Ένα καλό ντιμπέιτ βασίζεται στους πρωταγωνιστές. Γι’ αυτό κάθε μέρα προσεύχομαι να μας αξιώσουν οι σύντροφοι να δούμε το ντιμπέιτ «Κασσελάκης εναντίον Πολάκη».
Κρυφά ή φανερά, ονειρευόμαστε ένα ντιμπέιτ Κασσελάκη εναντίον Πολάκη
Δεν ξέρω πόσο βαρετό ήταν το πασοκοντιμπέιτ της Τρίτης γιατί δεν το είδα. Ήξερα έτσι κι αλλιώς ότι τα όποια ενδιαφέροντα αποσπάσματα θα ανέβαιναν στα μέσα κοινωνικής εκτόνωσης και δεν θα έχανα απολύτως τίποτα. Άκουσα κάποιους συμπολίτες να ισχυρίζονται ότι ήταν το λιγότερο βαρετό ελληνικό ντιμπέιτ που έχουν δει, αλλά αυτό μου ακούγεται περίπου όπως το «λιγότερο κλαψιάρικο έντεχνο τραγούδι» ή το «ο λιγότερο χαζός ψεκασμένος». Κι αν εξαιρέσουμε το αναμενόμενο Βατερλό του part time δημάρχου της Αθήνας (το οποίο παρεμπιπτόντως δεν πρέπει να τον πτοήσει αφού κανείς δεν περίμενε πολλά από κάποιον που έγινε δήμαρχος από σπόντα και μέσα σε λίγους μήνες έχει καταφέρει να κάνει την Αθήνα χειρότερη από πριν), δεν μπορώ να φανταστώ τι βρήκαν τόσο ενδιαφέρον οι συμπολίτες που το παρακολούθησαν.
Βλέπετε, το βασικό πρόβλημα των ντιμπέιτ είναι η φόρμα τους που δεν είναι τίποτα περισσότερο από το «πολιτικοί κάνουν ό,τι έχουν κάνει σε δεκάδες συνεντεύξεις στο παρελθόν: λένε τις απόψεις τους και εκθέτουν την άγνοιά τους για διάφορα θέματα». Με δεδομένο ότι μιλάμε για τηλεοπτικό θέαμα και ότι συνήθως οι διαγωνιζόμ… οι συμμετέχοντες κρίνονται για το αν είναι καλοί στην τηλεόραση και για το αν μπορούν να πουν πολλά σε λίγο χρόνο, δεν θα ήταν πολύ ωραιότερο να επιδείκνυαν και άλλες ικανότητες που μπορεί να είναι εξίσου άσχετες με την πολιτική, αλλά πιο ενδιαφέρουσες οπτικά; Δεν θα ήταν, ας πούμε, πολύ ωραίο αν προχθές οι 6 σύντροφοι, αφού απαντούσαν σε ερωτήσεις, έλυναν ένα σταυρόλεξο, έκαναν μερικές μαθηματικές πράξεις, απαντούσαν σε ερωτήσεις γενικών γνώσεων, ζωγράφιζαν και στο τέλος χόρευαν και παραδοσιακούς χορούς προκειμένου να αποδείξουν την προσήλωσή τους στις αξίες του ελληνισμού;
Δεν θα ήταν επίσης πολύ ωραίο αν ντυνόντουσαν όπως οι παίκτριες των τηλεπαιχνιδιών που παίρνουν ένα μικρό ποσό και πρέπει μ’ αυτό να δημιουργήσουν εμφανίσεις που θα αφήσουν άφωνους τους κριτές; Θα μπορούσε μάλιστα να υπάρχει και θέμα. Ας πούμε, θα μπορούσαν οι πασοκοϋποψήφιοι να ντυθούν Ανδρέας Παπανδρέου ή Μιμή, οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ να ντυθούν Μαδούρο ή Βελουχιώτης, ο Βελόπουλος και ο Νατσιός Μεγαλέξανδρος, Κολοκοτρώνης ή εξωγήινοι κ.ο.κ.
Μια άλλη, νομίζω, καλή ιδέα είναι τα κόλπα ύπνωσης. Οι συμμετέχοντες θα προσπαθούν να υπνωτίσουν το ακροατήριό τους και να το κάνουν να πιστέψει πράγματα που δεν συμβαίνουν. Οι κυβερνητικοί υποψήφιοι θα προσπαθούν να κάνουν το κοινό να πιστέψει ότι ο νόμος επιβάλλεται, οι σύντροφοι ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός και οι μπαντριώτες ότι μας ψεκάζουν. Κάποιος μπορεί να παρατηρήσει ότι αυτό ακριβώς κάνουν και τώρα, αλλά επιτρέψετε μου να σας πω ότι άλλο τα ψέματα (που πια κανείς δεν τα πιστεύει) και άλλο ο κανονικός υπνωτισμός.
Φυσικά, ένα καλό ντιμπέιτ, πιο πολύ από όσο βασίζεται στους κανόνες, βασίζεται στους πρωταγωνιστές. Γι’ αυτό κάθε μέρα προσεύχομαι, ανεξαρτήτως κανόνων, να μας αξιώσουν οι σύντροφοι να δούμε το ντιμπέιτ που όλοι νομίζω, κρυφά ή φανερά, ονειρευόμαστε: Κασσελάκης εναντίον Πολάκη. Και μπράβο τους.
12°
