Τα «μεσαία στελέχη» χαμογελούσαν αινιγματικά όταν τους ετέθη το ερώτημα: «Θα στηρίξετε τις επιλογές της ηγεσίας στην Αθήνα και την Περιφέρεια;». Το χαμόγελο αυτό πολύ λίγο απείχε από το να θεωρηθεί σαρκαστικό. Προσπάθησαν να αλλάξουν κουβέντα, αλλά ο συνομιλητής τους ήταν αμείλικτος. «Ποιoς μηχανισμός κρύβεται πίσω από την υποψηφιότητα του Γιάννη Δημαρά και την ενδεχόμενη υποψηφιότητα του Μάκη Γιομπαζολιά για τον Δήμο της Αθήνας;» Τα πρόσωπα σοβάρεψαν και τα «μεσαία στελέχη» κοίταξαν μακριά, λες και αντίκριζαν το υπερπέραν.
Ποιoν κοροϊδεύουν άραγε;
Με τη συμπάθεια της κοινής γνώμης ένας υποψήφιος μπορεί να κερδίσει ένα κάποιο ποσοστό, μερικές φορές ενδεχομένως το ποσοστό να αιφνιδιάζει. Ποτέ δεν μπορεί ωστόσο να αγγίξει ποσοστά τα οποία ανατρέπουν τη δεδομένη πολιτική άλγεβρα. Αυτά διδάσκει η Πιθανολογία και αυτά καταδεικνύει η εμπειρία. Υποψηφιότητες τύπου Γιάννη Δημαρά, η αδυναμία του «βαθέoς ΠΑΣΟΚ» να κινητοποιήσει αποτελεσματικά το μηχανισμό του υπέρ του Γιώργου Καμίνη και η «δυστοκία» την οποία επιδεικνύει το ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονίκη να στηρίξει την υποψηφιότητα του Γιάννη Μπουτάρη, όλα τα παραπάνω δείχνουν αν μη τι άλλο πως οι αποφάσεις της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ πιθανώς να συνθλίβονται από τη λογική επιβίωσης μιας σημαντικής μερίδας του κομματικού κατεστημένου. Μόλις τη Δευτέρα ανακοινώθηκε ο συνδυασμός ενός ακόμη πασοκογενούς ψηφοδελτίου στη Θεσσαλονίκη. Επικεφαλής ο δημοσιογράφος Χρήστος Μάτης. Μοναδικός του σκοπός να προκαλέσει απώλειες στον Μπουτάρη και άρα στον Γιώργο Παπανδρέου.
Τα πράγματα θα είναι απείρως προβληματικότερα, αν αποδειχθεί πως ένα σημαντικό τμήμα του ΠΑΣΟΚ αντιπαρατίθεται με την αλλαγή νοοτροπίας την οποία προσπαθεί να επιβάλει η κομματική ηγεσία. Μιλάμε δηλαδή για τον κίνδυνο απώλειας κομματικών και άρα κοινωνικών, μικρών ή μεγάλων κεκτημένων. «Ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ εξελίχθηκε σταδιακά σε μία μηχανή εξυπηρέτησης του πλούτου. Αιχμή του δόρατος οι επαγγελματίες συνδικαλιστές του. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο». Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει πικρόχολα ο διανοούμενος της παρέας, πρώην έμπειρο στέλεχος της ηγετικής ομάδας και νυν απολωλός πρόβατο. Δεν βγάζεις άκρη, παρά μόνο ένα σίγουρο συμπέρασμα. Αν κερδίσει ο Νικήτας Κακλαμάνης θα οφείλεται στους μηχανισμούς του ΠΑΣΟΚ, που έκαναν τα πάντα για να υπονομεύσουν τον Γιώργο Καμίνη. Αν κερδίσει ο Κώστας Γκιουλέκας στη Θεσσαλονίκη θα οφείλεται στο ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν διασφάλισε τη στήριξη των επιλογών του από τους τοπικούς άρχοντες του μακεδονικού «βαθέος ΠΑΣΟΚ».
Φαινόμενα αποσύνθεσης
Ο ακτινολόγος που επιχείρησε να απολαύσει μερικά λεπτά δημοσιότητας εκσφενδονίζοντας ένα παπούτσι κατά του πρωθυπουργού πάσχει από την ίδια ασθένεια με τον Κώστα Ζουράρι. Άλλωστε και οι δύο συνυπάρχουν στο Πατριωτικό Μέτωπο, μία εθνικιστική παραφυάδα της νέας Υπερδεξιάς. Περιέργως σε αυτό το πολιτικό μόρφωμα συνωστίζονται κυρίως πρώην αριστεροί και κεντροαριστεροί, ευνουχισμένοι θρησκευόμενοι και βεβαίως μαχητικοί εθνικιστές.
Από την άλλη άκρη του Ατλαντικού κατέφθασε ασθμαίνων ο Κρις Σπύρου, καθηγητής, εκπρόσωπος ενός λόμπι που έχει ως στόχο την ίδρυση Πατριαρχείου στις ΗΠΑ και ως εκ τούτου την ακύρωση της επιρροής του Φαναρίου στην Αρχιεπισκοπή Βορείου και Νοτίου Αμερικής. Ο κ. Σπύρου και η παρέα του, 250 άτομα σύνολο, σχεδίαζαν την τέλεση λειτουργίας στην Αγία Σοφία στην Πόλη. Επί της ουσίας σχεδίαζαν μία πρόκληση ώστε να εκθέσουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Το εγχείρημα απέτυχε. Οι «πιστοί» του κ. Κρις Σπύρου έφθασαν μετά βίας έως τα σύνορα. Εκεί έψαλαν κάτι ύμνους. Κακή απομίμηση των Ευαγγελικών αρλεκίνων της Αμερικής. Σαν εκείνον που ήθελε να κάψει το Κοράνι.
Στρατηγείο χωρίς στρατηγό και λοχίες
Το τελευταίο πνευματικό δημιούργημα του Μαξίμου ακούει στο όνομα «υπερυπουργός». Αυτό είναι το παρατσούκλι του Γιάννη Ραγκούση. Την εβδομάδα που μας πέρασε, το κυβερνητικό όργανο άσκησης πολιτικής και διαχείρισης κρίσεως ανέλαβε τρία ζητήματα προς επίλυση. Το πρώτο είχε να κάνει με τη θέσπιση πλαφόν στη βενζίνη. Εντός δύο εικοσιτετραώρων το μέτρο ανεκλήθη. Το δεύτερο ζήτημα ήταν εκείνο της περαίωσης. Οι ψηφοφόροι αντελήφθησαν ευθύς αμέσως πως το μέτρο ανταποκρίνεται πλήρως στα κελεύσματα των απανταχού απατεώνων. Αντί πινακίου φακής διαγράφονται όλα τα ανομήματα των φοροφυγάδων της τελευταίας δεκαετίας. Το τρίτο ζήτημα αφορούσε τα φορτηγά δημόσιας χρήσης. Τα αποτελέσματα αυτής της διαχείρισης τα ένιωσε ο κάθε οδηγός, ο κάθε έμπορος και ο κάθε πολίτης με στοιχειώδη κοινή λογική. Συμπέρασμα. Κανείς δεν κατανοεί τι ακριβώς διαχειρίστηκε το νέο στρατηγείο του υπερυπουργού Γιάννη Ραγκούση.
Κι όμως συμβαίνει
Η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ απέστειλε ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύθηκε στην ATHENS VOICE. Εξηγεί τους λόγους για τους οποίους υπέβαλε την παραίτησή της στην ΕΡΤ, στην οποία θα παρουσίαζε μία εκπομπή. Το ενδιαφέρον δεν εστιάζεται στην επιστολή ή στους λόγους παραίτησης της Αφροδίτης. Εστιάζεται πρωτίστως στα σχόλια που αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα της εφημερίδας με τοποθετήσεις πολιτών έναντι της πρώην συμβούλου του Σπύρου Βούγια.
Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των σχολίων προκαλεί την εντύπωση πως ένα μεγάλο τμήμα αυτής της κοινωνίας πάσχει από την ανίατο ασθένεια της αποπληκτικής ανοησίας. Με μία υποκρισία που δεν κρύβεται πλέον, με ένα συντηρητισμό που καταδεικνύει τα κακοχωνεμένα μηνύματα της τηλεοπτικής δημοκρατίας, με έναν πρωτοφανή ρατσισμό και μία αρρωστημένη ξενοφοβία, και κυρίως με ένα μισογυνισμό που εκπλήσσει, αναγνώστες ή μη της εφημερίδας αυτοπροσδιορίζονται και αποκαλύπτονται. Είναι κρίμα. Πολύ κρίμα να νιώθεις πως ακόμη και καλά ζυγισμένα λόγια και μία αυστηρά προσδιορισμένη πολιτική γραφή μπορεί να προκαλέσει τέτοιες αντιδράσεις, επειδή είσαι γυναίκα, επειδή ο πατέρας σου είναι από τη Συρία, επειδή έδειξες κομμάτια του κορμιού σου, επειδή σπούδασες και επειδή έχεις την ικανότητα και το κουράγιο να αρθρώσεις κάτι το διαφορετικό.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
14°
