Η δημόσια διαπόμπευση της μοιχείας και η κοινωνική καταγραυγή.
Συχνά-πυκνά αναρτώνται στα κοινωνικά διαδίκτυα φωτογραφίες ηλικιωμένων ζευγαριών, που κρατιούνται χεράκι-χεράκι ή είναι αγκαλιά, κι από κάτω βλέπουμε σχόλια συγκίνησης και θαυμασμού. Και πράγματι, τους αξίζει θαυμασμός, ειδικά αν διένυσαν μαζί τις ηλικίες εκείνες που η αγκαλίτσα και το χεράκι-χεράκι δεν αρκούσε, που τα φούντωμα τα της σάρκας και το πόσο συχνά τρίζει το κρεβάτι, έπαιζαν ρόλο ισχυρό, ισχυρότερο ενίοτε από τη συντροφικότητα. Τι να κάνουμε, έτσι είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος.
Ο Φρόιντ σε όλη του τη διαδρομή και στη διατύπωση των θεωριών του, λαμβάνει υπόψιν την άγρια φύση της σεξουαλικότητας. Δεν ξέρω πόσοι γάμοι που μετράνε την απαρχή τους στα χρόνια της νεότητας, ευτύχησαν να καταλήξουν στο γήρας, χωρίς τρίτος να συνυπάρξει παράλληλα με τους δύο τους στη διαδρομή της κοινής ζωής. Αυτή είναι η πραγματικότητα, είτε μας αρέσει είτε όχι. «Με απατά» σε δακρύβρεχτες εξομολογήσεις, σε ενέργειες αντεκδίκησης, σε απεγνωσμένες προσπάθειες επανένωσης. Κάποιοι από τους μοιχούς δεν επιστρέφουν. Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να επιστρέψουν.
Δεν θα σταθώ εδώ στους λόγους για τους οποίους ο καθένας τους επιστρέφει, αλλά στον γέλωτα του κοινωνικού περίγυρου, της κοροϊδίας, της υποτίμησης που επιφυλάσσεται τόσο στον μοιχό, όσο και σε αυτόν που δέχεται πίσω τον μοιχό. Και είναι ο φόβος του κοινωνικού γέλωτα, το «με έκανες ρεζίλι», το «γελάνε μαζί μου όλοι» που πολύ συχνά στέκεται εμπόδιο, τοίχος μπετόν αρμέ, στην προσπάθεια του απατημένου να κατανοήσει, συγχωρήσει, επανασυνδεθεί με τον μοιχό. Και στο σημείο αυτό δεν πρέπει να αγνοηθεί το γεγονός ότι πολλές από τις γυναικοκτονίες οφείλονται στο γεγονός ότι ο απατημένος σύζυγος δεν μπορεί να διαχειριστεί το ρεζιλίκι.
Χρόνια τώρα σε κάθε δημόσια διαπόμπευση του μοιχού, έχω την ελπίδα ότι ο/η απατημένος/απατημένη, θα βγει περήφανα και με δημόσια δήλωση θα κόψει το βήχα στις ύαινες του κοινωνικού περίγυρου ή του διαδικτύου και θα ανακοινώσει ότι «το θέμα δεν σας αφορά, αφορά μόνο εμάς τους δύο, θα το λύσουμε όπως μας ταιριάζει, και ο αναμάρτητος να ρίξει πρώτος την πέτρα».
Ναι αυτό περιμένω κι όχι τα κατινίστικα τύπου Κλίντον, που μια ολόκληρη χώρα ασχολιόταν με το αν η πεολειχία αποτελεί σεξουαλική πράξη, και εάν ως εκ τούτου η πράξη του Κλίντον συνιστά μοιχεία, ή την πανικόβλητη αντίδραση της συζύγου του CEO που διέγραψε εν μία νυκτί το επώνυμό του που μέχρι τότε έστεκε περήφανα πλάι στο δικό της, θέλοντας άραγε να δείξει τι; Ότι διέγραψε με αυτή την κίνηση τα χρόνια της κοινής τους ζωής, ή ότι η άμεμπτη σύζυγος δεν θέλει να έχει σχέση με τις πομπές του συζύγου. Στη θέση της θα είχα βγει σε δημόσια θέα κρατώντας το χέρι του, και θα έλεγα, ότι μέχρι να το λύσουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχω να σας πω ότι με τον άντρα αυτόν, είχα μέχρι τώρα μια καλή ζωή. Μπορεί να τα καταφέρουμε να τη συνεχίσουμε, μπορεί όχι.
Εκείνη προτίμησε να τον διαγράψει εν μια νυκτί. Μπορεί είναι η αλήθεια να μην είχε μέχρι τότε μαζί του μια καλή ζωή, γεγονός που καθιστά και δικαιολογημένη τη μοιχεία, Επιτρέψτε μου ωστόσο να πιστεύω πως η πράξη αυτή υπαγορεύτηκε από τον γέλωτα του πλήθους σε βάρος της και σε βάρος του, σε βάρος τους γενικότερα. Υπαγορεύτηκε από το γεγονός ότι έγιναν παγκόσμια περίγελος. Καλοί μου άνθρωποι θέλω να φωνάξω κάθε φορά, τι περιγελάτε πράγματα που συμβαίνουν στα ίδια σας τα σπίτια.
Άντε στο ταίρι σας το φρέσκο, ή το μπαγιάτικο, ή στο χτεσινό, ασχοληθείτε με τον μεταξύ σας ψυχικό σύνδεσμο, με το δικό σας ταίριασμα, τη δική σας σεξουαλική ζωή, με την δική σας αγάπη ή την έλλειψή της και μην παριστάνετε τους κριτές σε ξένες ζωές.
Και να θεωρείτε τους εαυτούς ευλογημένους, όσοι από εσάς αξιωθήκατε, με όποιο τρόπο να περάσετε με το ζευγάρι σας τα χρόνια της φουσκοθαλασσιάς και της φλεγόμενης σάρκας, διατηρώντας επιθυμία, αγάπη, ψυχικό σύνδεσμο και ευγνωμοσύνη που σας αξίωσε η ζωή να είσαστε ακόμα μαζί.
Αντί η πολιτεία να δημιουργήσει ένα ανάχωμα στην αμάθεια και τη σύγχυση που επικρατεί στο μυαλό των εφήβων, έχει εγκαταλείψει την εκπαίδευση στο διαδίκτυο, στους συμμαθητές τους και την πορνογραφία
10°
