Μετέρχεται το επιχείρημα ότι η επιστροφή ενός πολιτιστικού θησαυρού στους διεκδικητές του θα απειλούσε τα μουσεία με απώλεια των εκθεμάτων τους.
«Όταν αρχίσεις να τραβάς αυτή την κλωστή, πραγματικά πού καταλήγεις; Θα επιμέναμε στην επιστροφή της Ταπισερί της Μπαγιέ; Αμερικανικά ιδρύματα είναι ασφυκτικά γεμάτα από βρετανικά αριστοτεχνήματα. Η Ιαπωνία έχει πληθώρα κινεζικών και κορεατικών αριστοτεχνημάτων. Είναι εξαιρετικά υψηλός ο πήχυς για αυτό... διότι απλά δε βλέπω πού σταματά. Μπαίνεις σε μια τρύπα και δένεις τα χέρια των ιδρυμάτων μας. Νομίζω ότι είναι απλά αδύνατο να πας πίσω και να ξεμπλέξεις όλα αυτά τα πράγματα», λέει ο κ. Ντάουντεν.
Στη συνέχεια χαρακτηρίζει το Βρετανικό Μουσείο ως ένα μεγαλοπρεπές πολιτιστικό ίδρυμα όπου ο επισκέπτης εμπλουτίζεται βλέποντας μαζί «θαυμάσια κομμάτια πολιτιστικής κληρονομιάς» από όλο τον κόσμο.
«Και δεν είναι μόνο για τον βρετανικό λαό. Είναι ένα μουσείο του κόσμου για τον κόσμο και ξέρω ότι έχει πολλές σημαντικές συνεργασίες», προσθέτει ο Βρετανός υπουργός.
Ο ίδιος σχολιάζει ότι ενώ αγαπά τα Μπρούτζινα του Μπενίν που εκτίθενται στο Βρετανικό Μουσείο, «ποτέ δεν είχε δεθεί τόσο πολύ με τα Γλυπτά του Παρθενώνα», μέχρι που τον ξενάγησε ο διευθυντής του μουσείου Χάρτβιχ Φίσερ και του εξιστόρησε σε βάθος περί τίνος πρόκειται, «αποκαλύπτοντας ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο καλλιτεχνίας το οποίο βρήκα πραγματικά πηγή έμπνευσης».
Ο κ. Ντάουντεν λέει: «Θα είχαν επιβιώσει από τους μαινόμενους Ναζί στην Αθήνα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου; Είναι ένα ελαφρώς τετριμμένο επιχείρημα, αλλά κρύβει αλήθεια».
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ο Βρετανός Υπουργός Πολιτισμού έχει ζητήσει από τους υπεύθυνους της εθνικής κληρονομιάς και των μουσείων να υπερασπιστούν τον πολιτισμό και την ιστορία της χώρας από μία «θορυβώδη μειονότητα ακτιβιστών».
18°
