Παρατηρώ, εδώ και περισσότερο από ένα εικοσιτετράωρο, τις αντιδράσεις για τον εμπρησμό στην Athens Voice. Ιδιαίτερα τις αντιδράσεις των μέσων ενημέρωσης. Αρκετά, τα περισσότερα ίσως, φιλοξένησαν την είδηση από την πρώτη στιγμή. Υπήρξαν και κάποια που την αγνόησαν εντελώς. Σε αυτά τα δεύτερα να σταθούμε λίγο.
Μέχρι αργά χθες το βράδυ, δεν βρήκαν λέξη να γράψουν στις ηλεκτρονικές τους εκδόσεις, παρότι η καταστροφή συνέβη το πρωί. Και στις έντυπες εκδόσεις τους όμως, είτε την καταχώνιασαν, είτε δεν τη φιλοξένησαν καθόλου. Με δεδομένο τον χαρακτήρα της εφημερίδας (διανέμεται δωρεάν, δεν είναι ανταγωνιστική), εικάζω, πως συνέβη το εξής απλό: Η είδηση «εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής»!
Γιατί έτσι; Υπάρχουν λόγοι, εικάζω επίσης. Ο Φώτης (Γεωργελές) και όσοι γράφουν στην εφημερίδα, δεν είναι δικοί μας. Δεν ταυτίστηκαν με αυτό που ονομάστηκε αντιμνημονιακό μέτωπο, επικρίνουν συχνά πολιτικές κομμάτων που αυτοπροσδιορίζονται αριστερά, φιλοξενούν συχνά και άρθρα φιλελεύθερων που δεν μας αρέσουν, υπάρχουν μερικοί που γράφουν για νέες τάσεις και ρεύματα στην κοινωνία ξεφεύγοντας από το «πολιτικά ορθό», υπάρχουν άλλοι που προωθούν το καταστρεπτικό λάιφ στάιλ, αλλά και κάποιες -άκουσον, άκουσον- που ασχολούνται με τα ερωτικά βίτσια! (το τελευταίο το διάβασα σε site που αυτοαποκαλείται αριστερό).
Aφού λοιπόν, η ζυγαριά στην οποία μπήκε η είδηση έγειρε, θα έχει και τη μεταχείριση που της πρέπει. Η είδηση, όχι η ζυγαριά. Και τι αρμόζει σε μια τέτοια είδηση; Απαξίωση, πλήρης απαξίωση. Δεν τη βάζουμε καθόλου στα μέσα που ελέγχουμε. Ή βάζουμε ένα ταπεινό μονόστηλο κάπου πεταμένο. Και επειδή αφορά ένα μέσο ενημέρωσης που διακινεί πληροφορίες ή ιδέες; Τι μ' αυτό; Οι ιδέες του δεν είναι ταιριαστές στις δικές μας. Σας παραπέμπει κάπου αυτή η λογική;
Το πιο τραγικό ωστόσο απ' όλα, είναι πως η ζυγαριά αυτή που σήμερα χρησιμοποιείται για μια είδηση, αύριο θα χρησιμοποιηθεί για μια σειρά από άλλες παραμέτρους. Καταλαβαίνετε τι εννοώ. Η πολιτική συγγένεια, κριτήριο για επιλογές κάθε είδους. Ο καθένας, μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Το μοναδικό δικό μου συμπέρασμα, δεν είναι πως η δημοσιογραφία στη χώρα μας διανύει μια από τις χειρότερες περιόδους της, αυτό είναι λίγο ως πολύ γνωστό. Αλλά ότι και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, περνάει μεγάλη δοκιμασία...
Υ.Γ.: Λυπάμαι που πρέπει να διευκρινίσω τ' αυτονόητα, αλλά στις ημέρες ζούγκλας και κανιβαλισμού κι αυτό είναι αναγκαίο. Με τον Φώτη γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Πολλές και οι πολιτικές και άλλες διαφωνίες με όσα γράφει. Αυτό δεν έχει καμία σημασία. Απολύτως καμία.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
