Πολύ κράτησε το σύμφωνο συμβίωσης. Άρχισε όπως πάντα με πάθος, εξελίχθηκε σε εκατέρωθεν ανοχή ως συνήθως, για να καταλήξει σε χωρισμό αλλά σε συνθήκες ρήξης. Συμβαίνουν αυτά σε παράταιρα ζευγάρια. Όταν μάλιστα στην αφετηρία της σχέσης όλα παίχτηκαν με «ραντεβού στα τυφλά». Ο «προξενητής» προσπάθησε πολύ να στεριώσει το ειδύλλιο. Άλλωστε η δουλειά του είχε προκαθορισμένη ημερομηνία λήξης. Η ολοκλήρωση του 3ου Μνημονίου. Από τον Ιούνιο άρχισαν οι προστριβές. Τον Ιούλιο κορυφώθηκαν, αλλά στο σύμφωνο συμβίωσης υπήρχαν και ρήτρες. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις ισχύει ο νόμος του Καραγκιόζη. Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου. Το φθινόπωρο επέτεινε την κατάθλιψη.
Λίγο πριν την Πρωτοχρονιά ο ένας, ο αδύναμος κρίκος της σχέσης, άνοιξε το στόμα του. Είχε φθάσει στο αμήν. Το ισχυρό του ταίρι τού άρπαξε τα πάντα. Τον άφησε στην κυριολεξία με τα σώβρακα. Πολιτικά πάντα μιλώντας. Μάζεψε τα κομμάτια του και αποφάσισε να ορθώσει το ανάστημά του αλλά, φευ, όσες στολές παραλλαγής και να φορέσεις, αυτή η μελαγχολία στα μάτια δεν κρύβεται. Ανήμερα των Φώτων δεν άντεξε. Κήρυξε, είπαν, «Ανένδοτο». Ο «άλλος» ως ψυχρός εκτελεστής αποφάσισε να τελειώνει και μάλιστα άμεσα. Έβαλε τον Θανάση, τη Μαρίνα, την Έλενα, τον Τέρενς, δηλαδή ό,τι του είχε απομείνει, να τον αδειάσουν. Ακόμη και ο Κώστας από τη Θεσσαλονίκη δεν του συμπαραστάθηκε. Έμεινε μόνος του με τη Μαρία να του κρατά σφιχτά το χέρι. Η απόλυτη μοναξιά.
Έμενε να αποφασιστούν οι λεπτομέρειες στην τελευταία συνάντηση, παρουσία δικηγόρων. Ο «Ρώσος» είχε στείλει το μήνυμά του που ήταν κάτι σαν μαχαιριά στο στέρνο. «Πρόβα διαζυγίου» τιτλοφορούσε η εφημερίδα του, που παρέπεμπε στο ιστορικό διαφημιστικό τρικ «Πάρε το Έθνος στα χέρια σου». Το τηλεοπτικό κανάλι του «Ρώσου» δεν άφηνε περιθώρια παρερμηνειών. Τα έχασε όλα μέσα σε μία μόνο στιγμή. Κάτι ψέλλισε για κάποιον «Ολετήρα» αλλά οι πάντες αντελήφθησαν πως επρόκειτο για έναν τελευταίο βρυχηθμό.
Η συνάντηση με τον Πάνο τον Καμμένο προβλεπόταν δύσκολη. Ο συγκυβερνήτης θα ζητούσε από τον πρωθυπουργό να λήξει αυτή η ιστορία αρπαγής βουλευτών. Ήταν όμως πια αργά. Τα στελέχη των ΑΝΕΛ είχαν ήδη βγει στα τηλεοπτικά παράθυρα.
Δευτέρα μεσημέρι στην Κουμουνδούρου. Το αδιαχώρητο. Επί ώρες συνεδρίαζε η Πολιτική Γραμματεία. Τα βλέμματα των στελεχών ήταν σκοτεινά. Ξέρουν από τέτοια οι Αριστεροί. Το έχουν στο αίμα τους, ή μάλλον στο πολιτικό τους γονίδιο. Άνοιξαν τα κιτάπια, μέτρησαν τα δεδομένα, κατέγραψαν τις δυνάμεις, μοίρασαν τους ρόλους, κατέληξαν στο χρονοδιάγραμμα. Ο Αλέξης Τσίπρας θα επιχειρούσε να διασφαλίσει μία περίοδο σχετικής ηρεμίας περίπου 60 ημερών, μέχρι τον Μάρτιο δηλαδή. Η συνάντησή του με τον Πάνο τον Καμμένο προβλεπόταν δύσκολη. Ο συγκυβερνήτης θα ζητούσε από τον πρωθυπουργό να λήξει αυτή η ιστορία αρπαγής βουλευτών. Ήταν όμως πια αργά. Τα στελέχη των ΑΝΕΛ είχαν ήδη βγει στα τηλεοπτικά παράθυρα.
Ο Παπαχριστόπουλος, η Χρυσοβελώνη, η Κουντουρά εμμέσως διά της σιωπής της, αλλά και ο Τέρενς, ο χρυσός επιλαχών, με παλαιότερη τοποθέτησή του, είχαν ξεκόψει. Με λίγα λόγια ο Πάνος Καμμένος δεν είχε πια κανένα διαπραγματεύσιμο ατού. Η Κουμουνδούρου είχε τελεσίδικα αποφασίσει να κινηθεί επιθετικά. Η αριθμητική έβγαζε επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών αλλά και μία συμβατική πλειοψηφία 151 εδρών στη Βουλή για ένα λογικό χρονικό διάστημα. Ας πούμε, μέχρι τον επόμενο Μάιο. Κάτι, δηλαδή, μεταξύ κουτσής δεδηλωμένης και κυβέρνησης μειοψηφίας. Όλα στην Ελλάδα γίνονται άλλωστε στο… περίπου.
Στη Νέα Δημοκρατία αποφάσισαν να μην καταθέσουν πρόταση δυσπιστίας. Λογικό ακούγεται. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξέρει πως η Συμφωνία των Πρεσπών θα επικυρωθεί. Άλλο που δεν θέλει. Φεύγει το βάρος από επάνω του. Ξέρει επίσης πως θα ήταν πολιτικά άτοπο να απολέσει άλλη μία πρόταση μομφής. Γιατί να μην κρατήσει αυτό το έσχατο επικοινωνιακό όπλο για αργότερα; Όταν μάλιστα τα «κουκιά» δεν βγαίνουν.
Την Πέμπτη και την Παρασκευή θα βρίσκεται στην Αθήνα η Μέρκελ. Το «τελευταίο αντίο» σε έναν πολύ καλό φίλο. Τον Τσίπρα. Ένα «αντίο» με φιλοφρονήσεις.
Την Πέμπτη και την Παρασκευή θα βρίσκεται στην Αθήνα η Μέρκελ. Το «τελευταίο αντίο» σε έναν πολύ καλό φίλο. Τον Τσίπρα. Ένα «αντίο» με φιλοφρονήσεις. Για τις Πρέσπες, για τη φιλοδυτική νομιμοφροσύνη του, για τη σοσιαλδημοκρατική στροφή του, για την ιστορική παρακαταθήκη του στη διεθνή πολιτική ορολογία με την προσθήκη της έννοιας «Κωλοτούμπα». Δεν έχει κανένα λόγο η Μέρκελ να μην αισθάνεται ευγνώμων. Ο βαλκάνιος φίλος τής έκανε όλα τα χατίρια. Έχει μία τελευταία εκκρεμότητα να διαχειριστεί. Τις γερμανικές αποζημιώσεις. Η Αθήνα τα «βρήκε» με τη Βαρσοβία και κατεβάζουν με κοινή γραμμή το αίτημα στο Βερολίνο. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για μία «ελληνική γραφικότητα» όπως την παρουσίαζε η Καγκελάριος. Οι Πολωνοί δεν αστειεύονται.
Μία ημέρα πριν, την Τετάρτη 9 Ιανουαρίου, ο Καμμένος είχε προγραμματίσει μία κρίσιμη αναμέτρηση με τη δική του ιστορία. Η κοινοβουλευτική του ομάδα, συρρικνωμένη και χωρίς προοπτικές, θα ελάμβανε καθοριστικές αποφάσεις. Πότε οι ΑΝΕΛ θα αποσυρθούν από την κυβέρνηση. Τώρα; Τον Μάρτιο; Στα μέσα Φλεβάρη με το Τριώδιο; Από αυτή την απόφαση εξαρτάται και ο ανασχηματισμός. Να όμως που αυτός ο ανασχηματισμός είναι και το κομβικό σημείο της τακτικής που θα ακολουθήσει το Μαξίμου για τις εκλογές. Ο ανασχηματισμός θα είναι και το «κλειδί» του φιλόδοξου ανοίγματος προς την Κεντροαριστερά, λένε οι ειδήμονες στην Κουμουνδούρου. Άλλο να το λες και άλλο να το κάνεις, όταν μάλιστα το στέλεχος που έχει επιφορτιστεί για τα «ραντεβού» είναι ο κ. Σπίρτζης. Προφανώς ο κ. Σπίρτζης επελέγη λόγω της άριστης γνώσης του περί του «Βαθέος Πασόκ».
Υπάρχουν ωστόσο άτομα, πέραν κάθε υποψίας, με καθαρό παρελθόν που θα μπορούσαν να προσδιορίσουν πολιτικά αυτό το άνοιγμα προς την Κεντροαριστερά; Υπάρχουν, λένε στην Κουμουνδούρου. Μιλούν για καμιά δεκαριά, εκ των οποίων προκύπτουν τέσσερις, δηλαδή τρεις, άρα ο Μπεγλίτης ο Πάνος, σιωπηλός, παπανδρεϊκός, μελετημένος. Αυτός και η Μαριλένα η Κοππά ενδεχομένως. Αρκούν αυτοί οι δύο για να σηματοδοτήσουν κεντροαριστερή στροφή; Βεβαίως και όχι. Εκτός αν προστεθούν και «πανεπιστημιακοί» παντός κεντροαριστερού καιρού. Αλλά και πάλι. Ίδωμεν!
Αναζητείται ματαίως σκηνοθέτης για να γυρίσει το «Τελευταίο τανγκό στις Πρέσπες», μία σύγχρονη οπερέτα σε λιμπρέτο Νίκου Παππά και μουσική Αλέκου Φλαμπουράρη του αειθαλούς
Την Τρίτη που μας πέρασε το πρωί, στην Κουμουνδούρου, όποιον και να ρωτούσες σου απαντούσε μονολεκτικά, «θα δούμε». Για το ίδιο βράδυ προετοιμαζόταν το τελευταίο ραντεβού Τσίπρα - Καμμένου. Για την Τετάρτη το βράδυ προγραμματιζόταν η συνέντευξη του πρωθυπουργού στη Στάη, το κανάλι του Ιβάν Σαββίδη. Η «Εφημερίδα των Συντακτών» κυκλοφόρησε την Τρίτη με τον προειδοποιητικό τίτλο από την εποχή του Αρσένη, αλλά προσαρμοσμένο στις σημερινές περιστάσεις: «Πάνο, κάτσε φρόνιμα», που ήταν το σύνθημα του Τσίπρα όταν μαθήτευε στο «Δεκαπενταμελές» της Κυψέλης. Αναζητείται ματαίως σκηνοθέτης για να γυρίσει το «Τελευταίο τανγκό στις Πρέσπες», μία σύγχρονη οπερέτα σε λιμπρέτο Νίκου Παππά και μουσική Αλέκου Φλαμπουράρη του αειθαλούς.
