαρτήτως αν εδώ και χρόνια δεν έχει σταματήσει να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το πού μπορεί να μας οδηγήσουν ο φτηνός εθνολαϊκισμός, τα νταηλίκια, η αμετροέπεια, η άγνοια ή υποτίμηση των πραγματικών συσχετισμών.
Μακάρι ο σούπερ-Γιάνης (ένας είναι ο Γιάνης…) να τα καταφέρει, έστω και με κωλοτούμπα, έστω και με λίγο γλείψιμο «στο διανοούμενο της Ευρωζώνης, δρ. Σόιμπλε». Ας φοράει και φούξια πουκάμισο με φιστικί σώβρακο από μέσα. Λίγο με νοιάζει. Άλλωστε, και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ουδόλως την εμπόδισε να εκλεγεί Πρόεδρος της Βουλής, και μάλιστα με ρεκόρ ψήφων, το ότι εμφανίστηκε στο Προεδρικό Μέγαρο με φούξια παντελόνι και φιστικί σακάκι.
Τις πρώτες μέρες της νέας κυβέρνησης καλλιεργήθηκε ένα κλίμα ευφορίας ως προς την αποτελεσματικότητα των ταξιδιών στο εξωτερικό του Τσίπρα και του Βαρουφάκη. Σύντομα, και σε αυτό το πεδίο, η προσγείωση υπήρξε ανώμαλη. Χειραψίες, ανταλλαγές δώρων, φιλοφρονήσεις, αβρότητες, αλλά έως εκεί. Αρκεί στοιχειωδώς να έδινε κανείς τη δέουσα προσοχή στις δηλώσεις που ακολουθούσαν και θα το αντιλαμβανόταν: «Η Ευρώπη έχει κανόνες», «Πρώτα απ’ όλα τήρηση των συμφωνημένων», «Μιλήστε με τους Γερμανούς και το ΔΝΤ». Αυτά έλεγαν όλοι κατά την προεκλογική περίοδο, αυτά επαναλαμβάνουν μονότονα και τώρα. Ούτε η Ευρώπη άλλαξε, ούτε «οι λαοί του Νότου» ξεσηκώθηκαν, ούτε κανείς δείχνει διατεθειμένος να δεχτεί ριζική μεταβολή των κανόνων του παιχνιδιού επειδή το 36,5% του 1,9% της Ευρωζώνης (όπως είπε, χαρακτηριστικά, και ο Σουλτς) ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε τα συλλαλητήρια δείχνουν να βοηθάνε ιδιαίτερα, προπάντων αν οι συγκεντρωμένοι επιδίδονται σε ύβρεις, κατάρες και λοιδορίες κατά της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Μπορεί έτσι να ξεθυμαίνουμε, μπορεί να χαίρονται όσοι έσπευσαν να εκθειάσουν τα (πραγματικά ή προσδοκώμενα) νταηλίκια της κυβέρνησης, αλλά μέχρις εκεί.
Αλήθεια, αυτή η φάμπρικα με τα συλλαλητήρια στήριξης της κυβέρνησης τι είναι πάλι; Συλλαλητήρια διαμαρτυρίας, σαν αυτά που γίνονταν τα προηγούμενα χρόνια, το καταλαβαίνω. Συλλαλητήρια υποστήριξης στους κυβερνώντες γίνονταν/γίνονται μόνο στην Ιταλία του Μουσολίνι και στην Αργεντινή του Περόν, στην Κούβα της οικογένειας Κάστρο και στη Βενεζουέλα του Τσάβες. Όσο για τα καθ’ ημάς, συλλαλητήρια οργάνωναν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι κάθε λογής μακεδονομάχοι (με τα γνωστά… μη αποτελέσματα) και ο «ολοταχώς προς τα πίσω» μακαριστός Χριστόδουλος κατά της μη αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Α, ναι, είχε οργανώσει και ο Ανδρέας Παπανδρέου, το 1982, «για να γιορταστεί ο ένας χρόνος της Αλλαγής»! Με άλλα λόγια, καλά να ’μαστε, και από επιδείξεις εθνικολαϊκιστικού οίστρου άλλο τίποτα. Εδώ ο εκ Μακεδονίας ορμώμενος δήμαρχος της Πάτρας κατέβασε την ευρωπαϊκή σημαία από το δημαρχείο, εξαπολύοντας μάλιστα μύδρους κατά της «αντιδραστικής» Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάποιος θα πρέπει, ίσως, να θυμίσει σε αυτόν τον κύριο ότι άλλο το σπίτι του, άλλο η ΚΟΒα του ΚΚΕ, και άλλο το δημαρχείο. Άλλωστε δεν είναι δήμαρχος των ομοϊδεατών του, αλλά όλων των κατοίκων της πόλης, και μάλιστα μιας πόλης με κατ’ εξοχήν ανοιχτούς ορίζοντες και ευρωπαϊκούς προσανατολισμούς, «πύλης της Ελλάδας στη Δύση».
Μέχρι το επόμενο κείμενό μου στην A.V. σε δύο βδομάδες, είμαι βέβαιος ότι πολλά θα έχουν συμβεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι μέρες είναι γκαστρωμένες. Ας ελπίσουμε πως θα βρεθεί μια κάποια λύση, τουλάχιστον στο επείγον πρόβλημα της χρηματοδότησης της χώρας μας. Αλλιώς, σε περίπτωση ρήξης με τους εταίρους και τους δανειστές μας, φοβάμαι πως θα μείνουμε με τη συμπαράσταση των Podemos και του Μαδούρο, με τις παραινέσεις των Μπαλτάκων, των Καρατζαφέρηδων και των Αμβρόσιων Καλαβρύτων για μια ακόμα «ηρωική»… εθνική καταστροφή.
21°
