Ζητώ συγνώμη για τον παραπλανητικό τίτλο –δυστυχώς αυτό το βίντεο θα παραμείνει μόνο στα πιο κωμικά όνειρά μας– αλλά αφενός ήθελα να παρασύρω όσο το δυνατόν περισσότερους (αν και γι’ αυτή τη δουλειά μάλλον καλύτερος θα ήταν ένας τίτλος του στιλ: «Απίστευτο! Γυναίκα κάνει έρωτα με γραμματοκιβώτιο! Δείτε πώς!») και αφετέρου ήθελα για λίγο να νιώσετε πόσο εύκολο είναι να πάνε περίπατο οι ακλόνητες πεποιθήσεις σας για την ηθική στο δημόσιο βίο, καθώς το να απειλείται με δημοσιοποίηση μιας (όχι και τόσο) ιδιωτικής στιγμής ο Άδωνις ο Γεωργιάδης είναι αστείο, ενώ το να απειλείται με ακριβώς το ίδιο ο Γαβριήλ ο Σακελλαρίδης είναι χυδαίο και αντιδημοκρατικό. Πριν αρχίσετε να διαμαρτύρεστε σαν τον Καραγκούνη, κάντε ένα ωραίο τεστ στους ενοχλημένους από την ιστορία με τον Γαβριήλ φίλους σας. Αφήστε τους να επιχειρηματολογήσουν για όση ώρα θέλουν υπέρ της ανάγκης για προστασία της (όχι και τόσο) ιδιωτικής ζωής και μετά πείτε τους: «Χάθηκε να υπάρχει ένα τέτοιο βίντεο από κάποιο chat room με τον... (προσθέστε πολιτικό της απαρέσκειας τους)...;». Η στιγμή που η οργή από την κιτρινογραφική χυδαιότητα θα παίρνει τη θέση ενός ένοχου χαμόγελου θα είναι η στιγμή που η πολιτική ορθότητα θα επιστρέφει πίσω στην αγκαλιά του καλού της αδερφού, του κιτρινισμού.
-Εγώ τώρα πού κολλάω σ’ αυτήν την ιστορία;
Παρά τη, συχνά επιλεκτική, ευαισθησία τους, δεν θέλω να πω πως οι συμπολίτες μας οι οποίοι –αφού στο παρελθόν υπήρξαν Σέρβοι, Παλαιστίνιοι, Νεοϋορκέζοι και ποιος ξέρει τι άλλο– δηλώνουν πως είναι Γαβριήλ Σακελλαρίδης δεν είναι εξαιρετικά συγκινητικοί. Ίσα-ίσα πολλές φορές φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Όχι τόσο για την ψυχαναγκαστική τάση τους να είναι συνεχώς κάτι άλλο από αυτό που γράφει το πιστοποιητικό της γέννησής τους, όσο για το ότι δεν καταλαβαίνουν αυτό το βαθύ που τους ενώνει με όσους είναι Μάκης Τριανταφυλλόπουλος: Την παραδοχή πως υπάρχουν πράγματα που κάποιος μπορεί να κάνει για να τη βρει, τα οποία μπαίνουν στο ντουλαπάκι με την επιγραφή «Κακό», καθώς η διαφορά των Σακαλλαρίδηδων με τους Τριανταφυλλόπουλους έχει να κάνει μόνο με τη δημοσιοποίηση και όχι με την πράξη προς δημοσιοποίηση για την οποία αμφότεροι –όπως φαίνεται– αισθάνονται ντροπή.
Αφού –για να ξεπεράσουμε τις παιδικές ασθένειες μιας κουβέντας– παραδεχτούμε πως ένας δημοσιογράφος που προαναγγέλλει δημοσιοποίηση πιπεράτου βίντεο από κάποιο chat room, θα πρέπει να δει τη φωτογραφία του σε ένα λεξικό στο λήμμα «ελεεινός», μπορούμε να ξοδέψουμε λίγα δευτερόλεπτα από τον πολύτιμο χρόνο μας προκειμένου να σκεφτούμε πότε η προαναγγελία δημοσιοποίησης γίνεται απειλή και όχι υπόσχεση. Έχω την υποψία πως αν γράψω «με απειλούν ότι θα ανεβάσουν βίντεο που με δείχνει να περνάω μια γριούλα στο απέναντι πεζοδρόμιο» θα γελάσετε. Αντίθετα αν γράψω ότι «με απειλούν ότι θα ανεβάσουν βίντεο που με δείχνει αγκαλιά με τον ομοφυλόφιλο εραστή μου σε ένα πεζοδρόμιο» αφού πάλι γελάσετε, κρυφά αυτή τη φορά, ίσως θυμώσετε και ίσως και να γράψετε ένα ποστ στο face το book για την ανάγκη της υπεράσπισης της ιδιωτικής μου ζωής, προσφέροντας την καλύτερη υπηρεσία στους Τριανταφυλλόπουλους όλου του κόσμου, αφού θα παραδέχεστε την ηθική ανωτερότητα της βοήθειας στην τρίτη ηλικία σε αντίθεση με το επαίσχυντο της ομοφυλοφιλίας που –ως επαίσχυντο– θα πρέπει να παραμείνει κρυφό.
Αριστερά βλέπετε το καλό και δεξιά το κακό
Νομίζω πως όσο οι πολιτικώς ορθοί Σακελλαρίδηδες συμφωνούν με τους χυδαίους Τριανταφυλλόπουλους πως υπάρχουν πράξεις που δεν έχουν να κάνουν με παιδεραστία ή βιασμό και παρόλα αυτά είναι ντροπιαστικές και χυδαίες και γι’ αυτό θα πρέπει να μείνουν κρυφές ως επτασφράγιστο μυστικό, θα μπορούν να είναι όποιος θέλουν στα ηρωικά τους ποστ, αλλά ταυτόχρονα θα ρίχνουν ανυπολόγιστης αξίας λίπασμα στο χωραφάκι που καλλιεργούνται οι εκβιαστές κιτρινογράφοι.
Με λίγα λόγια –και με όλο τον σεβασμό στις αναμφισβήτητες ευαισθησίες μας– νομίζω, και συγνώμη αν κάνω λάθος, ότι καλό είναι ή να αποφασίσουμε πως δεν υπάρχει χυδαιότητα στην απόλαυση και πως δεν θα κρίνουμε κάποιον με κριτήριο το τι κάνει στα chat τα room με τα ζαρζαβατικά του και πως χεστήκαμε αν θα ανέβει σχετικό βίντεο στο ίντερνετ ή να σταματήσουμε να παριστάνουμε ότι υπερασπιζόμαστε ελευθερίες ανθρώπων την ίδια στιγμή που θεωρούμε τις πράξεις τους τόσο χυδαίες και αποκρουστικές όσο τις θεωρούν και αυτοί που τους επιτίθενται.
14°
