Μέσω προκήρυξης η οργάνωση «Συνομωσία των Πυρήνων της Φωτιάς» ανέλαβε την ευθύνη για την αποστολή βιβλίου με εκρηκτικό μηχανισμό στο αστυνομικό τμήμα της Ιτέας.
Σύμφωνα με το Τμήμα Εξουδετέρωσης Εκρηκτικών Μηχανισμών, ο εκρηκτικός μηχανισμός ήταν μεγάλης ισχύος και τοποθετημένος μέσα σε βιβλία ενώ περιλάμβανε περίπου μισό κιλό εκρηκτικής ύλης καθώς και βίδες και καρφιά.
Σύμφωνα με την προκήρυξή το δέμα/ βόμβα αποτελεί μια “απάντηση”, καθώς το αστυνομικό τμήμα Ιτέας «είναι το μέρος που ξυλοκοπήθηκε και βασανίστηκε ο κρατούμενος Ιλία Καρέλι πριν παραδοθεί στους τελευταίους δήμιούς του, στις φυλακές Νιγρίτας».
Η προκήρυξη ως έχει :
ΤΟ ΕΞΠΡΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΥ
i. Δρομολόγιο Θανάτου: Φυλακές Μαλανδρίνου – Α.Τ. ΙΤΕΑΣ
Η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς αναλαμβάνει την ευθύνη για την αποστολή παγιδευμένου βιβλίου με εκρηκτικά στο Αστυνομικό Τμήμα Ιτέας.
Το Α.Τ. Ιτέας που επιλέξαμε να χτυπήσουμε δεν είναι απλά μια στρατιωτική βάση του εχθρού. Είναι το μέρος που ξυλοκοπήθηκε και βασανίστηκε ο κρατούμενος Ιλία Καρέλι πριν παραδοθεί στους τελευταίους δήμιούς του, στις φυλακές Νιγρίτας.
Το τι έγινε στο κρατητήριο του Αστυνομικού Τμήματος Ιτέας, σκόπιμα αποσιωπήθηκε. Οι ανθρωποφύλακες της Νιγρίτας επέμεναν ότι παρέλαβαν τον κρατούμενο σε άθλια κατάσταση, πριν βάψουν και οι ίδιοι τα χέρια τους με αίμα. Όμως ο δήμιος δεν μπορεί να ενοχοποιήσει τον δήμιο. Για αυτό αδιάψευστος μάρτυρας παραμένει πάντα η ίδια η ζωή και η άθλια αποτύπωσή της στα υπόγεια των αστυνομικών κρατητηρίων. Εκεί, στους τσιμεντένιους τάφους όπου ανθρώπινες σκιές στοιβάζονται η μια πάνω στην άλλη για μέρες, εβδομάδες, μήνες, …
Ξεχασμένοι άνθρωποι από το φως της μέρας καθώς ήλιος τους γίνεται η κίτρινη λάμπα στο ταβάνι που δεν σβήνει ποτέ. Οι μόνοι που τους θυμούνται είναι οι μουχλιασμένοι τοίχοι των κελιών που έχουν μέσα τους θαμμένο το αίμα, την απόγνωση και τα βογγητά τους από τους ξυλοδαρμούς των ένστολων γουρουνιών.
Αν αυτοί οι τοίχοι είχαν φωνή, η ασχήμια θα ντρεπόταν για τον εαυτό της. Όμως την ασχήμια δεν την διηγείσαι, την χτυπάς. Όπως έγραψε ένα σύνθημα στους δρόμους, «Η δράση αντικαθιστά τα δάκρυα». Για αυτό αποφασίσαμε άλλη μια φορά να δράσουμε και να χτυπήσουμε τον εχθρό στα μούτρα του, στην δική του βάση.
ii. …τελευταίος σταθμός φυλακές Νιγρίτας…
Στις φυλακές Νιγρίτας Σερρών η «επιτροπή υποδοχής» των σωφρονιστικών περίμενε το θύμα της. Μια αγέλη από ύαινες για να αποτελειώσουν την δουλειά των προηγούμενων βασανιστών. Θρασύδειλοι σαδιστές και δήμιοι παρέλαβαν το θήραμά τους αλυσοδεμένο και για τρεις τέσσερις ώρες τού δίδαξαν τον σωφρονισμό και το νομικό πολιτισμό μέχρι θανάτου. Φυσικά μετά την δολοφονία του Καρέλι και τις συλλήψεις δεσμοφυλάκων, άρχισαν οι δηλώσεις μετάνοιας και τα αλληλοκαρφώματα.
Γνωρίζουμε ότι ιδιαίτερα στις επαρχιακές κλειστές φυλακές, αρκετοί ανθρωποφύλακες όχι μόνο δεν ντρέπονται για την δουλειά τους αλλά αντίθετα συμπεριφέρονται σαν μικροί τύραννοι, μιλώντας υποτιμητικά, ταπεινώνοντας ή ακόμα και χτυπώντας κρατουμένους. Φαίνεται πως λειτουργούν με την σιγουριά της ασυλίας που τους παρέχει το γεγονός ότι μένουν μακριά από την μητρόπολη, άρα μάλλον θεωρούν της εαυτούς τους απλησίαστους από το ένοπλο χέρι των ανταρτών πόλης. Όμως αυτή η άθλια φάρα τσοπάνηδων και μπεκρήδων κάνει μεγάλο λάθος. Ο εχθρός πάντα έχει ονοματεπώνυμο και διεύθυνση όπου και αν κρύβεται.
iii. Διεθνές δρομολόγιο: Στάμχαϊμ – Γκουαντάναμο – Δομοκός
Μετά την απόδραση του αντάρτη πόλης Χριστόδουλου Ξηρού, ο πρώην διοικητής-υπουργός Δικαιοσύνης, και νυν μαριονέτα του Δένδια, προχώρησε στην εξαγγελία της λειτουργίας φυλακής υψίστης ασφαλείας στο Δομοκό.
Λίγο καιρό μετά, ανακοινώθηκε η πρόταση για το νέο νομοσχέδιο ειδικών συνθηκών κράτησης τύπου Γ΄ που θα εφαρμοστεί στις περισσότερες κλειστές φυλακές.
Ένας νόμος γκιλοτίνα για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους κατηγορούμενους για το λεγόμενο «οργανωμένο έγκλημα» – το 60% των κρατουμένων κατηγορείται για «οργανωμένο έγκλημα / εγκληματική οργάνωση» – και τους απείθαρχους φυλακισμένους.
Κανείς βέβαια δεν αναρωτήθηκε πώς όλο αυτό το νομοσχέδιο δεν περιλαμβάνει ούτε μια παράγραφο που να αναφέρεται σε κατασκευαστικές-κτιριακές αλλαγές που θα επιβεβαίωναν τον τίτλο που φέρει, δηλαδή ως «νομοσχέδιο για φυλακές υψίστης ασφαλείας». Αυτό συμβαίνει γιατί οι φυλακές υψίστης ασφαλείας είναι μια πραγματικότητα εδώ και χρόνια στην Ελλάδα.
Όλες οι νέες κλειστές φυλακές των τελευταίων χρόνων είναι σύγχρονοι τσιμεντένιοι τάφοι από μπετόν και κάγκελα, κτισμένοι στην μέση του πουθενά. Ακόμα και ο ουρανός έχει κρυφτεί με αγκαθωτά πλέγματα ενώ κάμερες παρακολουθούν κάθε κίνηση των φυλακισμένων.
Η πραγματικότητα λοιπόν διαψεύδει την ρητορική των αρχών. Δεν πρόκειται για φυλακές υψίστης ασφαλείας, αλλά για φυλακές υψίστης τιμωρίας. Όλες οι ρυθμίσεις που προτείνει ο αχυράνθρωπος του Δένδια έχουν να κάνουν με την λειτουργία μιας νέας φυλακής στην φυλακή, χωρίς άδειες, χωρίς επισκεπτήρια, χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Πρόκειται για μια ολική διαγραφή των κρατουμένων που προορίζονται να αποθηκευτούν εκεί. Είναι μια διαγραφή αισθήσεων και συνείδησης. Πρόκειται για ένα παλιό κόλπο της εξουσίας. Μια προσεκτική ψυχιατρική/επιστημονική εκδοχή της τιμωρίας/εκδίκησης της δημοκρατίας για όσους τολμήσουν να την αμφισβητήσουν. Τα λευκά κελιά του Στάμχαϊμ, όπου δολοφονήθηκαν οι αντάρτες πόλης της RAF στην Δυτική Γερμανία, είναι πρόγονοι του Δομοκού. Το Γκουαντάναμο είναι η εκδοχή του αμερικανικού μονδέλου. Απώλεια αισθήσεων, επικοινωνίας, συνείδησης. Μια ποινή θανάτου σε ριπλέυ.
Παράλληλα, η «κατασκευή» φυλακών υψίστης ασφαλείας είναι η προεικόνιση της κατασκευής μιας κοινωνίας υψίστης φυλακής. Ό,τι εφαρμόζεται σήμερα πιλοτικά στους κρατούμενους – τα πειραματόζωα των επιστημόνων του νόμου και της τάξης – αύριο θα δοκιμαστεί στην κοινωνική μηχανή. Εφ’ όσον πλέον οι οικονομικές ψευδαισθήσεις όλο και πιο πολύ υποχωρούν λόγω της κρίσης, αυτό που θα ξεπροβάλλει είναι το δόγμα της μηδενικής ανοχής του νόμου και της τάξης. Είναι το πέρασμα από τα ερείπια του κοινωνικού, στο αστυνομικό κράτος.
Φυσικά όλη αυτή η αναδιάρθρωση του κρατικού μηχανισμού πραγματοποιείται με την συναίνεση της πλειοψηφίας της κοινωνικής μάζας που έχει φτάσει στα όρια μιας πλήρους παραίτησης και ηττοπάθειας.
Όμως αυτήν τη στιγμή, στα ελληνικά κάτεργα της δημοκρατίας κάτι δείχνει να κινείται…
Οι κρατούμενοι – αν και δεν μας αρέσουν οι γενικεύσεις των συλλογικών υποκειμένων – εδώ και καιρό πραγματοποιούν μια μεγάλη κινητοποίηση εντός των τειχών ενάντια στο νομοσχέδιο για τις φυλακές τύπου Γ΄: Αποχή συσσιτίου, νυχτερινή στάση, μεσημεριανές διαμαρτυρίες κ.ά.. Μέσω της κινητοποίησής τους, οι κρατούμενοι αρνούνται να δεχτούν σαν όρο ζωής τις ειδικές συνθήκες απομόνωσης που προετοιμάζει το κράτος για αυτούς. Σε αυτόν τον αγώνα δεν είναι μόνοι τους…
iv. Το κάλεσμα
Δυστυχώς για άλλη μια φορά η τύχη μάς γύρισε την πλάτη. Ενώ το πακέτο έφτασε κανονικά στην καρδιά της φιδοφωλιάς του αστυνομικού τμήματος [στις 29 Απριλίου 2014], κάποιος μπάτσος αντιλήφθηκε της πραγματικές προθέσεις του ‘αποστολέα’. Έτσι καλέστηκαν τα ΤΕΕΜ για να εξουδετερώσουν το βιβλίο-βόμβα που τους είχαμε στείλει. Αυτό δημιουργεί μια αρνητική παρακαταθήκη για την μεθοδολογία και την πρακτική των δεμάτων-βόμβα στην Ελλάδα, καθώς σκοπός μας είναι να είμαστε αποτελεσματικοί και όχι να εξαντλούμαστε σε συμβολισμούς. Από εδώ και πέρα θα αλλάξουν πολλά. Σύντομα θα επανέλθουμε.
Ιχνηλατώντας τις διαδρομές επίθεσης, συναντιόμαστε στην πράξη και με άλλους αγωνιστές από τελείως διαφορετικές αφετηρίες, οι οποίοι με τα δικά τους μέσα θέλουν να εκτροχιάσουν το δρομολόγιο του σχεδιασμού των φυλακών υψίστης ασφαλείας. Ένας χαιρετισμός λοιπόν στους αγωνιστές της οργάνωσης «Μηδενική Ανοχή», και η ενέργειά μας ας θεωρηθεί μια μικρή συνεισφορά στο δικό τους «επαναστατικό κάλεσμα» που είχαν προκρίνει μετά τον εμπρησμό του πολιτικού γραφείου του Μιχελάκη.
Φυσικά, αυτήν μας την χειρονομία επίθεσης – που δυστυχώς έμεινε ανολοκλήρωτη – την αφιερώνουμε ολόψυχα στα δέκα φυλακισμένα αδέρφια μας του πυρήνα φυλακής: Στον Παναγιώτη, στην Όλγα, στον Γιώργο, στον Δαμιανό, στον Γεράσιμο, στον Θεόφιλο, στον Μιχάλη, στον Χάρη, στον Γιώργο, στον Χρήστο. Επίσης την αφιερώνουμε στο μέλος της FAI Α. Τσαβδαρίδη και στον αναρχικό σύντροφο Σ. Μάνδυλα, που διώκονται για το «Σχέδιο Φοίνικας».
Παράλληλα, στέλνουμε την αλληλεγγύη μας με κάθε μέσο στον καταζητούμενο Αντάρτη Πόλης Χριστόδουλο Ξηρό. Ο Χριστόδουλος έκανε πράξη την φράση «ΚΑΠΟΤΕ ΑΝΤΑΡΤΗΣ, ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΝΤΑΡΤΗΣ»… Από την παρανομία πλέον ένα κάλεσμα επίθεσης. Για εμάς δεν έχει τόση σημασία ότι πολλές φορές οι λέξεις δεν ταιριάζουν και συχνά ηχούν τόσο διαφορετικές. Δεν ανήκουμε στους ψευτοϊδεολόγους που πνίγονται στις λέξεις, δίχως ποτέ να δοκιμαστούν στην πράξη.
Η πρόταση του Χ. Ξηρού αποκαλύπτει ένα σταυροδρόμι – για όσους είναι ικανοί να το δουν. Ένα σταυροδρόμι επίθεσης όπου μπορούν να συναντηθούν άνθρωποι από διαφορετικές διαδρομές με ξεχωριστά βιώματα. Όμως φτάνουμε στα λόγια … από εδώ και πέρα θα συνεχίσουμε με έμπρακτη τοποθέτηση για το «κάλεσμα». Επίσης στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στους πολιτικούς κρατούμενους που έχουν αναλάβει την ευθύνη για την συμμετοχή τους σε ένοπλες οργανώσεις.
Τέλος, επειδή η πυξίδα μας παραμένει πάντα ‘κολλημένη’ στον προσανατολισμό της διεθνούς Συνωμοσίας της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας, δεν θα μπορούσαμε να μην στείλουμε τους αδερφικούς χαιρετισμούς μας στα δυο φυλακισμένα συντρόφια της FAI στην Ιταλία Alfredo Cospito και Nicola Gai, που έχουν αναλάβει την ευθύνη για τους πυροβολισμούς εναντίον μεγαλοστελέχους πυρηνικής εταιρείας. Επίσης στέλνουμε την εξεγερτική αλληλεγγύη μας στον Gianluca Iacovacci, που έχει αναλάβει την ευθύνη για ενέργειες της FAI εναντίον στόχων της εξουσίας και κρατείται μαζί με τον αναρχικό Adriano Antonacci, ο οποίος και κατηγορείται για την ίδια υπόθεση. Οι δυο σύντροφοι κρατούνται σε διαφορετικές ιταλικές φυλακές ενώ εναντίον τους θα πραγματοποιηθεί τηλεδίκη χωρίς να μπορούν να συναντηθούν. Δηλαδή, θα δικάζονται μέσω τηλε-επικοινωνίας την στιγμή που θα βρίσκονται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρυά από το δικαστήριο. Έτσι μεθοδεύεται η πιο σκληρή απομόνωσή τους.
Την ίδια στιγμή, το επίσημο ιταλικό κίνημα αδιαφορεί για την υπόθεσή τους και τους έχει περιθωριοποιήσει. Γνώριμες καταστάσεις καθώς οι ρεφόρμες παντού, όπως και στην Ελλάδα, είναι από την ίδια φάρα.
Παράλληλα αυτή η – ανολοκλήρωτη – ενέργειά μας είναι κομμάτι της δικής μας συμμετοχής στο διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης στους φυλακισμένους ιταλούς συντρόφους που θα γίνει από τις 16 μέχρι τις 22 Μαΐου.
Επίσης, χαιρετίζουμε όλους τους φυλακισμένους αναρχικούς της πράξης σε όλο τον κόσμο: Την Monica Caballero, τον Francisco Solar, τον Gabriel Pombo Da Silva και τον Claudio Lavazza στην Ισπανία. Τους Carlos, Amelie και Fallon στο Μεξικό. Την Tamara Sol, τον Alfonso Alvial, τον Hermes Gonzalez και τους κατηγορούμενους για την «Υπόθεση Ασφάλεια» [Caso Security] στην Χιλή. Τον Damien Camélio στην Γαλλία, τον Marco Camenisch στην Ελβετία και τον Ilya Romanov στην Ρωσία.
Τιμή στον Sebastian Oversluij, που σκοτώθηκε κατά την διάρκεια ένοπλης ληστείας σε τράπεζα στην Χιλή.
11°
