Πληροφορία, πληροφορία...

Η ευκολία με την οποίαν τη βρίσκεις (την πληροφορία) και πόσο έψαχνες παλιά για να τη βρεις (και πάλι την πληροφορία) - θέματα που προκύπτουν στις συζητήσεις σαν ανάδρομοι πλανήτες. Μα τι γίνεται; Οι μισοί ψάχνουμε πληροφορίες και οι άλλοι μισοί πλανήτες στο ρεκτιφιέ;

Μπαίνω στο τριπάκι να τσεκάρω τι περίπου έχει γραφτεί για ένα μέρος πριν πάω στο μέρος αυτό - αλλά είναι σπάσιμο τελικά, και βγαίνω (από το παλιο-τριπάκι) με την ίδια ευκολία που μπήκα: μα δεν είναι άλλη η ματιά του καθενός και τέτοια; Δεν ισχύουν αυτά που λέμε για τα γούστα μας, και πόσο διαφορετικά είναι, και πώς κάθεσαι εσύ με τον Τάδε που μου δείχνει τέρας ενώ εσένα σου φαίνεται η Πεντάμορφη αυτοπροσώπως;

Μερικές φορές δεν θέλεις να ξέρεις. Αναστενάζεις παρόλο που δεν σου αρέσουν οι εκπλήξεις γιατί θα ήθελες πότε πότε να μην πηγαίνεις με σκονάκια, ούτε σε μπαρ ούτε σε εστιατόρια, ούτε σε ταβερνάκια, μεζεδοπωλεία, κέντρα κ.λπ. κ.λπ. Το απαραίτητο (η τιμή πιάτου/ποτού) φαίνεται με μια ματιά στον κατάλογο. Αν τα ποτά είναι μπόμπες, έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να στο πει κανείς. Το φαγητό; Μα αυτό που είναι πέτσα για μένα είναι αριστούργημα για σένα! Το νόημα της πολυσυλλεκτικότητας είναι ακριβώς αυτό: ο καθένας έχει διαφορετική θεωρία για το τι είναι και τι δεν είναι τεφαρίκι…

Δεν λέω ότι η πληροφορία είναι άχρηστη, απλώς ότι το πολύ το κυρ-ελέησον το βαριέται κι ο παπάς. Έχει μια γοητεία να λες «Α ναι, έτσι είναι; Δεν το ΄ξερα, για φαντάσου!» όταν ο άλλος σου μεταφέρει κάποια κουλή πληροφορία. Την οποίαν εσύ βαρέθηκες να ψάξεις στο Ιντερνετ. Ο άλλος πάλι, όχι. Θέλεις να του φωνάξεις ότι η επικοινωνία δεν είναι ΜΟΝΟΝ ανταλλαγές πληροφοριών, είναι κάτι παραπάνω, αυτό που σε κάνει να φεύγεις από μια παρέα ή από μια «έξοδο» πιο ανάλαφρος… και ταυτόχρονα πιο γεμάτος. Η αίσθηση ότι πέρασες ωραίο χρόνο με ανθρώπους στο ίδιο μήκος κύματος περίπου με σένα. Δεν έμαθες τίποτα καινούργιο αλλά οκέι. Θα μάθεις άλλη μέρα.

Ε, ναι, έτσι είναι η ζωή, και πήγα στο «Μαγκαζέ» ένα βράδυ που φιλοξενούσε έκθεση με κολλάζ του Δήμου Τζορμπατζόγλου - την έκθεση θα την έχει όλο το Μάιο, είναι περίεργα γυμνά με δική του τεχνική που στην αρχή νομίζεις ότι σου θυμίζουν κάτι αλλά όσο τα κοιτάζεις, μπα, είναι Τζορμπατζόγλικα. Εννοώ ούτε «Αντυ-Γουωρχολικά» ούτε τίποτε τέτοιο, δικά του είναι, του καλλιτέχνη, και μπράβο του. Το «Μαγκαζέ» πάλι είναι στέκι καιρό τώρα, αλλά επειδή στην Αιόλου-Αγίας Ειρήνης κατεβαίνουν ηλικίες που δεν σκοτώνονται να επικοινωνήσουν μαζί μου ούτε εγώ μαζί τους… δεν πηγαίνω συχνά. Είναι ωραίο μπαρ, με τα τραπεζάκια του έξω χαλαρά, με παρέες που γνωρίζονται μεταξύ τους και με φιλική ατμόσφαιρα. Δεν ξέρω ποια είναι η «φιλική ατμόσφαιρα» στα μπαρ, νομίζω κάτι που φτιάχνει η μουσική σε συνδυασμό με το σέρβις, το ύφος των σερβιτόρων, το πόσο παγωμένη είναι η μπίρα, πόσο συχνά σου φέρνουνε ποπ-κορν και κατά πόσο ψήνεσαι για άλλο ένα ή όξω-από-δω…

Στο «Μαγκαζέ» καθίσαμε ώρες, από το happy hour (7-9) μέχρι αργούτσικα. Όταν φύγαμε ο Παυριανός πήρε λουκουμάδες από το δίπλα «Lukumades authentic Greek delights» και μετά μπήκαμε στο τελευταίο μετρό, μαζί με τις μικρές-μικρές ηλικίες που όχι να επικοινωνήσουμε δεν παίζει, ούτε να κάτσουμε στο ίδιο βαγόνι, αλλά καταστρατηγούνται αυτά αργά τη νύχτα.

Με ακόμα μικρότερης ηλικίας ατομάκια (=παιδάκια) πήγα ένα απόγευμα Κυριακής στο «Νιρβάνα» και μετά στην κρεπερί «Etoile» ακριβώς δίπλα - κάποτε έμενα στη γειτονιά και η διαδρομή «Νιρβάνα-κρεπερί-βιντεοκλάμπ» ήτανε must κάθε Κυριακή με τον μικρό τότε γιόκα μου. Το «Νιρβάνα» είναι από αυτά τα παραδοσιακά σινεμά με τις βαθιές πολυθρόνες που μυρίζουν βελουτέ και τις ζωγραφισμένες αφίσες σαν το «Αθήναιον» και τον «Γαλαξία» - ακόμα κι όταν δεν θα έχουν ζωγραφισμένες αφίσες θα είναι σαν να μην τις κατήργησαν ποτέ. Η κρεπερί πάλι, ενώ τα παλιά χρόνια έμενε ανοιχτή όλο το 24ωρο, τώρα τα έχει κόψει αυτά τα μπερεκέτια κι ανοίγει αργά απόγευμα τις Κυριακές. Η κρέπα με σοκολάτα-μπισκότο-μπανάνα κάνει 4,50 ευρώ και είναι γεύμα κομπλέ, τουλάχιστον για παιδάκια που έχουνε χλαπακιάσει από ένα κουτί ποπ-κορν πριν.

Μα είχα σκοπό να ψάξω κι άλλα για όλα αυτά τα ιδρύματα αλλά τελικά πόσες πληροφορίες χρειάζεσαι για να βγεις από το σπίτι σου; Ελάχιστες. Και ένα δεκάρικο, το ελάχιστο. Ή έστω, επικοινωνία με φίλους που είναι και αυτοί στο ελάχιστο αλλά δεν παραπονιούνται, και σκασίλα τους για τις πληροφορίες.

Info: Μαγκαζέ, Αιόλου 33, 210 3243740

Lukumades authentic Greek delights, Αιόλου 21, Αγίας Ειρήνης, 210 3210880|

Νιρβάνα, Λ. Αλεξάνδρας 190, 210 6469398

La creperie Etoile, Λ. Αλεξάνδρας 194, 210 6423510