Το κρασί οι Έλληνες πολύ το αγαπούν. Κι αν μέχρι πριν λίγα χρόνια η απόλαυση στρεφόταν αποκλειστικά στις ξένες ετικέτες, σήμερα μπορούμε με σιγουριά να δηλώσουμε πως οι έλληνες παραγωγοί συναγωνίζονται σε γνώσεις και τεχνολογία τους ξένους, ενώ τα ελληνικά κρασιά βελτιώνονται με γοργά βήματα κερδίζοντας βραβεία και διακρίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Εντυπωσιακό είναι και το γεγονός πως μέσα στην κρίση τα ελληνικά οινοποιεία αυξήθηκαν από 400-500 σε περίπου 1.200! Κι έχουμε κι ακόμα καλύτερα… Παλιότερα οι έλληνες οινοποιοί προτιμούσαν τις διεθνείς ξακουστές ποικιλίες, ενώ τώρα είναι οι ντόπιες παλιές και ξεχασμένες που αναβιώνουν δίνοντας θαυμάσια κρασιά. Υπάρχουν κάποιες ήδη διεθνώς αναγνωρισμένες, οι επονομαζόμενες και «πρεσβευτές», σειρά όμως παίρνουν κι άλλες, λιγότερο γνωστές αλλά το ίδιο δυναμικές. Εμείς, το κοινό, παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα δρώμενα στο χώρο του κρασιού, εκθέσεις οίνου διοργανώνονται και γνωρίζουν μεγάλη συμμετοχή τόσο από οινοποιεία όσο και από τον κόσμο που ενδιαφέρεται να δοκιμάσει όσο το δυνατόν περισσότερα μπουκάλια, οινόφιλοι υπάρχουν πια σε κάθε παρέα όχι μόνο για να διαλέξουν τη σωστή ετικέτα αλλά και για να πυροδοτήσουν μια συζήτηση περί οίνου που θα κρατήσει τη συζήτηση στο τραπέζι ζωντανή. Κι αν ακόμη δεν είμαστε βαθείς γνώστες του αντικειμένου δεν υπάρχει λόγος για αμηχανίες… Υπάρχει πάντα ο χρυσός για το κρασί κανόνας που συνοψίζεται στο τρίπτυχο «μάτι-μύτη-στόμα», που βοηθάει να αντιληφθούμε αν πραγματικά αυτό είναι ένα κρασί που ταιριάζει στα γούστα, την όρεξη ή και την περίσταση. Όπως και να ’χει, αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι πως το κρασί πάνω από όλα είναι απόλαυση και συναίσθημα. Ας αφεθούμε…
Νέοι Έλληνες στο αμπέλι
Ζουν στα πιο υπέροχα μέρη και παράγουν μοναδικά κρασιά με μεράκι, τεχνογνωσία και πάθος, που αναβλύζει μόλις ο φελλός βγει απ’ το μπουκάλι. Το οινοποιείο Κιντώνη, που απλώνει τα αμπέλια του στα χωριουδάκια της ορεινής Αιγιάλειας, έχει περάσει στα χέρια της τρίτης γενιάς. Ο Γιώργος Κιντώνης είναι χημικός με ειδίκευση στην οινολογία, ενώ η Αγγελική Κιντώνη ασχολείται με το marketing και τις πωλήσεις. «Η Premium σειρά μας είναι από διεθνείς γνωστές ποικιλίες, όπως Sauvignon Blanc, Viogner, Pinot Noir, Gewurztraminer, Syrah, Merlot, ενώ από τις ελληνικές δουλεύουμε Λαγόρθι, Μαλαγουζιά, Μοσχοφίλερο, Αγιωργίτικο. Από την παραγωγή μας το μεγαλύτερο μέρος εμφιαλώνεται με τις ελληνικές ποικιλίες, όμως μας αρέσει να πειραματιζόμαστε και με τις διεθνείς – το Syrah Κάβα παλαιωμένο 24 μήνες σε γαλλικό βαρέλι είναι η “ναυαρχίδα” μας. Ήδη εξάγουμε το 60% της παραγωγής. Στους ξένους αρέσει το τίμιο προϊόν, το κρασί δηλαδή που έχει αξιόλογη σχέση ποιότητας-τιμής. Και εδώ όμως ο κόσμος έχει στραφεί στο κρασί, που είναι και οικονομικότερο από οποιοδήποτε άλλο αλκοόλ. Ως νέοι παραγωγοί παρακολουθούμε τις διεθνείς εκθέσεις, έχουμε αλλάξει το εικαστικό στις ετικέτες μας σε πιο μοντέρνες γραμμές, θέλουμε να συνεχίσουμε την ανοδική πορεία που έχουμε συνεχώς από το 1952. Η φιλοσοφία μας είναι να πάμε ακόμη πιο ψηλά, αλλά και να προσφέρουμε κρασιά που να μην έχουν απαγορευτικές τιμές ώστε κάποιος να μπορεί να τα χαρεί στο καθημερινό του τραπέζι».
Οι πιο σημαντικές οινοπαραγωγικές περιοχές της Ελλάδας
Νεμέα (ο μεγαλύτερος και πιο συγκεντρωμένος αμπελώνας), Νάουσα, Ραψάνη, Μαντίνεια, Σαντορίνη. Άλλες περιοχές που δεν είναι ΠΟΠ, αλλά είναι αναγνωρισμένες περιοχές, είναι η Δράμα, η ευρύτερη Θεσσαλονίκη, η Πάτρα – κι αυτή μεγάλη οινοπαραγωγική περιοχή.
Σε μια γωνιά της Στερεάς Ελλάδας βρίσκεται ένας τόπος ευλογημένος. Η κοιλάδα Αταλάντης περικυκλωμένη από τρία βουνά (Κνημίδα, Χλωμό και Παρνασσό) έχει μέτωπο ανοιχτό προς τη θάλασσα και τον Ευβοϊκό Κόλπο. Τα δροσερά ρεύματα αέρα που ταξιδεύουν από τον Παρνασσό προς τη θάλασσα και αντίστροφα, χειμώνα-καλοκαίρι, ευνοούν την ανάπτυξη της αμπελουργίας εδώ και αιώνες. Εδώ και χρόνια την παράδοση συνεχίζει το Κτήμα Χατζημιχάλη.
Τα αμπέλια του κτήματος χωρίζονται σε τέσσερις ενότητες: τα Παλιά Αμπέλια, τα Κάτω Αμπέλια, τα Πάνω Αμπέλια (τοπωνύμια και τόποι αμπελοκαλλιέργειας που διατηρούνται εδώ και εκατοντάδες χρόνια), καθώς και τα Νέα Αμπέλια που δημιούργησε το Κτήμα Χατζημιχάλη. Το μοναδικό αμπελοοινικό αυτό μωσαϊκό εκτείνεται σε 2.200 στρέμματα.
Το Κτήμα Χατζημιχάλη εφαρμόζει αυστηρές καλλιεργητικές φροντίδες και έτσι εξασφαλίζει άριστη σταφυλική παραγωγή. Χάρη στην πολύχρονη εμπειρία του αξιοποιεί τη μοναδικότητα της περιοχής οινοποιώντας την χωριστά ανά αμπελοτεμάχιο, με μικροοινοποιήσεις, και ταιριάζοντας τη σύγχρονη τεχνολογία με την παράδοση. Αυτό είναι που κάνει το κρασί τόσο ξεχωριστό.
Νέα, κομψή φιάλη με βιδωτό πώμα ώστε το κρασί να διατηρείται αναλλοίωτο χάρη στο εύκολο και ασφαλές άνοιγμα και κλείσιμο. Έντονο, λαμπερό ροδί χρώμα, αρώματα φρούτων και λουλουδιών, ξεχωριστή φρεσκάδα και δροσιά στην επίγευση. Από σταφύλια της ποικιλίας Ξινόμαυρο και άλλες ερυθρές ποικιλίες επιλεγμένων μακεδονικών αμπελώνων, πίνεται στους 8-12 βαθμούς με φρούτα και γλυκά, ενώ συνδυάζεται εξαιρετικά και με την ασιατική κουζίνα.
Οροπέδιο Boutari
Από 100% Μοσχοφίλερο, Π.Ο.Π. Μαντινεία, το λευκό και ξηρό αυτό υπέροχο κρασί του Κτήματος Μπουτάρη έχει μεγάλης έντασης αρώματα άγριου λευκού τριαντάφυλλου και εσπεριδοειδών. Διαθέτει μεγάλο όγκο και γεμάτο στόμα και χαρακτηρίζεται από μεγάλης διάρκειας αρωματικό τελείωμα. Σερβίρεται στους 10-12 βαθμούς, συνδυάζεται με σαλάτες και φρούτα, πιάτα με σολομό, ψητά λαχανικά, καλοκαιρινά πιάτα με ψάρι ή θαλασσινά.
Οι ποικιλίες «πρεσβευτές»
Είναι διάσημες και κάνουν ήδη αξιόλογη διεθνή καριέρα.
Λευκά
Ασύρτικο, Σαντορίνη
Μοσχοφίλερο, Μαντίνεια
Ερυθρά
Αγιωργίτικο, Νεμέα
Ξινόμαυρο, Νάουσα
Βραβεία στις όμορφες ετικέτες
Περισσότερες από 5.500 συμμετοχές από 59 χώρες, τρία όμως ελληνικά κρασιά κατάφεραν να αποσπάσουν το iF DESIGN AWARD 2017, ένα από τα σπουδαιότερα βραβεία σχεδίασης στον κόσμο, στην κατηγορία Packaging Beverages. Το Merlot 2014, το Syrah 2015 και το Chardonnay 2015 της Lidl Hellas ξεχώρισαν για τον κομψό σχεδιασμό των ετικετών τους. Μαζί τους ξεχώρισε και η Ελλάδα, καθώς τα κυρίαρχα σχέδια και στα τρία κρασιά αφηγούνται ένα χαρακτηριστικό κομμάτι του τόπου παραγωγής τους. Η κρασπεδωτή χελώνα της Πελοποννήσου, η γαλανή λυκαένα του Ταΰγετου και ο ελληνοπυγόστεος του Σπερχειού ποταμού, όχι μόνο κλέβουν τις εντυπώσεις αλλά ψιθυρίζουν ιστορίες που δεν πρέπει να ξεχάσουμε.
Rose Demi-Sec Boutari 
