Παπούα - Νέα Γουινέα: Τουλάχιστον 50 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από βίαιες επιθέσεις τον τελευταίο μήνα που διεξάγονται οι εκλογές στη χώρα.
Οι εκλογές στην Παπούα-Νέα Γουινέα διαρκούν 28 ημέρες και η πολιτική βία προκαλεί αιματοχυσία. Η ψηφοφορία που άρχισε την 1η Ιουλίου και ολοκληρώνεται σήμερα είχε ως αποτέλεσμα 50 θανάτους. Δεκαοκτώ άτομα έχασαν τη ζωή τους από επίθεση ροπαλοφόρων έξω από εκλογικό κέντρο στο Πορτ Μόρσμπι. Στις εκλογές του 2017 είχαν καταγραφεί 200 βίαιοι θάνατοι. Ένα από τα παράπονα σχετικά με τις φετινές εκλογές είναι ότι εκατοντάδες ψηφοφόροι που έκλεισαν τα 18 δεν είναι εγγεγραμμένοι στους καταλόγους οι οποίοι φαίνεται ότι δεν έχουν ενημερωθεί από το 2012. Ο αριθμός αυτών των ψηφοφόρων που αποκλείονται από τις εκλογές ίσως φτάνει το ένα εκατομμύριο.
Αλλά η βασική αιτία της βίας είναι ότι στην Παπούα ζουν 800 διαφορετικές εθνοτικές ομάδες (Πυγμαίοι, Παπούα, Μελανήσιοι, Γκογκοντάρα, Νταουντάι, Γκοϊγκάλα, Κουκουκούκου κτλ) με φυλετικά μίση και πάθη μεταξύ τους: η ατμόσφαιρα των εκλογών, οι διαφωνίες σχετικά με τους υποψηφίους, αλλά και οι προσωπικές διαμάχες, φουντώνουν τον μήνα των εκλογών. Συνήθως, η γειτονική Αυστραλία βοηθάει την Παπούα με αποστολή δυνάμεων ασφαλείας -φέτος έστειλε 130 άτομα- αλλά το πρόβλημα είναι η χαοτική διαδικασία κατά την οποία ψηφίζουν παιδιά, ενώ παρουσιάζονται στις κάλπες άτομα που ζητούν επιμόνως να ψηφίσουν για όλη τους την οικογένεια, την κοινότητα ή το χωριό. Όταν οι υπάλληλοι στα εκλογικά κέντρα τούς αρνούνται αυτό το δικαίωμα, ξεσπούν άγριοι καβγάδες: η κυβέρνηση δεν έχει πράξει τα δέοντα για να καταλάβουν οι πολίτες τη νόμιμη διαδικασία, ούτε έχει προχωρήσει σε εκλογική μεταρρύθμιση - το σύστημα είναι ίδιο από το 1975 όταν η Παπούα ανεξαρτητοποιήθηκε από την Αυστραλία.
Η Παπούα-Νέα Γουινέα είναι αγροτική χώρα -μόνο το 18% του πληθυσμού ζει στις πόλεις- με ταραγμένη πρόσφατη ιστορία. Μετά την ανεξαρτησία, το αυτονομιστικό κίνημα στο νησί Μπουγκαινβίλ και ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίστηκαν με διαλείμματα μέχρι το 1997. Το 2005, τη χρονιά που πέθανε από ελονοσία ο ηγέτης των ανταρτών Φράνσις Όνα, διεξήχθησαν οι πρώτες εκλογές για την ανάδειξη αυτόνομης κυβέρνησης και πρόεδρος εξελέγη ο Τζόζεφ Καμπούι. Το 2008 και τον διαδέχθηκε ο Τζον Ταμπινάμαν.
Το αυτονομιστικό κίνημα του Φράνσις Όνα και αργότερα του Σαμ Καουόμα καθυστέρησε πολύ τη σύνδεση της Παπούα με τον πολιτισμένο κόσμο και προκάλεσε πάνω από 3.000 θανάτους. Οι αντάρτες, αν και υπέγραψαν ανακωχή, δεν αναγνώρισαν την επίσημη κυβέρνηση μέχρι την ιστορική ειρηνευτική συμφωνία υπογράφηκε στις 30 Αυγούστου του 2001 στην Αράουα. Εκτός από τις αποσχιστικές ταραχές, το 1997 η χώρα επλήγη από σφοδρή ξηρασία που αποδόθηκε στο φαινόμενο Ελ Νίνιο, και στη συνέχεια από φονικό τσουνάμι. Η κυβέρνηση του Μεκέρε Μοράουτα προέβη σε οικονομικές μεταρρυθμίσεις και μείωση των στρατιωτικών δυνάμεων της χώρας προκειμένου να περιοριστούν οι αμυντικές δαπάνες, αλλά η απόφαση προκάλεσε ανταρσία του στρατού η οποία ανάγκασε τον Μοράουτα να υπαναχωρήσει. Οι εκλογές του 2002 που διεξήχθησαν σε κλίμα έντασης -25 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους- ανέδειξε τον βετεράνο πολιτικό Μάικλ Σομάρε, ο οποίος σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού με 7 κόμματα. Έκτοτε οι εκλογές διενεργούνται σε κλίμα βίας και νοθείας, πράγμα που ενισχύεται από την παράδοση της αυτοδικίας.
Στις εκλογές του 2017 αποσύρθηκε ο Μάικλ Σομάρε, ο πρώτος πρωθυπουργός της Παπούα Νέας Γουινέας: είχε εκλεγεί για πρώτη φορά το 1968 και επανεκλεγόταν συνεχώς, υπηρετώντας τη βουλή επί 49 έτη. O απερχόμενος πρωθυπουργός είναι σήμερα ο Τζέιμς Μαράπε.
