Αγαπητό Μυρτούδι, διαβάζω τη στήλη σου αρκετά χρόνια και πάντα με κάνεις να γελώ και να σκέφτομαι. Σε ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό, νιώθω σαν να έχω μια φίλη που γράφει σε εφημερίδα. Το θέμα μου είναι το εξής: Έχω σχέση, κοντά δυο χρόνια, περνάμε τέλεια, καλό σεξ, υπέροχη χημεία και πολλήηηηηη πολλήηηηηηη αγάπη. Τι κάνεις όμως όταν σε πιάνει μια ανάγκη να γνωρίσεις κι άλλους ανθρώπους, να φλερτάρεις και μετά να γυρίσεις στη φωλιά της σχέσης σου, χωρίς να την έχεις λερώσει; Είναι φυσιολογικό το φλερτ εντός σχέσης; Και ποια είναι τα όριά του; Οι απαντήσεις του αγοριού μου σε αυτές τις ερωτήσεις είναι πραγματικά ό,τι πιο ελεύθερο έχεις ακούσει, μα εγώ συνεχίζω να αισθάνομαι ενοχές, χωρίς ποτέ να έχω σκεφτεί να απατήσω. Είμαι ένοχη ή απλώς κομπλεξική; Ή απλώς ηλίθια; Εσύ τι πιστεύεις;
Σε φιλώ πολύ, Λέιντιντιν
Πιστεύω αφενός ότι το φλερτ είναι ζωογόνο, τονωτικό και εμπνευστικό πράγμα και αφετέρου ότι, αν το έχουμε ανάγκη, το κάνουμε χωρίς να ενημερώνουμε σώνει και καλά τον άλλο που δεν μας χρωστάει τίποτα να μπαίνει σε περιπέτειες του νου. Μα γιατί να αφηγηθώ στον άλλο ένα περαστικό στιγμιότυπο χωρίς σημασία; Για να μου πει οκ και να «αθωωθώ»; Αφετρίτου πιστεύω ότι η ενοχή δεν προκύπτει επειδή ανταλλάξαμε ένα χαμόγελο κι ένα βλέμμα με κάποιον αλλά από τα ερωτηματικά που δημιουργεί η διάθεση για φλερτ. Η υποψία δηλαδή ότι βαθιά μέσα μας κρύβονται ανομολόγητες ή μη συνειδητοποιημένες ανάγκες, ελλείψεις κ.τλ. Σε κάθε περίπτωση, το όριο σε όλα αυτά το βάζει ο καθένας μόνος του στον εαυτό του.
Υ.Γ. Ένοχη, κομπλεξική, ηλίθια; Τίποτα απ’ όλα αυτά. Ζωντανή και ανήσυχη ψυχή, ναι.
Έχω βαρεθεί τη μοναξιά μου. Παλαιάς κοπής. Έχασα επεισόδια σε μια σχέση όπου πήγε στο μηδέν. Και οι καιροί με προσπέρασαν. Τώρα ψάχνω έναν άνθρωπο. Φτάνει πια η μοναξιά, εφτά χρόνια μόνος, ψάχνω στα 36 μου τον άνθρωπό μου. Τι πρέπει να κάνω...
Ελάτε τώρα. Μέχρι να φτάσω στη φράση «ψάχνω στα 36 μου τον άνθρωπό μου» , παραλίγο να πιστέψω ότι είσαστε 136. Οκ, εφτά χρόνια μόνος είναι πολλά αλλά ρωτάτε εμένα τι πρέπει να κάνετε; Να ξυπνήσετε και να ξαναμπείτε στη ζωή, αυτό να κάνετε.
Μυρτώ, εδώ και 3 χρόνια έχω γνωρίσει ένα παιδί. Από την αρχή είχαμε καταπληκτική χημεία που δεν είχα με κανέναν άλλον και είμαι 21 χρονών με 4 χρόνια σχέση στο παρελθόν. Με αυτό το παιδί νιώθω πραγματικά ότι είμαι ερωτευμένη διότι δεν είμαι άνθρωπος που δένομαι. Το πρόβλημα είναι ότι και αυτός φαίνεται να νιώθει πραγματικά για εμένα πράγματα αλλά έχουμε μείνει στο σεξ... Βρισκόμαστε όποτε γίνεται διότι πάντα υπήρχε η απόσταση μεταξύ μας, ή έφευγε ή έφευγα. Όσες φορές με πλησίασε πιο σοβαρά, έκανα βλακείες, μάλλον από την έλλειψη αυτοπεποίθησης γιατί ήμουν πιο μικρή, δεν τον πίστευα και γενικά έκανα βλακείες και με άλλους. Το προσπάθησε μια, δύο, τρεις και από τότε δεν με έχει ξαναπλησιάσει σοβαρά παρόλο που μέχρι και τώρα βρισκόμαστε και –δεν κρύβω ότι– κάνουμε το καλύτερο σεξ. Το έχει παραδεχτεί και σε πολύ καλό του φίλο και σε εμένα. Ταιριάζουμε αρκετά και νιώθουμε πράγματα αλλά γιατί δεν προχωράμε σε κάτι πιο σοβαρό; Φταίω εγώ επειδή έκανα βλακείες; Φταίει ότι ίσως δεν με βλέπει έτσι; Και γιατί συνεχίζει να με βλέπει ενώ δεν έχει πρόβλημα να βρει άλλες και ξέρω ότι κάνει και με άλλες κάτι και αυτός γνωρίζει ότι κάνω και εγώ με άλλους; Αλλά γιατί γυρίζει πάντα; Θέλω να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Δεν γίνεται 3 χρόνια να βρισκόμαστε, να περνάμε πολύ όμορφα και να μένουμε εκεί... Μου έχει πει ότι δεν θέλει να σταματήσουμε ποτέ να βρισκόμαστε αλλά δεν το θεωρώ σωστό. Αν με θέλει τόσο όσο λέει, πού κολλάει; Η απόσταση φταίει; Δεν με εμπιστεύεται; Μυρτώ μου, θέλω να βρω λύση. Δεν θέλω να τον χάσω και μ’ αρέσει αυτό που έχουμε παρόλο που δεν μου φτάνει. Αλλά πώς θα τον κάνω να με δει σοβαρά πάλι;
Αναρωτιέστε κιόλας πού κολλάει; Εντάξει, είσαστε φανταστική! Δηλαδή, αν ήσασταν στη θέση αυτού του τύπου, αν είχατε προσπαθήσει αρκετά και αρκετές φορές για ένα άτομο που σας έδειχνε συνεχώς ότι δεν είναι διαθέσιμο για κάτι παραπάνω από σεξ, πώς θα καταλαβαίνατε ότι ξαφνικά του γύρισε και θέλει σχέση; Είναι απλό. Δε θα το καταλαβαίνατε. Ανοίξτε λοιπόν το στοματάκι σας και πείτε του καθαρά και ξάστερα ό,τι έχετε να του πείτε και πάρτε και το ρίσκο της απόρριψης διότι έτσι πάει το παιχνίδι στον κόσμο των ενηλίκων. Και μια και μιλάμε για παιχνίδι, ιδού: Μπείτε στη θέση του αγοριού και σκεφτείτε με ειλικρίνεια τι θα θέλατε να ακούσετε για να πειστείτε. Ξαναλέω: με ειλικρίνεια.
13°
