Η μήνυση κατά της Σώτης Τριανταφύλλου για μια άποψη περί Ισλάμ που ίσως είπε ή δεν είπε ο Μάρκο Πόλο είναι από μόνη της γελοία. Ακόμα και για τα δικά μας τριτοκοσμικά πολιτικά ήθη. Δεν εξετάζω τις ατομικές προθέσεις του μηνυτή, ούτε με ενδιαφέρουν. Θα μπορούσα να την ξεπεράσω μειδιώντας ελαφρώς και να πάω στα σημαντικά. Είναι όμως ένα γεγονός που σηματοδοτεί κάτι, έχει ιδεολογική ουρά και αξίζει να το ψηλαφίσουμε. Για λίγο.
Κάθε ολοκληρωτική πολιτική ιδεολογία κυριαρχεί σε ένα σύνολο με θεολογικούς όρους. Οι πιστοί δεν χρειάζονται αποδείξεις, τους φτάνει η απόλυτη αλήθεια τους. Όταν αισθάνεται ισχυρή στο περιβάλλον της είναι μεγάθυμη. Όταν νιώσει ότι απειλείται, τότε αναζητά τρόπους για να αξιώσει τη φθίνουσα ισχύ της και μοιραία θα καταφύγει και στη βία. Στα δικαστήρια, την καταστολή, την απαγόρευση.
Το είδαμε ως «Γκούλαγκ» στον υπαρκτό σοσιαλισμό, ως «κυνήγι μαγισσών» στις ΗΠΑ του ψυχρού πολέμου, ως «πολιτιστική επανάσταση» στην κομμουνιστική Κίνα, ως λογοκρισία και εξορία στη μετεμφυλιακή ή χουντική Ελλάδα. Επανήλθε πρόσφατα στα καθ’ ημάς ως καρικατούρα με τη δίωξη του Χ. Ρίχτερ που τόλμησε να αμφισβητήσει την πολεμική αρετή των Ελλήνων. Λέτε να το δούμε και ως μαζική αντίδραση αγανακτισμένων «δικαιωματιστών» που θίγονται όταν κατηγορείται ιδεολογικά ο ισλαμισμός ή κάποια άλλη φιλική προς αυτούς ιδεολογία; Για μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής αριστεράς το Ισλάμ αποτελεί το τελευταίο δραστήριο υποκείμενο της επανάστασης. Διότι μάχεται τη Δύση και το φιλελευθερισμό. Το νεωτερισμό, θα έλεγα. Ο φρέσκος αντιρατσιστικός νόμος προσφέρει άθελά του μια χλωμή ευκαιρία στην εγχώρια αριστερά να υπερασπιστεί τα ιδεολογικά κεκτημένα της.
Δυστυχώς για την αριστερά, ο Τσίπρας αντί να σκίσει, υπέγραψε άλλα δυο μνημόνια. Αντί να υλοποιήσει την εντολή του δημοψηφίσματος και να αποσύρει τη χώρα από τη ζώνη του Ευρώ, όχι μόνο την κράτησε, αλλά και την υπερχρέωσε. Αντί να επαναφέρει στους κόλπους του κράτους τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή και τα λιμάνια, ως είχε υποσχεθεί, πούλησε τον ΟΣΕ και τα αεροδρόμια και ετοιμάζεται να πουλήσει και τη ΔΕΗ, τα ΕΛΠΕ... Ήττες βαριές που δεν αντέχονται από το αριστερό και λαϊκιστικό ακροατήριο.
Ακόμα και το κλασικό αφήγημα της αλληλεγγύης προς κάθε κατατρεγμένο και ξεριζωμένο καταρρακώθηκε από το χυδαίο και αδιαφανή τρόπο με τον οποίο η κυβερνώσα αριστερά αντιμετωπίζει τις μεταναστευτικές ροές για τις οποίες επιδοτείται αδρά από την ΕΕ. Τουλάχιστον απέμεινε ο «αντιρατσιστικός λόγος». Μια φιλελεύθερη διανοούμενη με αιχμηρή πένα κατά του ισλαμικού πολιτικού συστήματος, έχει από καιρό στοχοποιηθεί ως ένοχη για το αμάρτημα της ισλαμοφοβίας και σύρεται γι’ αυτό στα δικαστήρια. Από ποιους; Από τους φερόμενους ως υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τους αλληλέγγυους των καταπιεσμένων, όπως των γυναικών. Γέλια.
Δυστυχώς η παλιά Ελλάδα βρίσκεται ακόμα παγιδευμένη σε παρωχημένα ιδεολογήματα που ανασύρονται κατά το δοκούν και παράγουν βλαβερά πολιτικά αποτελέσματα. Συμπράττουν και τα δύο άκρα. Αλλά πρωταγωνιστεί η αριστερά. Η νέα Ελλάδα, αυτή των παιδιών μας, δεν δίνει δεκάρα για όλες αυτές τις ανοησίες, έχει ήδη φύγει μπροστά και αγωνίζεται να μορφωθεί και να σταδιοδρομήσει απαλλαγμένη από θεολογίες παντός τύπου. Ειδικά όταν αυτές σερβίρονται δολίως ως πολιτική ορθότητα.
Ο ισλαμικός αλλά και κάθε θρησκευτικός φονταμενταλισμός ανήκουν στην προνεωτερική εποχή. Δεν έχουν καμία θέση στη σύγχρονη Ευρώπη, στο όνομα μιας κάποιας δήθεν πολυπολιτισμικότητας. Ικανό μέρος της αριστεράς, όσο και της δεξιάς, αδυνατεί να διαβάσει τη νέα εποχή και επιμένει. Ακόμα και δίκες γνώμης ανακαλύπτει προκειμένου να δηλώσει την απέχθειά της «στην ελεύθερη σκέψη και τις αναζητήσεις των ελεύθερων πνευμάτων». Θλιβερές, ιδεολογικές μάχες οπισθοφυλακών. Ευτυχώς, η γόνιμη νεολαία είναι φιλελεύθερη.
13°
