Η συζήτηση για το γκράφιτι που κάλυψε «σε μια νύχτα» το Πολυτεχνείο έχει πάρει διαστάσεις αστικού σκανδάλου με εκατέρωθεν αντικρουόμενες απόψεις. Βανδαλισμός ιστορικού κτιρίου ή πρωτοποριακή καλλιτεχνική παρέμβαση σε μια άχρωμη πόλη;
Οι καλλιτέχνες, με ή χωρίς εισαγωγικά, φαίνεται πως θέλουν να παραμείνουν άγνωστοι, όμως η A.V. έψαξε και βρήκε έναν γκραφιτά που τους γνωρίζει και του ζήτησε να μας πει δυο λόγια γι αυτούς, τη δουλειά τους και τα κίνητρά τους.
Διαβάστε τι μας είπε και πείτε μας τη δική σας γνώμη, στην ψηφοφορία στο τέλος του κειμένου.
THE POWER OF GRAFFIT ART.
«Σίγουρα τον τελευταίο χρόνο ο κάθε ένας από εμάς θα έχει σταθεί έστω και για λίγο μπροστά στα τεράστια μαυρόασπρα graffiti που κατά καιρούς δημιουργούνται σε διάφορα σημεία της πόλης. Oι καλλιτέχνες που τα δημιουργούν υπογράφουν με τα ονόματα «Icos&Case» και κατατάσσονται κατά κάποιο τρόπο στη βερολινέζικη σχολή του graffiti.
Λειτουργούν μεθοδικά, ως ομάδα, όχι ιδιαίτερα πολυμελή, με πλάνο Α και πλάνο Β, ετοιμάζουν τα σχέδια από πριν, προμηθεύονται τα υλικά, ντύνονται κατάλληλα για να μη κινούν καμία υποψία (κάποιοι ισχυρίζονται ότι τους έχουν δει να είναι ντυμένοι ακόμα και με τις φλούο στολές του Δήμου) και μετά επιδίδονται στο έργο τους με ακαριαίο τρόπο και εξωφρενικές ταχύτητες αφήνοντας τα επικών διαστάσεων εικαστικά τους στίγματα στα πιο κεντρικά σημεία της πόλης.
Τα μπλεγμένα τους γράμματα (wildstyle) μαζί με τους ασπρόμαυρους εξωγήινους χαρακτήρες δημιουργούν ένα πολύ ιδιαίτερο αποτέλεσμα που σίγουρα τους κάνει μοναδικούς. Η εικαστική σύνθεση, το μήνυμα, τα υλικά παρουσιάζουν μια διαφορετική πρόταση προς το μεγάλο κοινό, κάτι παρόμοιο δεν νομίζω να έχει υπάρξει στη χώρα μας. Αυτό που σε εντυπωσιάζει με τη πρώτη επαφή είναι το σοκ του μεγέθους. Όλα τα υπόλοιπα έπονται.
Πριν λίγες μέρες οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες παρουσίασαν μια μοναδική εικαστική πρόταση για την πόλη της Αθήνας στο κτίριο του Πολυτεχνείου Πατησίων και Στουρνάρη γωνία. Πραγματικά όταν το αντικρίζεις νοιώθεις δέος ως προς τον όγκο του, τη σύνθεση, τη ταχύτητα της διεκπεραίωσης, την επικινδυνότητα της αποστολής.
Το έργο έγινε μέσα σε 3 διαφορετικά sessions με ρολό και πλαστικό χρώμα, όχι σπρέι, η πράξη αυτή έχει αρκετά μηνύματα για όλους εμάς. Οι καλλιτέχνες θέλουν να υπενθυμίσουν μάλλον ότι το graffiti σαν τέχνη έχει τεράστια δυναμική χωρίς όρια και μπορεί να γίνει παντού. Όλα βάφονται: παράθυρα, αφίσες, πεζοδρόμια, στάσεις λεωφορείων, κολώνες και ότι άλλο φυσικό εμπόδιο υπάρχει, με ανελέητο τρόπο ακριβώς για να προκαλέσει το σοκ. Καλό θα ήταν να μην κρίνεις αρνητικά ότι δεν αντιλαμβάνεται η οπτική σου αντίληψη, υπάρχουν «ψυχές» που αντιδρούν με αυτό τον τρόπο σε αυτό το παγκόσμιο δράμα που λέγεται κρίση. Εσύ αντιδράς έτσι, ο άλλος αλλιώς.
Για το συγκεκριμένο graffiti μαίνεται ένας πόλεμος ανάμεσα στους υποστηρικτές και τους πολέμιους αλλά για τους καλλιτέχνες που το υπόγραψαν έχει ήδη αποπερατώσει την αποστολή του».
16°
