Μυρτώ, γεια σου. Ξέρω ότι πολλοί εδώ μέσα θα τα πάρουν με αυτά που θα πω γιατί μπορεί να σας φανώ αλαζονική αλλά δεν πειράζει, τουλάχιστον να τα πω να εκτονωθώ και βρίστε όσο θέλετε. Λοιπόν, διαβάζω κάθε εβδομάδα διάφορα από κοπέλες που δεν μπορούν να βρουν την πραγματική αγάπη ή που τη βρίσκουν και τελικά όλο και κάτι στραβώνει και αναρωτιέμαι αν έχει κάποιο νόημα να ελπίζεις, να προσπαθείς και τελικά «να τρως τα μούτρα σου» όπως λες κι εσύ. Και αν τελικά έχει νόημα να προσπαθείς κι ας τρως τα μούτρα σου, για πόσο θα αντέχεις; Είμαι 36 χρονών, έχω φάει και τα μούτρα μου σε ηλίθιες σχέσεις και τα νιάτα μου σε σπουδές και μεταπτυχιακά, βρήκα δουλειά με το σπαθί μου και όχι έχοντας φιλήσει κατουρημένες ποδιές, έχω ύψος 1.75, πράσινα μάτια, άμα λάχει όταν περπατάω στο δρόμο γυρνάνε και τρία τέσσερα κεφάλια (μέρα και άβαφη, όχι νύχτα, το τονίζω), δεν έχω βάλει σιλικόνη (που οι μισές γνωστές μου έβαλαν από τα 25) αλλά έχω ωραίο στήθος (δεν το λέω εγώ), δε με ταΐζουν οι γονείς μου, δεν φορτώνομαι στους άλλους, έχω χιούμορ, διαβάζω, μου αρέσει το σινεμά και η μουσική, μένω μόνη μου σε δικό μου σπίτι που το αγόρασα με ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ οικονομίες (ντάξ’, παίζει και ένα δάνειο, δε λέω), μαγειρεύω υγιεινά, δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν πάω μπουζούκια, πάω γυμναστήριο και βραδινό τρέξιμο, λατρεύω τα ζώα, είμαι συντροφική και βρίσκομαι πάντα στο πλευρό του άλλου όταν περνάει δύσκολα αλλά δεν κρεμιέμαι από το σύντροφό μου, έχω τη ζωή μου και δεν χρειάζομαι κανένα για να τη γεμίσει σώνει και καλά. Αλλά πάνε δυο χρόνια τώρα που είμαι μόνη μου και έχει αρχίσει να με παίρνει από κάτω τώρα που μπαίνει χειμώνας και σκέφτομαι χουχουλιάσματα στον καναπέ με ταινίες και ζεστά ποδαράκια. Τι στραβώνει, δεν ξέρω. Φιλιά. Σωτ.
Δείκτη μάζας σώματος ξεχάσατε να βάλετε.
Υ.Γ. 1 Μήπως φταίει που δεν πίνετε και δεν καπνίζετε;
Υ.Γ. 2 Μήπως που μαγειρεύετε υγιεινά;
Υ.Γ. 3 Μήπως το παρακάνετε με το βραδινό τρέξιμο;
Υ.Γ. 4 Μήπως που έχετε γράψει ένα ολόκληρο κατεβατό για το πόσο γαμάτη είσαστε αλλά δεν αναφέρεστε ούτε έστω σε ένα φίλο;
Υ.Γ. Μήπως φταίει που δεν χρειάζεστε κανέναν;
Μυρτώ, είμαι ο Αλέξανδρος και ενώ σε διαβάζω χρόνια ακόμα δεν έχω καταλήξει αν αυτά που απαντάς τα λες σοβαρά ή μας κάνεις πλάκα γενικά, τεσπά, σε πάω έτσι κι αλλιώς. Και έρχομαι και σε ρωτάω, Μυρτώ μου, ποια είναι η δική σου γνώμη στο δικό μου πρόβλημα που δεν είναι πρόβλημα αφού στο τέλος θα κάνω τη χάρη της Νικ, η οποία μου ζητάει από το καλοκαίρι να μαζέψουμε τα συμπράγκαλά μου και να ξεκουβαληθούμε κι οι δυο από τις μανούλες μας σε δικό μας σπίτι; Στο παρελθόν έχω ξανακάνει προσπάθεια συγκατοίκησης αλλά είχε πάει σκατά και φαντάσου ότι τότε τα κουτσοβγάζαμε πέρα. Τώρα, με σκάρτο ενάμισι χιλιαρικάκι το μήνα να λυσσάμε στην πείνα μας βλέπω!
Ενάμισι χιλιαρικάκι και γκρινιάζετε; Εδώ πενταμελής οικογένεια και ζει μια χαρά με παξιμάδι, ελιές και μια ντομάτα κομμένη τριαντάφυλλο. Μάλλιασε η γλώσσα του Θηβαίου να τα λέει, ακούστε και λίγο έντεχνο, έλεος κάπου γαμώ τη χιπστεριά μου.
Υ.Γ. Αν το ξεκινάτε με «θα της κάνω τη χάρη», βράσ’ τα.
Μυρτώ, γεια σου. Σου στέλνω το mail 2 τα ξημερώματα αφού γύρισα από γιορτή όπου ήσαν άπαντες ζευγαρωμένοι εκτός από μένα. Και σκέφτομαι εδώ στη μοναξιά μου αυτό που ολοένα και συχνότερα ακούω από πολλούς. Μου λένε λοιπόν: «Γιατί δεν βρίσκεις κάποιον, γιατί δεν το παίρνεις απόφαση, δεν θες, γιατί αν ήθελες, εσύ τους απορρίπτεις, άμα ήθελες» κτλ κτλ. Και ρωτώ με μεγάλη απορία, ο κόσμος που ζείτε εσείς οι υπόλοιποι είναι με τις γυναίκες να έχουν όποιους και όποτε τους θέλουν; Δηλαδή τι φάση; Εγώ φταίω; Εγώ τους διώχνω; Είναι δυνατόν να θέλω να είμαι μόνη μου, να μην έχω μια αγκαλιά, έναν καλό λόγο, να μην έχω το sex, βρε αδερφέ! Καμία σχέση! Τα θέλω όλα αυτά και δεν είμαι ούτε ψωνισμένη με τα στάνταρ ψηλά, ούτε καμιά που να μη βλέπεται. Δεν ξέρω τι να σκεφτώ, έχω πρόβλημα; Πώς λύνεται τελικά; Τι κάνω λάθος όλα αυτά τα χρόνια μοναξιάς; Από μένα ξεκινάνε όλα; Εγώ πιστεύω ότι απλώς όσοι θέλω δεν με θέλουν! Παραείναι απλό στον πολύπλοκο κόσμο σας;
Η Μπερδεμένη ετών 30...
Όλα αυτά τα χρόνια μοναξιάς δείχνουν όντως ότι παίζει πρόβλημα.
Υ.Γ. Αν αυτό που μας τη σπάει μας συμβαίνει συνέχεια σαν λούπα, μήπως να του ρίξουμε μια ματιά; Αν όσοι θέλετε δεν σας θέλουν, μήπως δεν είναι για σας; Ή μήπως δεν είστε γι’ αυτούς;
Αγαπητή Μυρτώ! Σε συνέχεια της απορίας που εξέφρασε ομοιοπαθούσα στο φύλλο 8-14/10/2015, ενημερώστε την ότι δεν είναι μόνη! Είμαστε πολλές που έχουμε πατήσει τις +/-40 μπανανόφλουδες! Πρέπει να πρόκειται για μάστιγα! Δεν εξηγείται αλλιώς!
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς, Δ.Κ.
Τι έγινε, ρε κορίτσια;
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη Μίλα μου βρώμικα
22°
