Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο timing για την έναρξη των διεργασιών στην Κεντροαριστερά. Μετά το θρίαμβο Μακρόν στην Πνύκα και την εμποροπανήγυρη στη Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης –όπου ως γνωστόν ανακοινώθηκε η έξοδος της χώρας από τα Μνημόνια διά στόματος πρωθυπουργού–, το Έθνος υπέστη σοβαρή ατμοσφαιρική ανατροπή όχι λόγω τυφώνα, αλλά λόγω ανακοίνωσης προσεχούς παύσης λειτουργίας της μεγαλύτερης ξένης επένδυσης εν Ελλάδι, της καναδικής Eldorado Gold. Τον τόνο στην κυβερνητική ενορχήστρωση έδωσε ο γνωστός Καρανίκας του Μαξίμου με εκείνο το ιστορικό tweet «Στα τσακίδια» που σαν πολιτικό μήνυμα έκανε τον γύρο του κόσμου. Κάτι σαν την κραυγή «Αέρα» κατά το Έπος της Αλβανίας.
Όντως λοιπόν δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη χρονική συγκυρία για την εκκίνηση μιας δυναμικής η οποία ενδεχομένως να οδηγήσει στη συλλογική νεκρανάσταση της ελληνικής Κεντροαριστεράς. Τη Δευτέρα το απομεσήμερο από τη ραδιοσυχνότητα του Αθήνα 9.84, ένας γνωστός δημοσκόπος εξηγούσε: «Ακούμε συνεχώς τη φράση “Δίκαιη Ανάπτυξη”. Καμία πολιτική δύναμη έως τώρα δεν έχει καταφέρει να πείσει την κοινωνία στηρίζοντας και τις δύο αυτές λέξεις. Η Αριστερά παραδοσιακά επιχειρεί, θεωρητικά, να στηρίξει τη λέξη “Δίκαιη” ενώ η παραδοσιακή Δεξιά τη λέξη “Ανάπτυξη”. Η πολιτική δύναμη που θα κατορθώσει να πείσει συνδυάζοντας και τις δύο λέξεις θα κυβερνήσει τη χώρα το επόμενο διάστημα». Ο δημοσκόπος είχε δίκιο και προφανώς απευθυνόταν σε εκείνους που ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν αυτή τη φάση της ίδρυσης ενός αξιόπιστου κεντροαριστερού φορέα. Δεν πρόκειται για μία υπεραπλούστευση. Αντιθέτως. Αφορά μία πολύ σοβαρή πτυχή, αν όχι από τις σοβαρότερες, από τις οποίες μπορεί να κερδηθεί αυτό το στοίχημα.
Η ανακοίνωση της Eldorado Gold ήρθε να ανατρέψει μία προσεκτικά στημένη μεθοδολογία ιδεολογικής μετάλλαξης την οποία υιοθέτησε το Μαξίμου στηριζόμενο στην έλευση του Εμανουέλ Μακρόν και στην «επενδυτική στροφή» του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ. Για να στεριώσει επικοινωνιακά η τακτική αυτή ο κ. Τσίπρας αναγκάστηκε, ποιούμενος την ανάγκη φιλότιμο, να επισκεφθεί μετά Βαΐων και άλλων ιδεολογικών τινών την Παπαστράτος στον Ασπρόπυργο και την APIVITA προκειμένου να επιδείξει το νέο πρόσωπο της φιλικής προς τους επενδυτές Αριστεράς. Ο κ. Μακρόν με τη σειρά του, αν και πλήρως ενημερωμένος επί του πρακτέου, προέβη σε μία ομολογουμένως ιστορική κίνηση. Κάλεσε τους γάλλους επενδυτές να παρακάμψουν τις αρνητικές εισηγήσεις των συμβούλων τους, που ακριβοπληρώνονται για να τους προστατεύουν, και να τολμήσουν να επενδύσουν τώρα στην Ελλάδα. Δεν πέρασαν παρά δύο εικοσιτετράωρα για να επιβεβαιωθούν οι έμπειροι σύμβουλοι και να διαψευσθεί ο φιλότιμα αισιόδοξος Πρόεδρος της Γαλλίας. Η έννοια της φιλελεύθερης - προοδευτικής προσέγγισης των οικονομικών δεδομένων δεν είναι συμβατή με την απαρχαιωμένη σκέψη που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η εξέλιξη αυτή θεωρήθηκε και από τα διεθνή ΜΜΕ ως ένα δώρο εξ ουρανού για τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά και την Αξιωματική Αντιπολίτευση συνολικά. Πλην όμως η «δουλικότητα» που επέδειξε η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας ως προς την καναδική εταιρεία ήταν τόσο εμφανής όσο και αντιπαραγωγική. Στην Ευρώπη η περιβαλλοντική ευαισθησία εξακολουθεί να αποτελεί βασικό πυλώνα του πολιτικού λόγου που αρθρώνουν όλες οι σύγχρονες δημοκρατικές δυνάμεις συμπεριλαμβανομένης και της παραδοσιακής Κεντροδεξιάς. Πρόκειται για ένα πολιτικό κεκτημένο. Για μία ακόμη φορά το ελληνικό παρακλάδι της κεντροδεξιάς τάσης εμφανίστηκε βασιλικότερη του βασιλέως σε μία κοινωνία, ιδιαίτερα την τοπική της Χαλκιδικής και της Ανατολικής Μακεδονίας που είναι εξαιρετικά –αν όχι επικίνδυνα– διχασμένη ως προς τη δραστηριότητα της επίμαχης επένδυσης. Μία επίσκεψη επιτόπου θα προβλημάτιζε και τον πλέον απληροφόρητο παρατηρητή. Δυστυχώς για άλλη μία φορά ο διχασμός αυτός προσέλαβε κατά περιόδους και χαρακτηριστικά «εμφύλιας αντιπαράθεσης» λόγω σύγκρουσης συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων. Τουριστική βιομηχανία και Real Estate κατά των ορυχείων. Η αντίφαση είναι υπαρκτή. Σε αυτή την αντίφαση παγιδεύτηκε εξ αρχής ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ και οι σύμμαχοί του με αποκορύφωμα την άκρως επιθετική ενέργεια προ ετών της ένοπλης επίθεσης κατά των εγκαταστάσεων της εταιρείας με βίαια επεισόδια και συγκρούσεις με εργαζόμενους στα ορυχεία. Στην ίδια αντίφαση παγιδεύτηκε εξ αρχής και η Νέα Δημοκρατία.
Αν λοιπόν μία αρνητική τέτοια εξέλιξη όπως το ζήτημα με την Eldorado Gold, της μέχρι σήμερα μεγαλύτερης ξένης επένδυσης στην Ελλάδα, επιδρά τόσο καταλυτικά στο πολιτικό και οικονομικό κλίμα, αντιλαμβάνεται ο καθείς πόσο ευάλωτο είναι το εγχείρημα του Μαξίμου να επιδείξει πολιτική ευελιξία ως προς τη Σοσιαλδημοκρατία στο πλαίσιο μεθόδευσης μελλοντικών μετωπικών συμμαχιών. Τι θα γίνει άραγε όταν οι επενδυτές αναγκαστούν να αποφασίσουν για τη λήξη του επενδυτικού σχεδίου στο Ελληνικό; Εδώ μιλάμε για πολλές χιλιάδες θέσεις εργασίας και τριπλάσιο όγκο επενδυτικών δραστηριοτήτων από την επένδυση στη Χαλκιδική. Ο διεθνής τύπος ήδη προειδοποιεί για τις επερχόμενες εξελίξεις εκεί κάτω στην Παραλιακή.
Η συγκυρία και όχι οι «καφενειακές» διαβουλεύσεις επιβάλλουν στους πρωταγωνιστές του εγχειρήματος της νέας Κεντροαριστεράς να αρθρώσουν ένα ξεκάθαρο πολιτικό λόγο έναντι των ουσιαστικών ζητημάτων που απασχολούν το μεσοπρόθεσμο μέλλον της χώρας. Ανάπτυξη, άμβλυνση των ανισοτήτων, ισόρροπη επενδυτική δραστηριότητα, ριζική μεταρρύθμιση και σαρωτική μείωση κόστους του Δημοσίου, ανακουφιστική μείωση της φορολογίας, απόλυτη εξωστρέφεια του Εκπαιδευτικού Συστήματος.
Το δημοσκοπικό σύστημα της χώρας εισήλθε αμέσως στο παιγνίδι της «μέτρησης» των δυνατοτήτων της Κεντροαριστεράς συνολικά και των υποψηφίων για την αρχηγία της ατομικά. Όλα αυτά πριν ολοκληρωθεί η παρουσίαση των πολιτικών προφίλ και του πολιτικού στίγματος των πρωταγωνιστών. Οι δημοσκόποι παίζουν με την εικόνα τους όπως διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια και όχι με τις ιδέες ή τις θέσεις τους. Με λίγα λόγια οι δημοσκόποι για πολλοστή φορά ανακατεύουν την «πολιτική κουζίνα» αντί να επιβάλουν στους υποψηφίους να καθορίσουν την πολιτική τους ατζέντα. Πιο απλά, αναπαράγεται η πάγια νοοτροπία των μηχανισμών που κάνουν υπόγεια τη δουλειά τους ερήμην της κοινωνίας. Αν συνεχιστεί αυτή η διαδικασία, το εγχείρημα της Κεντροαριστεράς δεν πρόκειται να ξεπεράσει τα όρια της αντιπαράθεσης μηχανισμών για να εξελιχθεί σε «Κοινωνικό Γεγονός». Ο στόχος δεν είναι να εκλεγεί αρχηγός από τους 80.000 «μιλημένους» αλλά να επιλεγεί ηγετική ομάδα από 200.000 ενεργά μέλη της Κοινωνίας Πολιτών. Μακάρι να είναι και περισσότεροι. Αν κάτι έχει να μάθει η ελληνική Κεντροαριστερά από το εγχείρημα του Εμανουέλ Μακρόν που τόσο τελικά θαυμάζει, είναι ακριβώς η μεθοδολογία που ακολούθησε για να διεκδικήσει το... «Θαύμα». Δυστυχώς η ελληνική πολιτική αγορά διαθέτει την αμείλικτη δυνατότητα να αλλοτριώνει, αν όχι να εκμαυλίζει, τα εκσυγχρονισμένα πολιτικά μοντέλα που εισάγονται από την Εσπερία. Όλων των τάσεων. Πρόκειται για μία ιστορική παθογένεια.
Καταλήγοντας... Αν ο κόσμος της Κεντροαριστεράς, ο οποίος αθροιζόμενος συγκροτεί έναν ακόμη και πλειοψηφικό όγκο στο πολιτικό σύστημα, αποφασίσει να «παίξει» συμμετέχοντας στο εγχείρημα θα πρέπει πρώτα να γοητευτεί. Ας τολμήσουμε μία εικονική αντιπαράθεση. Παραμονές του δεύτερου γύρου και η επιλογή περιορίζεται σε δύο πρόσωπα. Εκείνο που επέλεξαν οι μηχανισμοί και εκείνο που επέλεξε η κοινωνία των πολιτών. Αν αναδειχθεί το πρώτο, τότε στις επερχόμενες γενικές εκλογές οι ψηφοφόροι του ηττημένου, ένα μεγάλο μέρος τουλάχιστον, θα ψηφίσουν «δαγκωτό Μητσοτάκη». Η Κεντροαριστερά θα κυμανθεί μεταξύ 7 και 9% στην καλύτερη. Άρα τζίφος, απογοήτευση, αδράνεια. Μία από τα ίδια. Ο θρίαμβος της Χαριλάου. Αν αναδειχθεί ο δεύτερος, ορισμένοι εκ των ψηφοφόρων του πρώτου ενδεχομένως να ξαναψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. Ο κύριος όμως όγκος που άντεξε το 2015 στο τραγούδι των «Σειρήνων» θα στηρίξει αναπόφευκτα τη νέα ηγετική ομάδα της Κεντροαριστεράς. Ποιος θα είναι ο πρώτος και ποιος ο δεύτερος; Μία βόλτα στους Δελφούς των μηχανισμών του πρώην, νυν και μετά ΠΑΣΟΚ θα είναι τουλάχιστον εποικοδομητική.
8°
