Το τρένο Eurostar που ενώνει Ευρώπη με Βρετανία παλεύει για την επιβίωσή του εξαιτίας της πανδημίας αλλά μόλις εξασφάλισε ενίσχυση 290 εκ. ευρώ
Τα 290 εκατομμύρια ευρώ (250 εκ. λίρες) που εξασφάλισε η επιχείρηση του Eurostar από τράπεζες και επενδυτές θα το κρατήσουν στη ζωή «μεσοπρόθεσμα», αλλά δεν ξέρουμε πόσος καιρός είναι το «μεσοπρόθεσμα». Η τρένο που ενώνει την ευρωπαϊκή ήπειρο με τη Βρετανία υπολειτουργούσε σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας, με ένα μόνο δρομολόγιο Παρίσι-Λονδίνο (και Λονδίνο-Παρίσι), ένα Άμστερνταμ-Λονδίνο κι ένα Βρυξέλλες-Λονδίνο. Από χθες, 27 Mαΐου, το Eurostar αύξησε τα ημερήσια δρομολόγιά του σε δύο από την κάθε πόλη και μέχρι το τέλος Ιουνίου θα τα αυξήσει σε τρία. Προς το παρόν η Γαλλία βρίσκεται ακόμα στην κίτρινη λίστα και όσοι φτάνουν στο Ηνωμένο Βασίλειο υποχρεούνται σε καραντίνα 10 ημερών.
Τον περασμένο Νοέμβριο, ο διευθυντής της επιχείρησης Jacques Damas είχε ομολογήσει ότι «το Eurostar παλεύει για την επιβίωσή του· ότι η πανδημία είχε πλήξει την επιχείρηση περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο σιδηρόδρομο ή αεροπορική εταιρεία». «Μιλάμε,» είπε ο Damas, «για μείωση της ζήτησης κατά 95%». Αλλά καθώς το 2015 η βρετανική κυβέρνηση πούλησε τις μετοχές της σε ιδιώτες, το Eurostar δεν μπορούσε να διεκδικήσει κρατική βοήθεια σαν αυτή που εισέπραξαν τα αεροδρόμια (8 εκατομμύρια στερλίνες, 9,3 εκ ευρώ). Ο υπουργός Μεταφορών Grant Shapps είπε ότι εύχεται να επιβιώσει το Eurostar, αλλά ότι είναι πρόβλημα των μετόχων της εταιρείας, στους οποίους περιλαμβάνονται οι γαλλικοί σιδηρόδρομοι (SNCF), το Ταμείο Παρακαταθηκών του Κεμπέκ, οι βελγικοί σιδηρόδρομοι και ορισμένοι ιδιώτες.
Το Eurostar ήταν ένα παλιό ευρωπαϊκό όνειρο με συμβολική διάσταση: άρχισε να λειτουργεί το 1994 μετά τη διάνοιξη του υποθαλάσσιου καναλιού της Μάγχης που έχει μήκος 50 χιλιόμετρα περίπου. Η κατασκευή αυτού του τεράστιου έργου είχε αρχίσει το 1988 μετά από πολλές αναβολές και ολοκληρώθηκε το 1993. Το τρένο εξοπλίστηκε με τεχνολογία υψηλής ταχύτητας από το 2003, με αποτέλεσμα η διαδρομή Λονδίνο-Παρίσι να διαρκεί 2 ώρες και 5’, ενώ η διαδρομή Λονδίνο-Βρυξέλλες 1 ώρα και 45’ περίπου. Ενώ πολλοί το προτιμούν από το αεροπλάνο, δεδομένου ότι οδηγεί στο κέντρο των πόλεων, τα παράπονα για δυσλειτουργίες δεν λείπουν: καθυστερήσεις, υψηλές τιμές και ουρές στους ελέγχους που θυμίζουν εκείνους των αεροδρομίων και που έχουν επιδεινωθεί λόγω του Brexit. Εξαρχής, οι προβλέψεις της επιχείρησης σχετικά με τον αριθμό των επιβατών διαψεύστηκαν: το 2004 το Eurostar ανέμενε 21,4 εκατομμύρια επιβάτες και είχε τελικά μόνο 7,3 εκατομμύρια· το 2008 η κατάσταση βελτιώθηκε με αύξηση 10,3% των επιβατών λόγω της εισαγωγής ταχύτερης αμαξοστοιχίας, πλην όμως τα οικονομικά της επιχείρησης παρέμειναν προβληματικά. Από το 2008, στην οικονομική δυσπραγία προστέθηκαν οι διαμαρτυρίες ότι το Eurostar εκπέμπει υπερβολική ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα, πράγμα που η επιχείρηση αντιμετώπισε με δαπανηρές τεχνολογικές ρυθμίσεις επιβαρύνοντας περισσότερο το έλλειμμά της.
Σήμερα το Eurostar επιτυγχάνει ταχύτητα 300 χλμ. την ώρα στη γραμμή υψηλής ταχύτητας στο έδαφος και 160 χλμ. στο Κανάλι.
12°
