Ο Αντρέας Σιμόπουλος μιλάει στην Athens Voice με αφορμή την πρώτη του ατομική φωτογραφική έκθεση με τίτλο «Inner Portraits» στην γκαλερί Φουάρ
Νάνος Βαλαωρίτης, Αγγελική Παπούλια, Παντελής Βούλγαρης, Νατάσσα Μποφίλιου, Αύγουστος Κορτώ, Ιωάννα Παππά, Αντώνης Καφετζόπουλος, Μυρτώ Αλικάκη, Πηνελόπη Τσιλίκα, Νίκος Κουρής, Τζένη Θεωνά και άλλοι 30 σύγχρονοι Έλληνες με σημαντικό έργο στις τέχνες και στα γράμματα και ένας ταλαντούχος φωτογράφος πορτρέτων θα «συναντηθούν» στην γκαλερί του Φουάρ του Χρήστου Πότσιου. Η έκθεση με τίτλο «Inner Portraits», σε επιμέλεια Ρενάτας Κωνσταντίνου, είναι η πρώτη ατομική έκθεση του Αντρέα Σιμόπουλου και η πρώτη της σειράς που εγκαινιάζει η FOSPHOTOS, ένα καινοτόμο διαδικτυακό φωτογραφικό πρακτορείο, από τις 29 Οκτωβρίου έως τις 18 Νοεμβρίου.
Ο Αντρέας Σιμόπουλος, από το 2009 που ξεκίνησε, έχει δημοσιεύσει δουλειές του σε μερικά από τα μεγαλύτερα εβδομαδιαία και μηνιαία περιοδικά της χώρας, έχει συνεργαστεί με μεγάλους εκδοτικούς οίκους αλλά και με σημαντικούς πολιτιστικούς φορείς, όπως η Εθνική Λυρική Σκηνή και το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Με την ευκαιρία της έκθεσης ο φωτογράφος μίλησε στην Athens Voice.
Σε ποια γειτονιά μεγάλωσες; Σε ποιο σχολείο πήγες; Τι σπουδές έκανες;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην περιοχή του Ζωγράφου, ένα προάστιο ακριβώς δίπλα στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και πολύ κοντά στο βουνό του Υμηττού και στο άλσος της Πανεπιστημιούπολης και της Πολυτεχνειούπολης που «σπάει» κάπως το αστικό τοπίο της περιοχής. Εκεί πήγα και σχολείο. Ξεκίνησα να σπουδάζω στο ΤΕΙ Αθήνας, σε μια σχολή αρκετά τεχνοκρατική με αντικείμενο τα έργα υποδομής. Δεν μου άρεσε καθόλου. Στράφηκα στη φωτογραφία και τελικά σπούδασα στη φωτογραφική ακαδημία Leica.
Τι σε τράβηξε στη φωτογραφία; Ψαχνόσουν από μικρός ή οι σπουδές σε οδήγησαν;
Στη φωτογραφία με κέρδισε η αμεσότητα του τεχνολογικού μέσου, η ταχύτατη απεικόνιση της όποιας κατάστασης και η εξίσου ταχύτατη ανάγνωση της εικόνας, με ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται. Από την εφηβία μου, θυμάμαι, μου άρεσε να φωτογραφίζω. Μάλιστα, είχα κάνει και κάποιες απόπειρες να φτιάξω σκοτεινό θάλαμο στο σπίτι, να εμφανίσω φιλμ και να τυπώσω μόνος μου φωτογραφίες, αλλά χωρίς μεγάλη επιτυχία. Όπως ανέφερα νωρίτερα, το αντικείμενο των σπουδών στο ΤΕΙ Αθήνας δεν μου άρεσε. Παράλληλα, λοιπόν, με τις σπουδές αυτές, παρακολούθησα το σεμινάριο φωτογραφίας του Πλάτωνα Ριβέλλη, στον Φωτογραφικό Κύκλο. Ήμουν πολύ τυχερός γιατί «πρόλαβα» την τελευταία χρονιά λειτουργίας του σκοτεινού θαλάμου, που βρισκόταν στο κτίριο της οδού Τσακάλωφ, και έτσι εξοικειώθηκα, τελικά, αρκετά με το τύπωμα και γενικότερα με το φιλμ σαν «υλικό» – προτού εισέλθω για τα καλά στην ψηφιακή φωτογραφία. Αργότερα, μόλις τελείωσα τον στρατό, και εντελώς συνειδητά, αποφάσισα να σπουδάσω φωτογραφία στη Leica. Σχεδόν αμέσως μετά την αποφοίτησή μου από εκεί το 2009, ξεκίνησα να εργάζομαι ως επαγγελματίας φωτογράφος. Το πτυχίο από το ΤΕΙ Αθήνας δεν το πήρα ποτέ, όπως καταλαβαίνετε.
Είσαι φωτογράφος πορτρέτου. Αποκλειστικά; Γιατί στράφηκες στο πορτρέτο;
Είμαι φωτογράφος. Απολαμβάνω να κάνω πορτρέτα. Ας πούμε ότι αυτός ο συνδυασμός με εκφράζει περισσότερο. Στην αρχή, φωτογράφιζα σχεδόν αποκλειστικά close-up πορτρέτα: μου άρεσε η φόρμα, η γεωμετρία του προσώπου, το σχήμα των ματιών, το βλέμμα. Στη συνέχεια, κατάλαβα ότι αυτό δεν μου δίνει αρκετά στοιχεία για τον άνθρωπο που φωτογραφίζω, και άρχισα να κάνω και πιο μακρινές λήψεις – συνθέτοντας την εικόνα με τα χέρια του, το σώμα του κλπ. Νομίζω ότι αυτό με βοήθησε να μπορώ να βλέπω ακόμα πιο προσωπικά τον άνθρωπο που έχω απέναντι μου κάθε φορά, και εκείνος να χαλαρώνει περισσότερο. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι όπου βλέπω κάτι που με ενδιαφέρει πραγματικά στο close-up πορτρέτο δεν το κάνω.
Τι σε εμπνέει σε ένα πρόσωπο;
Τα μάτια του. Και ό,τι άλλο συνθέτει την εικόνα του στα δικά μου μάτια, δηλαδή όλα τα στοιχεία που μόλις συζητήσαμε.
Τι ρόλο παίζει το ασπρόμαυρο και τι το χρώμα στις φωτογραφίες σου;
Οι αισθητικές φωτογραφικές καταβολές μου είναι ασπρόμαυρες. Θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει ενδιαφέρον χρώμα σε αυτό που βλέπεις για να το αποτυπώσεις και να κάνεις καλή έγχρωμη φωτογραφία.
Τι κατά τη γνώμη σου κάνει μια φωτογραφία αξέχαστη;
Οι φωτογραφίες που μου μένουν εμένα αξέχαστες είναι εκείνες που μου δημιουργούν συναισθήματα, ή που κρίνοντάς τις σαν επαγγελματίας θαυμάζω την τεχνική τους αρτιότητα.
Τι θα ήθελες να «δούμε» στα πορτρέτα σου;
Με την έκθεση «Inner Portraits», προσπαθώ να αποτυπώσω την προσωπική μου ματιά για τους φωτογραφιζόμενους. Στις εικόνες που εκτίθενται θα ήθελα να δείτε πώς εγώ βλέπω αυτούς τους ανθρώπους. Τις θεωρώ φωτογραφίες στις οποίες κυριαρχεί η αμεσότητα ανάμεσα σε εμένα και στον εικονιζόμενο, παρόλο που πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους δεν τους γνώριζα προσωπικά πριν από τη φωτογράφιση.
Φωτογραφίζεις για τον εαυτό σου ή για τους άλλους;
Γενικά, φωτογραφίζω πρώτα για εμένα. Σε ειδικές περιπτώσεις, σίγουρα έχει τύχει να φωτογραφίσω για τους άλλους, για επαγγελματικούς λόγους. Αλλά, μήπως, και αυτό για εμένα δεν είναι, τελικά, με έναν άλλο τρόπο;
Σου δημιουργεί άγχος το επώνυμο πρόσωπο;
Όλοι είμαστε επώνυμοι. Από εκεί και πέρα, το αναγνωρίσιμο, στο ευρύ κοινό, πρόσωπο δεν μου δημιουργεί ιδιαίτερο άγχος. Το μόνο μου μέλημα είναι να δημιουργήσω φωτογραφίες που ξεπερνούν την ταυτότητα του ατόμου – ή καλύτερα, για την ακρίβεια, την εικόνα που έχει το ευρύ κοινό για τα άτομα αυτά, τη δημόσια εικόνα τους που καταλήγει να θεωρείται η ταυτότητά τους για τους πολλούς. Παράλληλα, στη φωτογραφία μου, προσπαθώ να «χωρέσω» την αντανάκλαση της εικόνας του άλλου στα δικά μου μάτια. Αλλά αυτό είναι δημιουργικό άγχος.
Η Αθήνα είναι ένα «πρόσωπο» που θα σε ενδιέφερε να φωτογραφίσεις;
Η Αθήνα είναι γεμάτη από αντιθέσεις. Δεν ξέρω εάν είναι φωτογενής σε όλες τις εκδοχές της – ιδίως σε αυτές που αφορούν την πραγματική, καθημερινή ζωή. Είναι, όμως, άκρως φωτογραφίσιμη πόλη. Προσωπικά, έχω βαρεθεί να φωτογραφίζω τις τοποθεσίες της, το έχω κάνει αρκετά στο παρελθόν. Άρα, εάν η Αθήνα ήταν πρόσωπο, θα την είχα ήδη χιλιοφωτογραφίσει (εγώ και πολλοί άλλοι) και δεν θα είχα πολλά πράγματα ακόμη να πω για εκείνη, τουλάχιστον προς το παρόν. Οι τόποι είναι, όμως, οι άνθρωποί τους. Έτσι και η πόλη μας είναι ένα μωσαϊκό προσώπων που με ενδιαφέρουν πολύ, και ήδη δουλεύω ένα μακροπρόθεσμο project με αυτό το θέμα.
Αυτή είναι η πρώτη σου ατομική έκθεση. Κάποιο σχόλιο;
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη FOSPHOTOS για την παραγωγή αυτής της έκθεσης, τη Ρενάτα Κωνσταντίνου για την επιμέλεια και το Φουάρ για τη φιλοξενία. Κατά τα άλλα, για την πρώτη φορά τα έχει πει όλα το Ποτάμι...
14°
Μόνικα
Όμηρος Πουλάκης
Παντελής Βούλγαρης
Πηνελόπη Τσιλίκα
Αγγελική Παπούλια
Σελάνα Βροντή
Vassilikos
