Athens Voices 437: Λόγια που ακούστηκαν δημοσίως στην Αθήνα.
«Στην Πάολα έχει πενήντα ευρώ η μπουκάλα. Ε, υπολόγισε. Δώδεκα άτομα». (Μαμά, έφηβη κόρη και μικρός γιος συζητούν σε cafe. Πάροδος Ερμού, Παρασκευή απόγευμα)
«Ωραία, ρε μαλάκα. Τον είδες τον ήλιο πού δύει. Πες μου τώρα και από πού ανατέλλει».
(Παρέα 18χρονων, Κυριακή, ηλιοβασίλεμα στον Λυκαβηττό)
«Έλα, ρε... Να εδώ, κάθομαι στον Αράπη...» (Πενηντάρης κύριος μιλάει στο κινητό του, αραγμένος στα τραπεζάκια του Cafe Negro. Ναύπλιο, Κυριακή μεσημέρι)
Ηλικιωμένη κυρία, σύζυγος ασθενή: Γιατρέ; Πώς τον βλέπετε τον άντρα μου; Γιατρός περίλυπος: Είναι πολύ βαριά η κατάστασή του, πιθανότατα θα καταλήξει. Κυρία: Ναι, θα καταλήξει. Αλλά πού; (Διάδρομος Ευαγγελισμού, Δευτέρα μεσημέρι)
«Ο Αντουάν κάνει δουλειά. Σε λίγο θα νοικιάζει και τα παγκάκια». (Πολιτική συζήτηση. Cafe στο Θησείο, Πέμπτη μεσημέρι)
Μαμά: Κοίτα, κοίτα! 4χρονη μικρή: Α, ένα ποταμάκι! (Διάλογος μαμάς-κόρης πάνω από τον Ισθμό της Κορίνθου. Προαστιακός, Τρίτη πρωί)
17°
