Ο Αχμαντιμετζάντ διαθέτει οπαδούς στην Αθήνα οι οποίοι ορκίζονται στο όνομα του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα τον οποίο επικαλείται. Ο Μιλόσεβιτς διέθετε σαφώς περισσότερους οπαδούς στην Αθήνα παρά στο Βελιγράδι. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Μουαμάρ Καντάφι. Περιέργως οι οπαδοί των τριών αυτών ιερών τεράτων του αγώνα κατά των Αμερικανών, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και της Δύσης γενικότερα είναι οι ίδιοι οι οποίοι τάσσονται κατά του Σχεδίου Ανάν, ανακαλύπτουν τις κρυφές διασυνδέσεις του ΔΟΛ με τη Χούντα, διέπονται από αντισλαβομακεδονικό οίστρο, αποκαλούν τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο πράκτορα της ΜΙΤ, θεωρούν πως η Ρωσία για κάποιους λόγους είναι ο ενδεδειγμένος σύμμαχος της Ελλάδας και εξηγούν την ήττα του Καραμανλή ως μεθόδευση των ιμπεριαλιστών διότι αναβάθμισε τις σχέσεις της Αθήνας με τη Μόσχα. Γι’ αυτούς οι δικτάτορες είναι λαϊκοί αγωνιστές, θύματα του καπιταλισμού. Δεν ενοχλεί ότι δολοφονούν, φυλακίζουν αντιπάλους και θησαυρίζουν στην πλάτη των λαών τους.
Στο όνομα του πατριωτισμού
Αυτοί οι οπαδοί, είτε στην Ελλάδα είτε στην Κύπρο, βρίσκονται σε όλες τις δεξαμενές ψηφοφόρων. Στο ΠΑΣΟΚ συγκροτούσαν ισχυρό πυρήνα και ενεργούσαν κάποτε εντός του πλαισίου της ελληνοσερβικής φιλίας και του αντισκοπιανού μετώπου. Ήταν εκείνοι οι οποίοι ως εκπρόσωποι του αντρεϊκού ΠΑΣΟΚ τάσσονταν με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο πίνοντας τον καφέ τους στο γνωστό στέκι της Μηλιώνη. Οι άλλοι καραδοκούσαν χαιρέκακα εντός της βαθιάς Νέας Δημοκρατίας και στο παρακλάδι της …την Πολιτική Άνοιξη. Αργότερα μετακόμισαν μαζικά και στελέχωσαν την προεδρική ομάδα του Αντώνη Σαμαρά. Ήταν αυτοί, οι πατριώτες, οι οποίοι, μαζί με τους Πασόκους, διέπραξαν το έγκλημα με τη μεθοδευμένη έλευση του Οτζαλάν στην Ελλάδα. Ο ένας από αυτούς βολτάριζε ανενόχλητος στους διαδρόμους του ΥΠΕΞ ελέω Πάγκαλου, μάλιστα Πάγκαλου. Ήταν εκείνος που διέπραξε τη μεγαλύτερη προβοκάτσια της Μεταπολίτευσης και έφερε στο Ελληνικό τον αρχηγό του PKK γνωρίζοντας άριστα τις επιπτώσεις των ενεργειών του.
Πολλοί από τους οπαδούς αυτούς εντάχθηκαν στην ακροδεξιά, όπως ένας σημερινός βουλευτής, νεοδημοκράτης γαρ, όστις τσακώθηκε προ πολλών ετών με τον Γιώργο Παπανδρέου, υπουργό Eξωτερικών τότε. Αιτία …ένα απόρρητο έγγραφο. Αντιτάχτηκε το Υπουργείο Άμυνας και ο Άκης Τσοχατζόπουλος, εκτέθηκε ο διπλωμάτης με βαθμό πρέσβη τότε. Είχε ομολογουμένως συντάξει μία από τις καλύτερες αναλύσεις για την Τουρκία έχοντας αντιληφθεί το ρόλο του Ερντογάν. Το καλό να λέγεται. Τη «ζημιά» την έκανε ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύοντας το απόρρητο έγγραφο του πρέσβη. Στο ΥΠΕΞ τότε υπήρχε μία συγκροτημένη ομάδα που ορκιζόταν στο όνομα του Μιλόσεβιτς και αντιλαμβανόταν την εξωτερική πολιτική ως ακολουθία συνωμοσιών και ίντριγκας. Αυτή η ομάδα «ανδρώθηκε» γύρω από τον Κ. Μητσοτάκη, εκείνη την αποφράδα τριετία. Κάποιοι από αυτούς στελεχώνουν σήμερα τις παραφυάδες των «πατριωτικών ομάδων παρέμβασης». Είναι γραφικοί αλλά και φανατικοί. Εργάζονται υπογείως και μεθοδευμένα. Πρωτοστάτησαν στην απόρριψη του Σχεδίου Ανάν με στημένες δίκες στην Κύπρο κατά δημοσιογράφων και πολιτικών οι οποίοι τάσσονταν υπέρ του σχεδίου.
Η ΕΟΚΑ Β΄ ξαναξυπνά
Είναι οι ίδιοι κύκλοι που «αποκάλυψαν» δήθεν ένα ανυπόγραφο και αδιαβάθμητο έγγραφο που συνέταξε η ΚΥΠ το 1974 και το παρέδωσε στον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ο Καραμανλής το έδωσε στον Μακάριο και αυτός γέλασε με την ψυχή του. Αυτό το κυπατζίδικο έγγραφο επικαλέστηκε ο περίφημος βουλευτής του ΔΗΚΟ στην Κύπρο για να εμπλέξει το μακαρίτη τον Χρήστο Λαμπράκη στο πραξικόπημα του Νίκου Σαμσών. «Σε κανονικές συνθήκες θα ήταν ένας παλιάτσος. Σήμερα είναι βουλευτής» επισήμαινε με νόημα γνωστό στέλεχος του ΑΚΕΛ σε κατ’ ιδίαν συνομιλία με δημοσιογράφους. Προσέξτε. Αυτοί οι «πατριώτες» δεν ασχολούνται με το εάν οι «αποκαλύψεις» τους είναι αληθείς ή χαλκευμένες. Τους ενδιαφέρει μόνο ο αποπροσανατολισμός. Ούτε τους ενδιαφέρει εάν αντιμετωπίζονται ως γραφικοί. Τη δουλειά τους να κάνουν. Γιατί όμως ενέπλεξαν έναν Έλληνα εκδότη στη μεγαλύτερη εθνική προδοσία της μεταπολεμικής Ελλάδας; Το γρίφο αυτό φαίνεται πως λύνει ο Μακάριος Δρουσιώτης, ο άριστος συνάδελφος από τη Λευκωσία, ο οποίος αποκαλύπτει με δημοσίευμά του στην εφημερίδα «Πολίτης» ένα παρασκήνιο στο οποίο συμμετείχαν κοινοβουλευτικοί και εξωκοινοβουλευτικοί κύκλοι της Κύπρου. Δεκαετίες μετά το πραξικόπημα και την εισβολή της Τουρκίας επιχειρείται να παρουσιαστεί η υπόθεση ανατροπής του Μακάριου ως προϊόν «ευρύτερης αποδοχής». Το μίσος της ΕΟΚΑ Β΄ κατά του Μακάριου καταλήγει στην ολική επαναφορά του «σκύλου της ΕΣΑ».
Σε αυτό τον αχταρμά βυθίζεται όλο και περισσότερο η χώρα. Στην κουστωδία των πατριωτών-λαϊκιστών του ΠΑΣΟΚ και της Λαϊκής Δεξιάς σύρθηκαν σιγά σιγά καταρχήν το ΚΚΕ και στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ. Ως περισσότερο «εκπαιδευμένοι» κατάφεραν να ελέγξουν το παιχνίδι. Σε αυτό το παιχνίδι και η περίφημη και κατά κοινή ομολογία γραφικότατη «Σπίθα». Το μνημόνιο τους προσέφερε την τέλεια κάλυψη και το απόλυτο άλλοθι. Έκτοτε ξεσπάθωσαν. Οτζαλάν, Ανάν, μνημόνιο, ιμπεριαλιστές, Μιλόσεβιτς και Καντάφι συνιστούν τον ιδεολογικό χυλό που διαθέτουν στον εγκέφαλό τους. Από τους «πατριώτες» του ΠΑΣΟΚ έως τον Παπαθεμελή και από την ακροδεξιά του Σαμαρά έως τον Αλαβάνο, μέσω συνδικαλιστών, επαγγελματιών του λαϊκισμού, γηραλέων κομμουνιστών του Περισσού και φλύαρων «τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας» της
Κουμουνδούρου.
Η όποια σκέψη για αλλαγή στην Παιδεία ή την Υγεία, ακόμη και η υγιέστερη κατά το δυνατόν προσέγγιση των προβλημάτων, προσκρούει στον κλοιό της «πατριωτικής φάλαγγας» από τους ακροαριστεριστές έως τους γραφικούς υπερδεξιούς του ΛΑΟΣ. Στη μέση έχουν στήσει χορό οι συνδικαλιστές. Σοβαροί εκπαιδευτικοί, έντιμοι γιατροί, σωστοί άνθρωποι παγιδεύτηκαν ανάμεσα από τον τρόμο μπροστά στην επερχόμενη ανέχεια και τη συνολική απόρριψη την ιδέας περί απώλειας κεκτημένων. Όχι, δεν ζουν σε άλλον πλανήτη οι εφοριακοί οι οποίοι έχουν κηρύξει άτυπη λευκή απεργία. Ούτε οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι δεν συζητούν ούτε καν τη στοιχειώδη μετακίνηση από το τερατώδες δημιούργημα που οικοδόμησαν τα συνδικαλιστικά τους όργανα σε συνεργασία με το κράτος τις πρόσφατες δεκαετίες. Ούτε οι γιατροί του ΙΚΑ, οι συνδημιουργοί αυτού του απόλυτου αίσχους, της δομημένης απομύζησης των ταμείων των εργαζομένων, ζουν σε άλλον πλανήτη, ούτε οι φαρμακοποιοί. Με επίκεντρο το μνημόνιο και άξονα την «ελληνικότητα του μπουρδέλου που συνδημιούργησαν» μετά των κομμάτων εξουσίας και των αριστερών παραφυάδων της παραεξουσίας, έχουν υψώσει το τείχος της απόρριψης. Σε αυτή την «οικοδομή» μπορεί κανείς να ακούσει τις ίδιες σχεδόν κουβέντες από ένα συνδικαλιστή του ΣΥΡΙΖΑ ή ένα βουλευτή του ΛΑΟΣ. Όλα αυτά έχουν ημερομηνία λήξης. Η ημερομηνία αυτή έχει να κάνει με την Κυριακή εκείνη των εκλογών όπου μία αντίστοιχη Μαρί Λεπέν θα καταγοητεύσει το Περιστέρι και το Μπουρνάζι και θα σαρώσει με το ακροδεξιό της χαμόγελο τη Β΄ Αθηνών. Τότε οι «τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας» θα λουφάξουν, αλλά θα είναι αργά.
