Η έκφραση σύμφωνα με την οποία όποιος ζει με το σπαθί πεθαίνει από το σπαθί έχει μια ευγενική, ιπποτική διάσταση που δυστυχώς δεν ταιριάζει στην χαρούμενη παρέα του Αλέκση και του Καμμένου Πάνου. Έτσι και για να προσαρμόσω τη φράση στα ελληνικά, της έκανα μια μικρή αλλαγή που νομίζω περιγράφει πολύ καλύτερα αυτό που συμβαίνει στα κυβερνητικά στελέχη τις τελευταίες ημέρες. Τις μέρες που ακολούθησαν τη συμφωνία με την ΠΓΔ της Μακεδονίας κατά τις οποίες οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ παίρνουν μια γεύση από το φαγητό που τάιζαν από το 2010 και μετά όλους τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Αυτές τις τελευταίες ημέρες που το τέρας που ανέθρεψαν στην εξουσιομανή αγκαλιά τους αποφάσισε να στραφεί για πρώτη φορά εναντίον τους.
Προπηλακισμοί, απειλές, τραμπούκικα «χάπενινγκ» «ακτιβιστών» δεν προσφέρουν πια το χαμόγελο που προσέφεραν κάποτε στα χείλη των συριζαίων και των Καμμένων Ελλήνων. Τα χέρια που κάποτε τους χειροκροτούσαν τώρα τους μουτζώνουν και οι κρεμάλες που κάποτε έγραφαν τα ονόματα των αντιπάλων τους τώρα γράφουν τα δικά τους. Η «δίκαιη λαϊκή αγανάκτηση» τώρα πια δεν τους μοιάζει και τόσο δίκαιη καθώς οι «αντιμνημονιακοί αγωνιστές» μετατρέπονται σε «φασίστες». Αν ήμουν πιστός θα μιλούσα για θεία δίκη, αλλά δεν είμαι και έτσι περιορίζομαι στη λέξη δικαιοσύνη. Και μάλιστα δικαιοσύνη ιδιαιτέρως επιμορφωτική.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, το θέαμα του βόθρου που εκμεταλλεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ στην προσπάθεια τους να κάτσουν στις καρέκλες της εξουσίας και τώρα απειλεί να τους πνίξει, είναι για κάποιους συμπολίτες, που ούτε ΣΥΡΙΖΑ είναι ούτε Καμμένοι, δυσάρεστο. Ακόμα όμως κι αυτοί θα πρέπει να παραδεχτούν πως είναι ένα θέαμα απολύτως χρήσιμο για την κοινωνία.
Προφανώς το ότι δίπλα μας υπάρχουν πιθηκάνθρωποι που πιστεύουν πως οι πολιτικές διαφορές λύνονται με απειλές και κρεμάλες, δεν είναι ευχάριστο. Η δυσαρέσκειά μας, όμως, δεν θα μειώσει τον αριθμό τους και δεν θα περιορίσει τη δράση τους. Αυτό που θα μειώσει τον αριθμό τους και θα περιορίσει τη δράση τους είναι μια ωραία επίδειξη του τι συμβαίνει όταν δημιουργείς, κολακεύεις, χρησιμοποιείς και ηρωοποιείς τέτοιους ανθρώπους. Είναι μια επίδειξη του ποιο είναι το αναπόφευκτο πολιτικό τέλος των ανθρώπων που μετατρέπουν την πολιτική σε χοιροστάσιο για να λερώσουν τους αντιπάλους τους πιστεύοντας ότι οι ίδιοι θα τη βγάλουν καθαρή. Είναι ένα μάθημα που πρέπει να πάρουν όλοι αυτοί που τους άρεσαν πολύ τα χέρια που σηκώνονται όσο απειλούσαν να πέσουν στα κεφάλια των αντιπάλων τους. Ενα μάθημα που πρέπει να πάρουν και όσοι σκέφτονται να τους μιμηθούν.
Δεν αρνούμαι ότι πίσω από όλα όσα γράφω κρύβεται (με ξεχωριστή αποτυχία) μια χαιρεκακία. Ομολογώ πως απολαμβάνω να βλέπω συριζαίους και ανελίτες βουλευτές να υποβάλλονται στα μαρτύρια στα οποία μεχρι τώρα υπέβαλλαν άλλους. Όμως, πέρα από τη δικιά μου χαιρεκακία, υπάρχει ανάγκη να γίνουν πλήρως αντιληπτές οι καταστροφικές συνέπειες του ασύδοτου και χυδαίου λαϊκισμού. Υπάρχει η ανάγκη να γίνει αντιληπτό τι συνέπειες έχουν οι πλατείες και οι γεμάτες αγανάκτηση αγκαλιές με κάθε καρυδιάς καρύδι. Ειδικά τώρα, που και η Νέα η Δημοκρατία μοιάζει να υποκύπτει στην γοητεία αυτών των αγκαλιών, το μάθημα επείγει. Πρέπει να δοθεί και να είμαστε όλοι στην τάξη. Και σίγουρα να είναι αυτοί που μιμούμενοι τις αγκαλιές με «αγανακτισμένους», αγκαλιάζουν συλλαλλητήρια.
Δεν είμαι ο Μουζάλας που πιστεύει ότι η λύση για το μεταναστευτικό είναι να μην υπάρχουν πόλεμοι. Δεν πιστεύω ότι η λύση για τους πιθηκανθρώπους συμπολίτες είναι να γίνουν άνθρωποι. Δυστυχώς έχω και κοινωνικά και πολιτικά ενηλικιωθεί και ξέρω πως σε μια κοινωνία θα υπάρχουν και τα καθάρματα και οι τραμπούκοι και οι πιθηκάνθρωποι. Δεν μπορείς να τους εξαφανίσεις, αλλά μπορείς να περιορίσεις τη δράση τους. Κι αυτό, δυστυχώς για τους «καλούς» ανθρώπους, δεν γίνεται με ευχές. Δεν γίνεται με ωραία λόγια που εξηγούν με λογική πόσο καταστροφικός μπορεί να είναι ο λαϊκισμός και η πολιτική υπόθαλψη πιθηκανθρώπων. Γίνεται μόνο με το παράδειγμα. Δεν είναι ευχάριστο, αλλά οι κοινωνίες άλλο τρόπο να μάθουν δεν έχουν. Τουλάχιστον εδώ, στην συγκεκριμένη περίπτωση των ανθρώπων που πολιτεύτηκαν χρησιμοποιώντας τον βόθρο και τώρα φωνάζουν ότι ο βόθρος απειλεί να τους πνίξει, το μάθημα εκτός από γνώση, χαρίζει και δικαιοσύνη. Και μπράβο του.
12°
