Κάποιος να μας φροντίζει

Mέχρι σήμερα 175 συνάνθρωποί μας εγκατέλειψαν τον μάταιο τούτο κόσμο με αφορμή ή αιτία τον κορωνοϊό. Θερμά συλλυπητήρια στους δικούς τους. Το γεγονός ότι δεν είναι 1.750 ή 17.500 αποτελεί εθνική επιτυχία. Δεν είναι επιτυχία του Τσιόδρα, του Μητσοτάκη ή της κυβέρνησης. Είναι επιτυχία όλης της Ελλάδος. Ακόμα και αυτών που εναντιώθηκαν στις σωτήριες επιλογές, ακόμα και αυτών που έλεγαν ανοησίες. Διότι και αυτοί με τη στάση τους μας αποκάλυψαν αθέατες πτυχές της κοινωνίας ή έστω μας διασκέδασαν τις δύσκολες μέρες του φόβου και του εγκλεισμού.

Και τώρα με τι θα διχαστούμε; Μα φυσικά με την οικονομία. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση ήδη ερίζουν για το αν το αναμενόμενο ποσοστό της ανεργίας αγγίξει και πάλι το 20%, αν η ύφεση πλησιάσει το 10% σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ, ή μείνει στο 68% όπως θέλει το αισιόδοξο σενάριο. Κάποιοι μιλούν και για νέο μνημόνιο. Όπως και να ’χει η επόμενη φάση επιφυλάσσει μια ακόμα πρόκληση για την πατρίδα. Αν αξίζει η διεξοδική συζήτηση περί οικονομίας δεν είναι για να εκτιμήσει τις προβλέψεις των οικονομικών μοντέλων αλλά για να οριοθετήσει το πλαίσιο των απαιτούμενων δράσεων που θα μας βγάλουν σύντομα από τη νέα κρίση.

Ο πολίτης δεν έχει κανένα λόγο να παριστάνει τον οικονομολόγο ή να χάνεται σε αντικρουόμενες υποθέσεις. Οφείλει όμως να παρακολουθεί τους καθ’ ύλη αρμόδιους και να κρίνει στο μέτρο του δυνατού. Και να απαιτεί διαφάνεια, μιας και στον τόπο αυτό είθισται κρατικό και κοινοτικό χρήμα να καταλήγει στις τσέπες επιτηδείων. Οι μηχανισμοί των τρωκτικών δεν θα παραδώσουν τα όπλα τους αμαχητί και υποθέτω ότι αυτό το γνωρίζουν οι φύλακες. Γι’ αυτό διάβασα πολλά και στάθηκα σε λίγα.

Ο υπουργός Ενέργειας, Κωστής Χατζηδάκης, με το νέο περιβαλλοντικό νόμο μάς λέει ότι θέλει να ευθυγραμμίσει την Ελλάδα με την Ευρώπη και να την οδηγήσει στον δρόμο του Green Deal. Θαυμάσια. Αν κρατώ κάτι από το εγχείρημα είναι η μείωση του χρόνου αδειοδότησης μιας μεγάλης επένδυσης από 68 χρόνια σε 100-150 μέρες και η εισαγωγή πιστοποιημένων ιδιωτών αξιολογητών. Όταν θέλεις επενδύσεις, φαίνεται. Όπως και όταν δεν θέλεις.

Παράλληλα διαβάζω για 940 εκατ. του ΕΣΠΑ που θα διοχετευτούν στον Εθνικό Οργανισμό Διαχείρισης Αποβλήτων και για μια Ψηφιακή Τράπεζα Γης που θα λύσει το αιώνιο χωροταξικό μας πρόβλημα. Καλά ακούγονται. Μακάρι να γίνουν σύντομα πράξη και τα λεφτά να πιάσουν τόπο. Τα σκουπίδια είναι πηγή πλούτου στον σύγχρονο κόσμο, εδώ τα θάβουμε σε άθλιες χωματερές. Αρκεί να μείνουν κλειστά τα παράθυρα των νόμων μην και πουντιάσουμε. Διότι στην Ελλάδα η «φροντίδα» για το περιβάλλον χρησιμοποιήθηκε όσο πουθενά αλλού ως αντιπαραγωγικός και αντιαναπτυξιακός κριός. Από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Ο γ.γ Δημοσίων Επενδύσεων & ΕΣΠΑ, ο ακάματος Δημήτρης Σκάλκος, δουλεύει σκληρά. Το νέο ΕΣΠΑ 2021-2027 είναι ήδη έτοιμο και περιμένει. Το μεγάλο κόλπο είναι ο σχεδιασμός και η πλήρης εκτέλεση του Προγράμματος των Δημοσίων Επενδύσεων, 

Έγραψα ΕΣΠΑ και θυμήθηκα ότι ο γ.γ Δημοσίων Επενδύσεων & ΕΣΠΑ, ο ακάματος Δημήτρης Σκάλκος, δουλεύει σκληρά, όπως μαθαίνω. Ακολουθώντας τις βασικές γραμμές του Κυριάκου Μητσοτάκη που τον εμπιστεύτηκε πολύ πριν γίνει πρωθυπουργός, ο Σκάλκος αξιοποίησε το τελευταίο δεκάμηνο πρόσθετους πόρους κοντά στα 2 δισ. ευρώ, δέσμευσε 4 δισ. για τη χρηματοδότηση των κυβερνητικών μέτρων στην εποχή της πανδημίας, σχεδίασε νέες δράσεις για την παροχή ρευστότητας στις επιχειρήσεις και το κυριότερο με μια σειρά ρυθμίσεων απλοποίησε τις διαδικασίες. Αυτή τη μόνιμη γάγγραινα απορρόφησης των κοινοτικών πόρων. Το νέο ΕΣΠΑ 2021-2027 είναι ήδη έτοιμο και περιμένει. Το μεγάλο κόλπο είναι ο σχεδιασμός και η πλήρης εκτέλεση του Προγράμματος των Δημοσίων Επενδύσεων, πράγμα που θα θεραπεύσει τις χρόνιες αδυναμίες της αναπτυξιακής στρατηγικής της χώρας. Διότι σήμερα, το πρόγραμμα αυτό το έχουμε ανάγκη όσο ποτέ. Αναμένουμε, φίλτατε κ. Σκάλκο.

Οι κοινοτικοί πόροι και η πρόθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να ρίξει 750 δισ. φρέσκα ευρώ στην αγορά μου θύμισαν, μέρες που είναι, την «πλατεία των αγανακτισμένων». Δημοφιλείς οικονομολόγοι, οι περισσότεροι εκ των οποίων κυβέρνησαν στη συνέχεια τον τόπο, επιχειρηματολογούσαν κατά των ευρωπαϊκών θεσμών, του ευρώ και του καπιταλισμού ανεβασμένοι σε στοίβες από παλέτες η καθήμενοι γύρω από τραπέζια με καφάσια. Μπροστά από ένα κοινό που μούντζωνε τη Βουλή, έβριζε τους πολιτικούς, καταριόταν τη «γενιά του Πολυτεχνείου», απαιτούσε διαγραφή του χρέους και ζητούσε πίσω τη ζωή του. Είναι το ίδιο κοινό που στη συνέχεια έφερε στον αφρό τη ΧΑ, τους ΑΝΕΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Το «κίνημα των αγανακτισμένων» που μετά από 4 χρόνια και με εφαλτήριο το δημοψήφισμα παραλίγο να μας στείλει αδιάβαστους.

Καλό είναι να γυρνάμε στο παρελθόν για να θυμόμαστε από τι γλιτώσαμε. Ειδικά τώρα που βρέχει δισ. στην ΕΕ. Παρεμπιπτόντως, οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απείχαν δύο φορές από την ψηφοφορία για το Ταμείο Ανάκαμψης. Θα ’χουν τους λόγους τους.

Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη είναι εδώ. Μια νέα εποχή αρχίζει για την μεγάλη πατρίδα μας, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν ζούσε ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης θα ήταν πολύ υπερήφανος.

Το παρόν, όμως, είναι διαφορετικό. Και η οικονομία σε λιγότερο από ένα χρόνο θα έχει πάρει και πάλι μπροστά. Αρκεί να την αφήσουν και να τη βοηθήσουν. Η αλλαγή ψυχολογίας, όταν η ασθένεια αντιμετωπιστεί ριζικά, σε συνδυασμό με την αναβολή κατανάλωσης, θα ωθήσουν και πάλι την εσωτερική ζήτηση και τον τουρισμό και από το επόμενο έτος θα αποκαταστήσουμε τον σωστό σφυγμό. Τα 24 δισ. ευρώ που διαχειρίζεται η κυβέρνηση για το 2020 ενισχυμένα από κάμποσα δισ. (32;) υπό μορφή επιχορήγησης του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ για το 2021 όχι μόνο θα μειώσουν την αναμενόμενη ύφεση και θα στηρίξουν την εργασία, αλλά θα αποτελέσουν καύσιμο για δυναμική ανάκαμψη της οικονομίας. Αρκεί να μην καταναλωθούν σε αχρείαστους, πλην όμως πελατειακούς διορισμούς, ή πέσουν σε λάθος χέρια. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη είναι εδώ. Μια νέα εποχή αρχίζει για τη μεγάλη πατρίδα μας, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν ζούσε ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης θα ήταν πολύ υπερήφανος γι’ αυτήν.

Από εδώ και μετά χωρίς κατάλληλη πολιτική και συνεχή έλεγχο, τα λεφτά από το ελικόπτερο τελειώνουν και καταφεύγεις στον δανεισμό αυξάνοντας το χρέος. Η φιλελεύθερη οικονομική πολιτική λέει ότι μειώνεις φόρους και εισφορές όσο αντέχεις, εκσυγχρονίζεις ψηφιακά το κράτος ώστε να διευκολύνεις τις επενδύσεις και τον πολίτη, μειώνεις το διοικητικό κόστος, τρέχεις τα ώριμα μεγάλα έργα, δίνεις χώρο στην ιδιωτική πρωτοβουλία, παράγεις διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα και κάνεις απόβαση στις ξένες αγορές. Γιατί η εσωτερική κατανάλωση έχει και τα όριά της. Η επιτυχής αντιμετώπιση της πανδημίας σε υγειονομικό επίπεδο αποτελεί εθνικό κεφάλαιο προς επένδυση τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Αν η κυβέρνηση προσπαθήσει να αξιοποιήσει εσωτερικά το κεφάλαιο αυτό κοιτώντας μόνο τις δημοσκοπήσεις, την έκατσε. Το κεφάλαιο είναι εθνικό και προορίζεται ως στοιχείο ανάπλασης της κοινωνικής και πολιτικής συνοχής. Χωρίς αυτές δεν πάμε πουθενά. Το 2011 η κοινωνία βίωσε την εθνική ήττα της χρεοκοπίας, κατακερματίστηκε, διχάστηκε και μεγάλο μέρος της στράφηκε προς τους λαϊκιστές. Δεν ζήτησε όμως να τη γιατρέψουν αλλά να την καταστρέψουν. Την οδηγούσε η συνήθης αυτοκαταστροφική μανία του αποτυχημένου. To «OXI» στο δημοψήφισμα ήταν η εντολή στον Τσίπρα να οδηγήσει τα πράγματα στα άκρα μέχρι η χώρα να βρεθεί εκτός ευρώ. Αλλά αυτός το απέφυγε.

Το σωτήριο lockdown, η αυστηρή εφαρμογή του και τα οικονομικά μέτρα στήριξης ικανοποίησαν τους πολίτες διότι ένιωσαν ότι κάποιος τους νοιάζεται. Κάποιος ήθελε να ζήσουν και όχι να πεθάνουν. Δεν τους έδωσε επιδόματα για να αρπάξει τη ψήφο τους. Τους φρόντισε. 

Το 2020 η κοινωνία βιώνει μια νίκη ζωής. Επιβιώνει, ξεθαρρεύει και απαιτεί να την αντιμετωπίσουν με «στοργή και προδέρμ» ακόμα και την επόμενη μέρα. Ο Σωτήρης Τσιόδρας αναδεικνύεται ως σύμβολο όχι γιατί είναι ο σοφός γιατρός με τη σωστή συνταγή αλλά διότι είναι ο σεμνός και τρυφερός πατέρας του έθνους. Το σωτήριο lockdown, η αυστηρή εφαρμογή του και τα οικονομικά μέτρα στήριξης ικανοποίησαν τους πολίτες διότι ένιωσαν ότι κάποιος τους νοιάζεται. Κάποιος ήθελε να ζήσουν και όχι να πεθάνουν. Δεν τους έδωσε επιδόματα για να αρπάξει τη ψήφο τους. Τους φρόντισε. Μεγάλη υπόθεση η φροντίδα για τον πολίτη. Το κράτος πλέον δεν είναι «ανάλγητο», η κυβέρνηση δεν είναι «όργανο σκοτεινών κύκλων και άνομων συμφερόντων». Οι θεωρίες συνωμοσίας δεν έχουν κοινό σήμερα. Οι προσπάθειες της αριστεράς να τους κάνει να θυμώσουν και πάλι έπεσαν στο κενό.

Η κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα με ασφάλεια μέσα σε δύσκολους καιρούς. Και αυτό αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις. Ο δείκτης αισιοδοξίας ανεβαίνει, όπως και η διαφορά του πρώτου από τους υπόλοιπους. Γι’ αυτό η αντιπολίτευση δεν βρίσκει στέρεο έδαφος να πατήσει και καταφεύγει στις λασπώδεις νησίδες του Έβρου. Οι ειρωνείες κάποιων διανοουμένων προς τον Τσιόδρα, μέχρι και ρυθμιστή του πολιτεύματος τον αποκάλεσαν, οι κατηγορίες περί κοινωνικής μηχανικής, περιορισμού των ελευθεριών και μέτρων χειραγώγησης που ήρθαν για να μείνουν όχι μόνο δεν έχουν απήχηση πια αλλά λειτουργούν προς όφελος της κυβέρνησης.

Υπάρχουν δύο αβυσσικά πεδία στην Ελλάδα που ενδημεί ο αντισυστημισμός. Το ένα είναι αυτό του αντιευρωπαϊσμού και το άλλο του εθνομηδενισμού. Και τα δύο σήμερα απειλούνται.

Στην κρίση που διανύουμε δοκιμάστηκε το «σοσιαλ-φιλελεύθερο(;) » μοντέλο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δούλεψε τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αλλού και άλλοτε τρέχοντας ή και βραδυπορώντας, αλλά δούλεψε εντατικά χωρίς μεγάλες αστοχίες. Εδώ θα είμαστε για να δούμε πώς δουλεύει και την επόμενη μέρα. Όταν θα πρέπει να δημιουργήσει τη νέα Ελλάδα χωρίς τις κακές έξεις του παρελθόντος. Πόσο τολμηρές και επίμονες θα είναι οι προτάσεις του αλλά και πόσο έτοιμη θα είναι η πατρίδα για τις μεγάλες αλλαγές. Καλά να είμαστε.