Καρμικό! Στο 8 της Ισαύρων και με όνομα «Οκτάνα», στη γειτονιά του Ναβαρίνου και με κόνσεπτ τα σκοτεινά, τα αλλόκοτα, τα Strange Ways Here We Come eighties. Γεμάτο από εκδόσεις Bell και μουσικές βιογραφίες της Οδός Πανός, με τον Λένον εποχής «Starting Over», βινύλια από τους Χωρίς Περιδέραιο και τους Θεσσαλονικείς International Comedy. Μέλος των τελευταίων ήταν και ο ιδιοκτήτης αυτού του ιδιότυπου conceptual store, Θόδωρος Πετιρόπουλος.
Μαυροφορεμένος, μπαουχαουζερός, για να συνεννοούμαστε αλλά και για να θυμηθούμε εκείνη τη «μαύρη» Θεσσαλονίκη που δεν τσίμπησε από τις βάτες και τη Sunsilk χαρουμενιά των Duran Duran, προτιμώντας να κομματιάζεται στο «Berlin» της Χρυσοστόμου Σμύρνης και στα live των Villa 21, αντί να συχνάζει στα στέκια που έπαιζαν τέρμα η Σαμάνθα Φοξ και οι Milli Vanilli. Έφτιαξε έναν τοσουδούλι «ναό» γεμάτο εκδόσεις και μουσική, ποίηση, λογοτεχνία και αναμνηστικά ολκής από την εποχή, που λίγο παραπάνω, πάντα στην πλατεία Ναβαρίνου, το ενδυματοπωλείο (sic) «Κάσιους» προμήθευε την πόλη με παντελόνια λεοπάρ, ώστε τα κορίτσια να μοιάζουν με την Poison Ivy, και τα αγόρια με παντελόνια λάτεξ και πέτσινα κολλητά περφέκτο για να πιάσουν τα στάνταρ του Lux Interior και των Cramps!
Πολυέλαιος και ράφια ξύλινα, κοσμήματα και πίνακες ζωγραφικής από τις Ελένη Γιαννιώτη, Ράνια Κανάρη και την Ευτυχία, δερματόδετοι τόμοι από Τολστόι, Ρίτσο και Γώγου, χρονοκαψούλα σκέτη είναι το μαγαζάκι τούτο. «Στήθηκε υποσυνείδητα, χωρίς τάργετ γκρουπ ή προσπάθεια να εκμεταλλευτώ την τάση, ειδικά των πιτσιρικάδων για το βίντατζ. Ήθελα ένα στέκι, έναν πυρήνα, να μαζεύονται διάφοροι από την εποχή εκείνη που ακόμα γυροφέρνουν στο κέντρο».
Νομίζω πως ο Θόδωρος τα κατάφερε: η «Οκτάνα» έχει στίγμα και, στα λίγα τετραγωνικά της, με ανάκατα τεύχη της Βαβέλ και των εκδόσεων της Εστίας, ηχεία που παίζουν Cocteau Twins και βιτρίνα που πρώτη μούρη έχει τους «Παράξενους Τρόπους» των Smiths, η ιντελεκτουέλ δεκαετία του ’80, αναπαύεται ρεμβαστικά και τίμια. Τσεκ!
