Με αφορμή το ποστ του JohnnyG και μια συζήτηση που είχα με την seloteip, καλό είναι νομίζω να πούμε τις απόψεις μας για το θέμα "πρόβλεψη" στην αστρολογία. Έχει να κάνει και με τη γνωστή κόντρα "μοίρα - ελεύθερη βούληση", το οποίο έχουμε συζητήσει κι άλλες φορές, αλλά κυρίως επικεντρωθήκαμε στο αν η αστρολογία λειτουργεί. Προχωρώντας παρακάτω και δεχόμενοι ως αξίωμα ότι η αστρολογία λειτουργεί, πρέπει να δούμε και τι σημαίνει αυτή η παραδοχή.
Εκείνο που ενοχλεί τον περισσότερο κόσμο είναι η αντιστοιχία που φαίνεται να υπάρχει ανάμεσα σε μια διέλευση ή μια πρόοδο με εξωτερικά γεγονότα. Είναι πολύ δύσκολο για έναν δυτικό άνθρωπο να δεχθεί ότι υπάρχει μια τέτοια σχέση. Γιατί αυτό τον κάνει να αισθάνεται ότι δεν έχει τον έλεγχο της ζωής του. Είναι τόσο εκπληκτική όμως η συγχρονικότητα πολλές φορές που συνδέει μια πλανητική θέση με ένα συμβάν στον φυσικό κόσμο, που σε βάζει σε σκέψεις. Ή τουλάχιστον πρέπει να σε βάλει.
Εάν δέχεσαι την αστρολογία και τη μελετάς, πρέπει να διαμορφώσεις και μία άποψη σχετικά με το θέμα "μοίρα" και η άποψή σου αυτή θα χρωματίσει και την ανάλυση που θα κάνεις σε κάποιον χάρτη. Το να λες, ναι εντάξει, λειτουργεί, αλλά δεν με ενδιαφέρει να το ψάξω παραπάνω, δεν νομίζω ότι είναι ο κατάλληλος δρόμος.
Εξάλλου, όλη αυτή η αρνητικότητα ως προς το "μοιραίο" της αστρολογίας καθρεφτίστηκε και στη στροφή που πήρε η αστρολογία τον 20ο αιώνα. Το πρώτο μπαμ έγινε με τον Dane Rudhyar και τον μαθητή του Alexander Ruperti που μίλησαν για ανθρωπιστική αστρολογία και στη συνέχεια έγινε η έκρηξη την δεκαετία του 70 με την ψυχολογική αστρολογία με κυριότερη εκπρόσωπο την Liz Greene. Η αστρολογία ξέφυγε αρκετά από το "γεγονός", το οποίο και δεν μπορεί να προβλεφθεί επακριβώς, και επικεντρώθηκε στη σημασία που έχει αυτό, όποτε και αν συμβεί.
Τα τελευταία χρόνια όμως παρατηρείται μια στροφή στην παραδοσιακή αστρολογία ή τουλάχιστον γίνεται μια προσπάθεια συγκερασμού αυτής με τη μοντέρνα. Σπουδαίοι αστρολόγοι, όπως ο Robert Hand, διαβάζουν και μεταφράζουν αρχαιοελληνικά ή μεσαιωνικά κείμενα, προσπαθούν να εντάξουν εκείνες τις τεχνικές στη σύγχρονη αστρολογία και θεωρούν αστείο να πιστεύουμε ότι η παραδοσιακή αστρολογία είναι απλά και μόνο φαταλιστική.
Κι ερχόμαστε στο προκείμενο. Το ζήτημα ότι το γεγονός μπορεί να προβλεφθεί ή τουλάχιστον μπορεί να προβλεφθεί πότε και σε ποιον τομέα ενδεχομένως θα έχουμε κάποια δεδομένη στιγμή γεγονός, έχει προκαλέσει τρεις κυρίως αντιδράσεις. Η πρώτη λέει ότι όλα είναι προδιαγεγραμμένα, η δεύτερη λέει ότι ο άνθρωπος έχει μια σχετική ελευθερία κινήσεων στα πλαίσια πάντα του γενέθλιου χάρτη του και η τρίτη ότι η ελευθερία κινήσεων είναι απόλυτη και μπορώ αν θέλω το τετράγωνο Ήλιου - Κρόνου για παράδειγμα να το μετατρέψω σε τρίγωνο Ήλιου - Δία με τη βούλησή μου.
Η δική μου άποψη είναι η εξής: Φαντάζομαι τον ζωδιακό κύκλο ως τον τροχό της τύχης που γυρίζει συνεχώς και αδιαλείπτως. Όταν αποφασίσω να ενσαρκωθώ, έρχομαι και "παγώνω" στιγμιαία τον κύκλο με τον σταυρό των 4 γωνιών (AC, DC, MC, IC). Από τη στιγμή που θα γίνει αυτό, δεσμεύομαι. Έχω εισέλθει στο γήινο πεδίο και η ζωή μου, όσο αυτή διαρκέσει, θα διέπεται από τους κανόνες που είναι εγγεγραμμένοι στην κίνηση των πλανητών, όπως αυτή φαίνεται στο progressed ωροσκόπιο.
Από τη στιγμή λοιπόν που ενσαρκώνομαι, έχω γίνει ένα κομμάτι αυτής της πραγματικότητας και γυρίζω μαζί με τον τροχό. Η Liz Greene, αν δεν κάνω λάθος, έχει κάνει την εξής παρομοίωση: Το ωροσκόπιο σε πρόοδο είναι το DNA που είναι εγγεγραμμένο σε κάθε σπόρο που ξέρει ότι θα γίνει δέντρο και οι διελεύσεις είναι οι εξωτερικές συνθήκες που αναλόγως βοηθούν ή καθυστερούν αυτή την ανάπτυξη, δηλαδή η βροχή, ο αέρας, το λίπασμα, η περιποίηση κλπ.
Πώς λύνω το θέμα της ελεύθερης βούλησης; Εδώ συγχωρήστε με, αλλά θα καλέσω σε βοήθεια τη μεταφυσική. Το γεγονός ότι εγκλωβίζομαι στον ζωδιακό κύκλο είναι για μένα αποτέλεσμα επιλογής και μάλιστα συνειδητής. Έρχομαι να παίξω το παιχνίδι της ενσάρκωσης γιατί στο επίπεδο της ψυχής φρονώ ότι αυτό θα μου είναι χρήσιμο. Πριν έρθω εδώ, αποφασίζω ως προς το είδος της εμπειρίας που θα μου είναι ωφέλιμη και αναλόγως διαλέγω εκείνο τον χάρτη που θα εξυπηρετήσει καλύτερα αυτόν τον σκοπό.
Αυτό όμως τι σημαίνει; Καλά εντάξει, ΕΓΩ έχω επιλέξει τον χάρτη μου, αλλά δεν έχω κανέναν απολύτως έλεγχο στο γήινο πεδίο και η ζωή περνάει από μπροστά μου χωρίς να μπορώ να επέμβω; Όχι. Όσο μεγαλύτερη είναι η αυτογνωσία μου και η αυτοσυνειδητοποίηση μου, τόσο περισσότεροι δρόμοι ανοίγονται μπροστά μου. Δηλαδή, μπορώ να επιλέξω πώς θα αντιμετωπίσω μια διέλευση Κρόνου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορώ να την μετατρέψω σε διέλευση Ποσειδώνα με τη θέλησή μου και μόνο.
Καλησπέρα σε όλους, θα 'θελα να πω και εγώ τη γνώμη μου για το άρθρο του astro, δεν ξέρω αν επιλέγουμε εμείς το χάρτη μας για το ταξίδι μας στη γη, σίγουρα πιστεύω όμως ότι με βαθιά μα πολύ βαθιά γνώση του εαυτού μας, μπορούμε να "κρατήσουμε" τα ηνία και να πάμε εμείς όπου θέλουμε...Το πώς θα χειριστούμε για παράδειγμα μια κρόνια διέλευση (και εδώ μπαίνει η αστρολογία), είναι στο δικό μας χέρι αρκεί να το πιστέψουμε.
Σίγουρα η αστρολογία μπορεί να βοηθήσει , έχω πειστεί πια για αυτό, μόνο που και εδώ θα χρειαστεί να γνωρίζουμε καλά το αντικείμενο. Το έχετε πάρει είδηση ότι τον τελευταίο καιρό , όλο και περισσότερος κόσμος αρχίζει να ασχολείται με την αστρολογία?... Είμαστε δημιούργημα μιας ανώτερης άγνωστης δύναμης που λέγεται θεός και ήρθαμε για ένα σκοπό (αυτόν απεικονίζει ο χάρτης μας).
Το ανθρώπινο είδος είναι όμοιο στο dna του κατά 99,9% , όμως ο καθένας μας έχει το δικό του προσωπικό δακτυλικό αποτύπωμα στην αιωνιότητα για κάποιο λόγο. Είναι δική μας η επιλογή για το πώς θα είναι η πορεία μας στη γη απλά δεν γνωρίζουμε πώς να το χειριστούμε! Πιστεύω στην αστρολογία , όπως λέμε το πιστεύω εις ένα θεό κι αν είχα περισσότερη γνώση , θα ‘βλεπα πχ. το κύμα να ‘ρχεται στην πόρτα μου αλλά θα είχα προβλέψει να την ενισχύσω καλά μην σπάσει και μπει στο σπίτι μου....και πολλά άλλα.
astroleo31
Πράγματι το DNA μας μοιάζει κατά 99,9% αλλά αυτό το 0,1% είναι το διαφοροποιό όσο περίεργο και αν φαίνεται και συμφωνώ με την ploutonia ότι το κλειδί είναι το πώς χειρίζεσαι μία όψη είτε αυτή είναι στον γενέθλιο χάρτη και αναφέρεται στον χαρακτήρα μας είτε αναφέρεται στα γεγονότα που έρχονται στη ζωή μας ανά περιόδους. Η φράση «δακτυλικό αποτύπωμα» είναι η πιο ταιριαστή και ταιριάζει απόλυτα με την ορολογία της γενετικής. Είμαστε μοναδικοί όπως το δακτυλικό μας αποτύπωμα, όπως κάθε χάρτης είναι μοναδικός.
Τέλος θα πω ότι η ανομοιομορφία δεν είναι μόνο δικό μας χαρακτηριστικό, αλλά όλης της φύσης. Δεν είναι όλα τα δέντρα ίδια, ούτε όλα τα ψάρια ίδια και ούτε όλες οι γάτες ίδιες. Όχι μόνο εξωτερικά αλλά και εσωτερικά, απλά εμείς δεν το προσέχουμε γιατί σκεφτόμαστε ανθρωποκεντρικά. Ρωτήστε και μένα που έχω 2 γάτες, μία Κριό και μία Λέων.
DreamShow
Ναι, είμαστε (οι περισσότεροι) ελεύθεροι να ζήσουμε αυτή τη ζωή ή να φουντάρουμε - έχουμε την επιλογή να αυτοκτονήσουμε, ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ. Δεν επιλεγούμε (συνειδητά τουλάχιστον) ούτε μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να μην συμβούν αυτά, για την αρρώστια που θα πάθουμε, τη χρόνια και ανίατη και την αναπηρία και την ανήκεστο βλάβη, ούτε τα δικά μας ούτε των δικών μας ανθρώπων που αγαπάμε - εξαρτόμαστε - ούτε τα μαζικά ατυχήματα τα επιλεγούμε, την πλακά μας όμως την παθαίνουμε - ο καθένας με τον τρόπο του, εκεί είναι η διαφορά.
ΔΕΝ ξεκινάμε από την ιδία αφετηρία το παιδάκι που βρέθηκε στο ορφανοτροφείο γιατί και οι δυο γονείς του σκοτώθηκαν σε τροχαίο και το είχαν 6 μηνών στο καρεκλάκι δεμένο πίσω (δεν είναι φανταστικό το παράδειγμα μου, όπως και τα παραδείγματα άλλων δυο φιλών μου που οι μητέρες τους πέθαναν πριν καλά δουν το φως της ημέρας) ούτε το παιδάκι που η μάνα του άραγε ενέσεις με ότι άσπρο έβρισκε μέχρι να πάει να γεννήσει, με εμένα, εσένα, το παιδί του Πασχάλη (για το "καινούριο" λέω αλλά και η Ζήνα είναι "ειδική κατηγορία" επίσης) ή την Πετρούλα (πριν από κάτι χρονιά κάτοικο του Προεδρικού Μεγάρου) ή τον Τζιγέρι ή -ή -ή....
Ναι, στον θάνατο (και ενδεχομένως ΜΟΝΟ σε αυτόν) είμαστε όλοι ΙΣΟΙ, με την έννοια ότι όλοι θα πεθάνουμε, το ξέρουμε, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτό - δεν τίθεται θέμα βούλησης. Ωραία. Ας βγάλουμε λοιπόν τον θάνατο και ας κοιτάξουμε μονό τη ζωή. Τι γίνεται εκεί; είμαστε ελεύθεροι; Η ελευθερία μας είναι όσο το μήκος της αλυσίδας του σκυλού μας. Είμαστε σε μια αυλή και κάνουμε κύκλους που έχουν ακτίνα ΙΣΑ με την αλυσίδα μας, κάνουμε χαρούλες, σκύβουμε και τρώμε, μαζεύουμε τα ποδαράκια και κοιμόμαστε.
Όταν την τεντώνουμε πολύ πολύ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΤΑ ΟΡΙΑ στο λαιμό μας, άμα την αφήνουμε χαλαρή Ο.Κ. δεν φτάνουμε στα όρια, μπορεί και να πιστέψουμε πως δεν υπάρχει όριο, όλος ο κόσμος είναι η αυλή κι εμείς τόσο κινητικοί όσο μας έχει επιτρέψει η αλυσίδα, να νομίζουμε ότι ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ. Είμαστε ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ, νομίζουμε ανάλογα με τις εμπειρίες μας και τις συγκρίσεις που κάνουμε με το περιβάλλον μας, οι πιο πολλοί μάλλον υπερεκτιμάμε εαυτούς...
Και ποιος να είναι άραγε η αλυσίδα; ο θεός; ο αστρολογικός χάρτης μας; οι γονείς; η ανατροφή μας και η αγωγή που λάβαμε; το ίδιο μας το DNA; η πατρίδα που ζούμε και "το σύστημα"; τα φράγκα μήπως; το ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ του ανθρώπου σίγουρα πάντως... Και ρώτα ο pet ΠΟΙΟΣ ΕΠΙΛΕΓΕΙ και πότε. Κι εδώ αρχίζει η μεταφυσική. Σε κάθε παιδικό καυγά με τους γονείς μου ούρλιαζα στον πατέρα μου στο τέλος "με ρώτησες που με έκανες;".
Ποτέ -κι ας πιστεύει εις ένα θεό πατέρα παντοκράτορα- δεν μου είπε ότι δεν με έκανε! Ίσα-ίσα, έλεγε πως ήμουν και προγραμματισμένο και επιθυμητό παιδί, ο ΣΚΟΠΟΣ του γάμου και τελείωνε βέβαια με το... αχ, που να ήξερα, τι κουναγα και δεν ξεσκέπαζα. Όλοι είμαστε "μύξες" πριν ενσαρκωθούμε, υγρά ανακατεμένα από αυτά που καθημερινά πάνε "χαράμι" - ξέρετε τι λέω. Ο πελαργός φέρνει τα παιδιά; Τα χαρίζει ο θεός; ή μήπως τα παιδιά έχουν αποφασίσει να έρθουν; Υπάρχουν μετεμψυχώσεις;
Έστω, υπάρχει ψυχή, η αιώνια ψυχή που θα πάει σε παραδείσους με πιλάφια, θα κριθεί στην δευτέρα παρουσία, υπάρχει τέλος και ποια ήταν η αρχή; Υπάρχει περίπτωση εμείς να "γειωθήκαμε", να "εκμεταλλευτήκαμε" τους γονείς μας αφού επιλέξαμε σενάριο να ζήσουμε (ή μάλλον διαγώνισμα να δώσουμε) και τους κρίναμε ως καταλληλότερους - ξέρετε για ποια θεωρία μιλώ. Σε αυτή την περίπτωση ο χάρτης μας είναι καταστρωμένος από εμάς τους ιδίους, ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ (μην κάνετε έτσι! υπάρχουν και μαζόχες!!! Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα....) και τώρα που είπα πίτα, πάω να πάρω ένα ωραίο πρωινό και επανέρχομαι....
morgangreene
Καλημέρα! Καταλαβαίνω τη θεωρία της επιλογής συγκεκριμένης χρονικής στιγμής από την ψυχή που έχει την ανάγκη να βιώσει κάποια πράγματα ώστε να προχωρήσει σοφότερη και πλουσιότερη το ταξίδι της. Η απόλυτη ελευθερία, όμως, δηλαδή η υπέρβαση των συμβολισμών του χάρτη μας δεν με βρίσκει σύμφωνη. Οι πλανήτες, τα ζώδια, οι οίκοι έχουν συγκεκριμένους συμβολισμούς, οι οποίοι είναι διευρυμένοι αλλά όχι κι εντελώς ανοιχτοί!
Ο Δίας είναι επέκταση, γενναιοδωρία, φιλοσοφία, είναι όμως και έπαρση. "Μαγκιά" μας είναι να πάρουμε τα δώρα του χάρτη μας και να τα αξιοποιήσουμε, για να το πω απλουστευτικά να πάρουμε τα τετράγωνα και να τα κάνουμε να λειτουργήσουν σαν τρίγωνα. Όσο για τις διελεύσεις, η λέξη-κλειδί για μένα είναι ο συγχρονισμός. Δεν υπάρχει αιτιοκρατική σχέση, απλά οι πλανήτες κινούνται παράλληλα με το ανθρώπινο γίγνεσθαι-μόνο οι πλανήτες ξέρουμε πώς θα κινηθούν, έχουμε τις αστρολογικές εφημερίδες.
Εντέλει, "γιατί η αστρολογία λειτουργεί"... Δεν ξέρω! Ξέρω, απλά ότι λειτουργεί. Και για να επικαλεστώ κ' εγώ τη Liz Greene "δεν ξέρω πώς ακριβώς λειτουργεί το αυτοκίνητο. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι με πάει στον προορισμό μου". Κάποια στιγμή θα το μάθουμε κι αυτό, πάντως... Όπως ανακαλύψαμε τι προκαλεί τους κεραυνούς!
astropet
Δεν ξέρω αν το είπε αυτό η Liz Greene, πάντως δεν το τήρησε επακριβώς, lol! Αυτό που νομίζω ότι ήθελε να πει είναι ότι δεν την ενδιαφέρει η μεταφυσική πλευρά του θέματος. Όταν όμως χαλάσει το αυτοκίνητό της, η πρώτη που θα αναρωτηθεί ΓΙΑΤΙ χάλασε, είναι αυτή. Δεν θα το πάει απλώς στο συνεργείο να το επισκευάσει κι ας αφήσει τώρα τα σάπια, χαχα!
Κι αυτή είναι και η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ προσφορά της στην αστρολογία, όπως και ο λόγος που έχει δημιουργήσει εχθρούς από την παραδοσιακή σχολή, η οποία λέει ότι δεν είμαστε ψυχολόγοι αλλά αστρολόγοι, πόσο μάλλον όταν και η ίδια δεν έχει πτυχίο ψυχολογίας, όπως μάλλον ψευδώς ισχυρίζεται. Τέλος πάντων, άλλο θέμα αυτό... Το θέμα είναι, ότι, κακά τα ψέματα, μπορούμε να μιλάμε ώρες για την ελευθερία κινήσεων που μας παρέχει ο χάρτης μας και δεν το αμφισβητώ, αλλά η συσχέτιση των αστρολογικών όψεων με τα εξωτερικά γεγονότα είναι πολλές φορές εντυπωσιακή.
Όταν έχω Σελήνη-Κρόνο, θα βιώσω τη μάνα μου με Κρόνιο τρόπο. Μα, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα λένε... Μα, εμείς εστιάζουμε στις φορές που φέρεται η μάνα μας κρόνια... Ωραία, δεκτό. Δεν είμαστε όμως ούτε ηλίθιοι ούτε φαντασιόπληκτοι. Η πραγματικότητα είναι ότι θα υπάρξουν αρκετές φορές που η μάνα μας θα φερθεί κρόνια, όσο ποσειδώνιος ή ουράνιος κι αν είναι ο χάρτης της.
Που σημαίνει ότι αν εγώ έρχομαι στη γη για να δουλέψω την όψη Σελήνης-Κρόνου, θα πρέπει να αναζητήσω μια μάνα που θα μπορέσει 5-6 φορές τουλάχιστον να φερθεί κρόνια. Κι εδώ θέτω το θέμα της επιλογής. Αν εγώ θέλω να εξασφαλίσω ότι η μητέρα μου είναι ικανή να φερθεί κρόνια, δεν πρέπει να κάνω μια προεργασία πρώτα; Πρέπει να διαλέξω να γεννηθώ κάποια στιγμή που Σελήνη θα κάνει όψη με τον Κρόνο και να διαλέξω μια μάνα που θα μπορέσει τις κρίσιμες στιγμές να μου βγάλει τον Κρόνο της... Ναι ή όχι;
morgangreene
Νομίζω ότι η Greene απλά παίρνει ως δεδομένο ότι η αστρολογία λειτουργεί. Κι αυτό όχι αναγκαστικά ως προκατάληψη. Και εγώ, άλλωστε, εφόσον την έχω εφαρμόσει επιτυχώς στον εαυτό μου στους φίλους των οποίων έχω μελετήσει γενέθλιες θέσεις και διελεύσεις, πλέον δεν ασχολούμαι με το "αν". Λειτούργησε σε περιπτώσεις στο παρελθόν, υποθέτω ότι θα λειτουργήσει και στο μέλλον - χρησιμοποιώ αυτό το ρήμα συνειδητά, αφού πρόκειται για εμπειρικό και όχι επιστημονικό συμπέρασμα.
Όσο για το παράδειγμα που έθεσες. Μην ξεχνάς ότι ο Κρόνος - και οι υπόλοιποι, φυσικά, πλανήτες - υπάρχει σε όλους μας. Σε έξαρση, σε αδυναμία, με πολλές όψεις ή όχι. Η ΔΙΑΔΡΑΣΗ με έναν άλλον άνθρωπο μπορεί να φέρει στην επιφάνεια έναν Κρόνο που αντικειμενικά, στο γενέθλιο χάρτη δεν είναι τόσο ισχυρός. Μπορεί λοιπόν να διαλέξουμε τη μητέρα που η επαφή της με εμάς της βγάζει κρόνια στοιχεί (εδώ μπαίνει η συναστρία στο παιχνίδι), ή η επαφή της με τον πατέρα μας, κ' έτσι να αντιλαμβανόμαστε μια κρόνια μητέρα, η οποία ωστόσο να μην αντιλαμβάνεται η ίδια ή άλλοι, εκτός του οικογενειακού περιβάλλοντος, τον εαυτό της έτσι.
gpano
Τις περισσότερες φορές οι αστρολόγοι ή όσοι ασχολούνται και μελετούν την αστρολογία αντιμετωπίζονται από τους απέναντι σαν ένα τσούρμο αμόρφωτων και δεισιδαιμόνων που αποφεύγουν να απαντήσουν γιατί τους λείπουν τα επιχειρήματα και κυρίως η λογική. Τι συμβαίνει με την περίπτωση των διδύμων παιδιών; Απαξιώνεται η αστρολογία; Είναι τρομερό πόσο εύκολα οι άνθρωποι θεωρούν ότι κομίζουν γλαύκα εις Αθήναν κι ότι ανακαλύπτουν εκ νέου τον τροχό.
Ήδη από τον 4ο μΧ αιώνα ο Άγιος Αυγουστίνος στο έργο του «De Civitate Dei» (η Πολιτεία του Θεού) επαναλαμβάνει (γεγονός που αποδεικνύει ότι το επιχείρημα ήταν ακόμα παλιότερο) το ερώτημα του σκεπτικιστή Καρνεάδη: «εάν η γέννηση δύο ανθρώπων είναι ταυτόχρονη, πως οι χαρακτήρες και τα πεπρωμένα των διδύμων είναι διαφορετικά;». Μπορούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα, με τις εξής διαπιστώσεις: κάθε γέννηση δίδυμων ανθρώπων εξελίσσεται σε δύο φάσεις και είναι αμετάβλητα χαρακτηριστικό το διάλειμμα που μεσολαβεί από την στιγμή που θα έρθει στον κόσμο το πρώτο από το δεύτερο παιδί.
Όσο μικρό κι αν είναι αυτό το διάστημα έχει καθοριστική σημασία για την αστρολογική διερεύνηση, καθώς παιδιά που γεννιούνται την ίδια ημέρα στον ίδιο τόπο από την ίδια μητέρα, έχουν συνήθως μεταξύ τους χρονική διαφορά τουλάχιστον 4 λεπτών. Αυτό σημαίνει πως, ενώ τείνουν να συμφωνούν στα γενικά τους χαρακτηριστικά, αλλάζει η μοίρα του Ωροσκόπου, με αποτέλεσμα να διαφέρει η χροιά των γεγονότων που θα συμβούν στη ζωή τους - ιδίως εάν ο Ωροσκόπος αλλάζει Ζώδιο. Διότι κάθε μία μοίρα είναι μία λειτουργική μονάδα του Ζωδιακού.
Ο Δρ. Τζων Γκρίμπιν των πανεπιστημίων Κέιμπριτζ και Σάσεξ, στο βιβλίο του «Τα Μυστήρια του Χρόνου» (σελ. 51 & 52) συνάγει ότι υπάρχει ανισοκατανομή γεννήσεων, γιατί όπως γράφει: «οι περισσότεροι άνθρωποι στο βόρειο ημισφαίριο γεννιούνται τον Μάιο και τον Ιούνιο, κυρίως στην φάση της Πανσέληνου και ειδικά τις μικρές μεταμεσονύκτιες ώρες, λίγο πριν από την ανατολή του Ηλίου».
Σύμφωνα με στατιστικές που έγιναν στις Η.Π.Α την δεκαετία του '80, το 13% του παγκόσμιου πληθυσμού έχουν σχεδόν ομοιότυπους κοσμικούς χάρτες. Εάν πρόκειται για παιδιά που γεννιούνται την ίδια ημέρα και ακριβώς την ίδια ώρα στο ίδιο μαιευτήριο αλλά από διαφορετική μητέρα, τότε έχουν άλλη κληρονομικότητα και άλλη ιδιοσυγκρασία, με αποτέλεσμα να διαφέρει ο χαρακτήρας τους και συνεπώς, η διαδοχή των γεγονότων που θα συμβούν στην ζωή τους, λόγω της διαφορετικής συμπεριφοράς που θα αναπτύξουν μεγαλώνοντας.
Έτσι εξηγείται το γιατί ο Αυγουστίνος στις «εξομολογήσεις» του αναφέρει ότι: «παρακολούθησα πολύ προσεκτικά δύο βρέφη που γεννήθηκαν ακριβώς την ίδια ώρα και στο ίδιο μέρος. Μεγαλώνοντας, απέκτησαν διαφορετικούς χαρακτήρες και είχαν διαφορετική μοίρα» (εννοεί διαφορετική πορεία στην ζωή τους). Θα επανέλθω στο θέμα του Πεπρωμένου- Ελεύθερης Βούλησης.
astropet
Μα αυτό είναι το θέμα μου και καλά έκανες και έθεσες το θέμα της συναστρίας. Όπως και να ‘χει, πρέπει εγώ να έχω κάτι στον χάρτη μου που θα ενεργοποιεί τον Κρόνο της μάνας μου, εφόσον πρέπει να βιώσω την εμπειρία που λέγεται Σελήνη Κρόνος. Άρα; Μπορώ να το αφήσω στην τύχη;
gpano
Υπάρχει μια κεφαλαιώδης διαφορά μεταξύ Αστρολογίας και Ψυχανάλυσης, ίσως ή μοναδική αλλά τόσο σοβαρή. Η Ψυχανάλυση υποστηρίζει ότι η Μητέρα και μόνο η Μητέρα είναι η αποκλειστική πηγή όλων των κακών στην ψυχολογική διαμόρφωση του παιδιού. Αντιθέτως η Αστρολογία υποστηρίζει ότι ναι μεν η Μητέρα παίζει τεράστιο ρόλο αλλά σημαντικότατο ρόλο παίζουν και οι επιλογές του παιδιού που καθορίζουν τη ψυχική του διαμόρφωση- το ίδιο το παιδί κατά την αστρολογία έχει μέρος ευθύνης για την ψυχολογική του πορεία.
astropet
Πολύ ενδιαφέρον αυτό gp. Άρα, εφόσον πολλά παιδιά γεννιούνται λίγο πριν την ανατολή, πιθανότατα θα έχουν ήλιο και ωροσκόπο στο ίδιο ζώδιο. Επομένως, αυτό ίσως να λέει ότι υπάρχει μια τάση στο βόρειο ημισφαίριο, μεγαλύτερη τουλάχιστον από ό,τι αλλού, ατομικοποίησης και αυτοπραγμάτωσης, εφόσον και ο στόχος και ο δρόμος προς τον στόχο είναι ίδιοι. Υπάρχει μεγαλύτερη συγκέντρωση.
DreamShow
Εγώ στην κουβέντα μας αυτή να καταθέσω μονό μπορώ. Το ότι έχω γεννηθεί στο πεντάλεπτο που αλλάζουν τα ζώδια σας το έχω πει 1800 φορές, Και ότι αυτός ήταν ο πρώτος λόγος που ασχολήθηκα με την αστρολογία, να βρω επιτέλους ΕΓΩ τι είμαι. Ήταν να γεννηθώ δυο εβδομάδες νωρίτερα. Έπαιρνε η μάνα μου παρατάσεις και τελικά ο γιατρούλης της είπε: Δευτέρα (πρώτη ΕΡΓΑΣΙΜΗ) αν δεν έχεις γεννήσει έλα πρωί πρωί. Παίρνει λοιπόν η κυρά Ρούλα το λεωφορείο (!!!!!!!!!) και πάει στο μαιευτήριο.
Την πλακώνουν στους ορούς, τζίφος. Άλλος γύρος ορών, κάτι πάει να γίνει. Να πω ότι τότε ήταν σε 6ημερη βάση η εργασία και δεν ίσχυε το 8ωρο. Οι νοσοκόμες όπου να ναι θα άλλαζαν βάρδια - σε απλά ελληνικά, φάνανε στη μάπα όλη μέρα την κυρία και τα συχαρίκια θα τα έπαιρναν οι επόμενες με το χαίρετε. Τι φαεινή είχαν; Άλλη μια ενεσούλα στον ορό. Περνά ο γιατρός -συμπτωματικά, δεν είχε λόγο- και το dreamaki δεν ακούγεται. Τίποτα. Ρώτα τι συμβαίνει, κανείς δεν μιλάει.
Ούτε η μάνα μου το ζωντόβολο καταλάβαινε τι έχει συμβεί. Η κυρία όμως που κοιλοπόναγε δίπλα είχε δει τη φάση και επίσης είχε ξαναγεννήσει και κάτι σκάμπαζε από αυτά και πετάχτηκε και ανταπάντησε στο ψέμα της νοσοκόμας "τίποτα". Τα παίρνει ο γιατρός και σταματάει όλη τη διαδικασία. Ξεκουράζεται λίγο η μάνα, τεμπελιάζει και το dreamaki στις τελευταίες του ώρες στον παράδεισο και ξαναρχίζει το πανηγύρι. Δύσκολα τα πράγματα αλλά πολύ αργά για καισαρική.
Οι παλιοσκατουλες σχολάνε. Η ώρα περνάει. Το dreamaki χαίρεται τον κόσμο με μια κραυγή και βλέπει έναν καταϊδρωμένο γιατρό να ξεφυσάει δυνατά και να λέει: ναι μωρή, έφτιανες τα φρύδια σου τόση ώρα και δεν έβγαινες ..Η ώρα ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ η ώρα που οι Ιχθύες παίρνανε τη σκυτάλη από τον Υδροχόο. ΠΟΙΟΣ αποφάσισε λοιπόν;;; Ο γιατρός; που είπε έλα Δευτέρα (η αδερφή μου κλα του κανε και τον ξενύχτισε Σαββάτο, ε μα πια!! Οι νοσοκόμες; που βιάζονταν κιόλας για να βγω υδροχοάκι και να πάρουν το χαρτζιλίκι τους;
Η πρωτάρα μάνα που δυσκολευόταν όσο να ναι αλλά είχε πλακωθεί και τα ολόπαχα γαλατάκια της και με έκανε θρεφτάρι να μην χωράω πουθενά και να ξέρω κιόλας ότι αυτό το "τζάμπα" B&B είναι και το καλύτερο; Αν ήξερε αστρολογία άραγε τι θα έκανε;;; Κάποιος είχε αποφασίσει να γεννηθώ Ιχθύς πάντως, κι αυτός ο κάποιος ήμουν ενδεχομένως εγώ. Ή ο θεός. Μην το κάνουμε ισοδυναμία: εγώ θεός. Αλλά και αν το κάνουμε... σκασίλα μου! Ναι, έχω ωροσκόπο Λέοντα, είμαι ψωνισμένη κάργα! (Και να πω πως έχω γνωρίσει άλλους ανθρώπους που γεννηθήκαν στο ίδιο μαιευτήριο με εμένα εκείνη την ημέρα. Και ακόμα κι αν ο ένας είναι ο -υδροχόος- Γιώργος Νταβλας, την χαρτωσιά μου δεν την αλλάζω με κανέναν)
morgangreene
Αν δεχτούμε ότι πραγματικά η ύπαρξη μας, η ψυχή, έχει έναν προορισμό, να βιώσει συγκεκριμένες καταστάσεις και να πάρει ορισμένα μαθήματα τότε δεν μπορεί τα πράγματα να είναι στην τύχη. Από την άλλη, ακριβώς λόγω της ευρύτητας των συμβολισμών που προανέφερα, μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές εκδηλώσεις μιας πλανητικής θέσης ή όψης. Για να επιστρέψω στο παράδειγμά σου.
Σελήνη ίσον μάνα, σπίτι (με τη μη υλική έννοια), οικογένεια, γέννα. Κρόνος ίσον περιορισμός, στέρηση, όρια, status, δημόσιο λειτούργημα κύρους. Οι συνδυασμοί δεν είναι πάρα πολλοί; Όχι απεριόριστοι, αλλά δίνουν πολλές διεξόδους να εκδηλωθεί "υλικά" στη ζωή ενός ανθρώπου μια όψη, η οποία ωστόσο ψυχολογικά, όπως κι αν εκδηλωθεί στην εξωτερική πραγματικότητα, έχει το ίδιο αντίκτυπο.
astropet
Μέρος της ευθύνης, βεβαίως. Εφόσον όμως η αστρολογία αναγνωρίζει το μεγαλύτερο ποσοστό της προσωπικής μας ευθύνης, μήπως πρέπει αυτή την προσωπική ευθύνη να την επεκτείνουμε και στο θέμα επιλογής του χάρτη; Morgan, δεν το συζητάω ότι υπάρχουν πολλές εκδηλώσεις σε μία όψη. Συμφωνώ μαζί σου. Και να το προχωρήσω και να πω ότι πιστεύω πως όσο εξελίσσεται το ανθρώπινο γένος, τόσο περισσότερες θα γίνονται και οι εκδηλώσεις. Δεν υπάρχει όμως κάποιο όριο σε αυτό; Θα συμπεριφερθεί κάποτε ο Κρόνος σαν τον Ουρανό ή σαν τον Δία;
DreamShow
Μα για αυτό φτιάχνουμε και αναλύουμε χάρτες pet. Να δούμε όλο το μενού και τι θα κάνουμε με αυτό. Δίνοντας (νέο) όνομα σε κάτι που ήδη ξέρουμε, μας συμβαίνει ή κοιμάται μέσα μας δεν αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι. Κοιτιόμαστε και από μια άλλη σκοπιά, ψάχνουμε την "αλήθεια" μας και την εξέλιξη μας. Μπαίνοντας σε ένα μαγαζί να προβάρουμε δεν σημαίνει πως ένα κουστούμι δοκιμάζουμε και αυτό παίρνουμε και στο σπιτάκι μας.
Αλλά ξέρουμε ότι έχουμε μπει στου Armani ή στους Νεωτερισμούς Σία, ξέρουμε τις τιμές πάνω κάτω και αν αντέχει το πορτοφόλι μας, ξέρουμε τις γραμμές και τις μόδες.... Κάθε μοίρα του ζωδιακού έχει μια ιδιαίτερη δυναμική, μια κάποια σημασία. Υπάρχουν παρά μα παρά πολλοί απλανείς και αστεροειδείς, που ίσως να κάνουν συνοδό με προσωπικά μας στοιχειά (AC, MC, Σελήνη και Ήλιο) και αυτά αλλάζουν δραματικά την εικόνα.
Αυτά ως προς τα 5λεπτα και τα 10λεπτα. Όσο για τον χάρτη, κατά τη δίκη μου ταπεινή γνώμη, είναι ΕΝΑ από τα πολλά (νομίζω κάπου είχα διαβάσει ότι είναι 7 οι παράμετροι) που μας "καλουπώνουν" - μπορούν να μας διαμορφώσουν και να μας χαρακτηρίσουν και ΟΛΑ ΜΑΖΙ κάνουν μια ωραία συνταγή. Υδρογόνο υπάρχει και στο νερό που πίνουμε και στην βόμβα. Ο χάρτης είναι μια απεικόνιση, παρ το σαν αξονική τομογραφία αν θες ή σαν χάρτη DNA.
Είναι εργαλείο, όχι καταδίκη ισόβια! ΕΝΤΟΠΙΖΕΙ και δείχνει περιοχές, ζυγιάζει πιθανότητες, είναι ΤΑΣΕΙΣ, ΚΛΙΣΕΙΣ και μόνον, οι οποίες και οι καλύτερες να είναι μπορεί να παραμένουν πάντα σε λανθάνουσα κατάσταση αν κάποιος απλώς κυνηγάει την ουρά του. Μια καλή ανάλυση χάρτη προϋποθέτει ΣΥΖΗΤΗΣΗ. Άλλωστε ποιος ψυχαναλυτής π.χ. θα σου έλεγε έχεις οιδιπόδειο, τραβά λύστο; Σημασία έχει να φτάσεις εσύ εκεί, να το βρεις μονός σου, να το καταλάβεις, να το κανείς κτήμα σου και να το αλλάξεις ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ.
Δεν μπορεί κανένας να σου φορέσει τίποτα από έξω. Πόσοι και πόσοι εδώ μέσα δεν έχουν πει αλλά αντί άλλων ώρες γέννησης και βγαίνουν τα τέρατα και λένε ναι, ναι!!! Και τον άλλο μηνά, τσόου! Κάτι άλλο παίζεται κι αυτό είναι επίσης πολύ σημαντικό να το ψάξουμε. Ένας φίλος μου συγγραφέας έχει γράψει κάτι για το πεπρωμένων φυγείν αδύνατον ακόμα και όταν το ξέρεις - μέσα από όνειρο, αστρολογία ή Κατίνα δεν έχει σημασία.
Και σε ένα ξένο site διάβαζα βιογραφίες ανθρώπων που έζησαν ακριβώς πάνω στα χνάρια του χάρτη τους χωρίς να ξέρουν τίποτα για χάρτες και την ώρα τις επιλογής που τους δόθηκε έκαναν αυτό που θα "πλήρωνε" το ω γέγραφε γεγραφε. Υπάρχει όμως μενού, λες. Εγώ λοιπόν μπορεί να θέλω να φάω πάπια Πεκίνου, αλλά να μην υπάρχει στον κατάλογο...
astropet
Λοιπόν gp, αν κατάλαβα καλά, η άποψή σου είναι ότι έχουμε απόλυτα ελεύθερη βούληση, απλά δεν το γνωρίζουμε. Οπότε μπορεί η αστρολογία να πέφτει μέσα στις προγνώσεις της γιατί δεν εκμεταλλευόμαστε τις δυνατότητές μας. Αν τις εκμεταλλευτούμε, δεν θα είναι σε θέση να κάνει προβλέψεις. Αν το δεχτώ αυτό, μου γεννιούνται δύο ερωτήματα: α) γιατί υπάρχει σύνδεση των πλανητικών θέσεων με το πρωτόγονο έστω στάδιο εξέλιξης στο οποίο βρίσκομαι;
Δεν είναι σαν να υπάρχει κάποιος επιβλέπων, που δεν θέλει να αφήσει τα πράγματα στην τύχη, μέχρι του σημείου που εγώ θα απελευθερωθώ, θα αποκαλύψω το δυναμικό μου και δεν θα τον χρειάζομαι πια; Άρα ερχόμαστε στο κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση, έτσι δεν είναι; β) Η βούλησή μου είναι απόλυτα ελεύθερη μόνο εδώ, στο γήινο πεδίο; Δεν θα έπρεπε να έχω λόγο για το αν θα γεννηθώ ή όχι; Δηλαδή, αυτή η κατάσταση είναι σαν μια φυλακή, που απλά δεν έχει δεσμοφύλακες και κάνουν οι κρατούμενοι ό,τι θέλουν. Εντάξει, αλλά παραμένουν κρατούμενοι και δεν μπορούν να βγουν έξω από τα τείχη της. Το απόλυτα ελεύθερη βούληση για μένα σημαίνει απόλυτα ελεύθερη σε όλα, όπως έλεγα στην seloteip.
morgangreene
Σ' αυτό που λες, astro, έχω την αίσθηση ότι μας δίνονται συγκεκριμένες κατευθύνσεις ΜΕΧΡΙ να φτάσουμε στην απόλυτη αποδέσμευση απ' αυτές, μας χαράσσεται ένα μονοπάτι μέχρι, εξοπλισμένοι πια με εμπειρία και γνώση, να μπορέσουμε να χαράξουμε το δικό μας. Αν δεν υπήρχαν αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές δεν θα υπήρχε κανένας ειρμός, καμιά λογική στη συμπεριφορά μας. Χρειάζεται μια αφετηρία. Στόχος είναι να καταλάβουμε τι μας κρατά δέσμιους και να το αποτινάξουμε από πάνω μας.
Αλλά, ναι, αν φτάσουμε σ' αυτό το σημείο δεν θα υπάρχει πλέον λόγος να γυρίσουμε στη γη, το μάθημα θα έχει τελειώσει... Απόλυτη ελευθερία βούλησης ίσον θέωση. Μέχρι τότε προσπαθούμε... Όσο παράξενο και να σου φανεί, ακόμα δεν έχω πειστεί για την ίδια την ύπαρξη της ψυχής! Αμφιβάλλω, που λέει κι ο gp, μπορεί το πνεύμα κι η ψυχή για την οποία συζητάμε να είναι απλά ένα άθροισμα λειτουργικά ενωμένων εγκεφαλικών κυττάρων, μπορεί να μην υπάρχει τίποτα πριν τη γέννηση και ο θάνατος να σημαίνει το απόλυτο σκοτάδι, το τέλος.
Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρη είναι ότι η ανεύρεση της απόλυτης αλήθειας θα σημάνει και το απόλυτο τέλος, την απώλεια κάθε νοήματος της ζωής. Για μένα ζωή είναι η προσπάθεια να βρεις τη γνώση, την εξήγηση (μιλάει ο Υδροχόος Ωροσκόπος). Όταν αυτά βρεθούν, δεν υπάρχει τίποτα πια.
astropet
Ούτε κι εγώ έχω πειστεί για τίποτα, αν το θέτεις έτσι... Τουλάχιστον όχι με την έννοια της επιστημονικής απόδειξης. Φοβάμαι όμως ότι πρέπει κάποια στιγμή να διαλέξουμε σε αυτή τη ζωή. Να καταλήξουμε κάπου χωρίς αποδείξεις. Να δεχτούμε ορισμένα πράγματα αξιωματικά. Όχι με φανατισμό, όχι με θρησκοληψία, αλλά κρατώντας πάντα ένα παράθυρο ανοιχτό.
Να επιλέξουμε κάτι και να το υποστηρίξουμε και να βασίσουμε τη ζωή μας πάνω σε αυτό. Κι αν διαλέξουμε λάθος, δεν πειράζει, θα αλλάξουμε απόψεις. Γιατί νομίζω είναι χειρότερο να περάσουμε τη ζωή μας μέσα στην αμφιβολία και το δεν ξέρω τίποτα... Κάποια στιγμή, από τους δρόμους που ανοίγονται μπροστά μας, πρέπει να διαλέξουμε έναν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δεν μπορούμε να μένουμε μια ζωή στο σταυροδρόμι. Αυτή νομίζω είναι και η κρόνια πραγματικότητα.
morgangreene
Ξέρεις, astro, δεν νιώθω την ανάγκη να διαλέξω να πιστέψω κάτι ορμώμενη από μια ανάγκη. Συλλογίζομαι απλά: ήρθα σ' αυτή τη γη, πώς και γιατί άγνωστο. Αφού ήρθα που ήρθα, ας αξιοποιήσω αυτό το δώρο όσο καλύτερα μπορώ, για να είμαι κι εγώ ευτυχισμένη, να είναι στο μέτρο του δυνατού και οι άλλοι τριγύρω μου. Όταν παγιδεύομαι σε δικές μου στερεότυπες συμπεριφορές, σε μοτίβα που δεν με πάνε μπροστά αλλά με τα οποία εγκλωβίζω τον ίδιο μου τον εαυτό δεν είμαι ευτυχισμένη, κι αυτό μεταδίδεται και στους γύρω μου.
Νιώθω ότι έτσι προδίδω τον εαυτό μου και την (όποια) ευφυΐα έχω ως μέλος του ανθρωπίνου είδους. Τα γνωρίσματα του χαρακτήρα μου δεν θέλω να λειτουργούν σαν τροχοπέδη, αλλά σαν δώρα. Κι όλα αυτά χωρίς καμιά θεωρητική ή θρησκευτική τεκμηρίωση, χωρίς καμιά επίκληση σε καμιά αυθεντία. Το βλέπω καθαρά λογικά και πρακτικά. Έτσι όμως, astro, εγκλωβίζεσαι και περιορίζεσαι από το ίδιο το δημιούργημά σου.
Δεν εμπεριέχει μια αντίφαση αυτό; Ζήσε όπως θες, κάνε ό,τι θες αρκεί να είσαι καλά κι ευτυχισμένος εσύ κι αυτοί που έχεις γύρω σου. Μην σκέφτεσαι, "αφού έχω αυτή την όψη, πώς θα επιχειρήσω αυτό, αφού είναι καταδικασμένο από την αρχή;" Άσε που πολλές φορές παρερμηνεύουμε ενδείξεις του χάρτη μας (βάζω και τον εαυτό μου και όλους μας μέσα). Το 100% της ερμηνείας δεν θα το πιάσουμε ποτέ.
Γιατί να δεσμεύεσαι από κάτι που αύριο, π.χ. σ' ένα καινούριο άρθρο, μπορεί να δεις ότι μπορεί να ερμηνευτεί και διαφορετικά; Ξαναλέω ότι οι συμβολισμοί και οι εκδηλώσεις τους είναι πολλοί. Γίνε αυτό που θες, γίνε το καλύτερο που μπορείς να γίνεις! Η ερμηνεία του αστρολογικού μας χάρτη δεν είναι για να μας δώσει κατευθύνσεις, είναι απλά ένας καθρέφτης των επιλογών που μόνοι μας, ελεύθερα, πρέπει να έχουμε ήδη πάρει. Απλά δείχνει συμπυκνωμένα και με σαφήνεια δεξιότητες και δυσκολίες και μας διευκολύνει στον εντοπισμό τους. Η αστρολογία πρέπει να χρησιμοποιείται για να διευκολύνει, όχι να δημιουργεί ή να επιβεβαιώνει αξεπέραστα εμπόδια.
astropet
Θα κάνω αυτό που θέλω, εννοείται. Αν όμως δω ότι ο δρόμος που έχω πάρει είναι εκ διαμέτρου αντίθετος με τον χάρτη μου, θα αναρωτηθώ τι συμβαίνει κι αν είμαι ευχαριστημένος έτσι ή όχι. Αυτό που λες εσύ όμως ενέχει μια άλλη παγίδα. Να τα ερμηνεύω όλα όπως θέλω με το άλλοθι των πολλών διαφορετικών εκδηλώσεων και στην ουσία να μην κάνω καμία δουλειά πάνω στον εαυτό μου.
Και να σου δώσω ένα παράδειγμα. Εγώ είμαι εκ φύσεως αδρανής και καλά κάνω, μπορεί να λειτουργώ καλύτερα έτσι. Μου παρουσιάζεται κάτι, ένα γεγονός και πρέπει να αποφασίσω. Καταλήγω στο να μην κάνω τίποτα, σκεφτόμενος όλα τα κατά και τα αρνητικά. Αν δω όμως ότι π.χ. στο progressed είμαι σε φάση πρώτου τετραγώνου, που με καλεί σε δράση, θα το ξανασκεφτώ. Θα το δω και κάτω από αυτό το πρίσμα. Μπορεί να εμμείνω στην αρχική μου άποψη, αλλά θα το σκεφτώ διπλά λόγω της αστρολογίας και μόνο.
morgangreene
Αλλά βρε αστρο, η αστρολογία παίζει συνεχώς με τα αντίθετα, και στη σύνθεση δίνονται πολλαπλές ερμηνείες. Τί σημαίνει παίρνω εκ διαμέτρου αντίθετο δρόμο; Οκ, υπάρχει πατρονάρισμα, αλλά μέχρι κάπου. Νομίζω ότι η αυτογνωσία κερδίζεται ΖΩΝΤΑΣ. Η αστρολογία έρχεται κατόπιν εορτής και σκέφτεσαι, ας μιλήσω για τον εαυτό μου, "α, έτσι εξηγείται πώς λειτούργησα τόσο παρορμητικά, ενώ γενικά είμαι ήπιων τόνων.
Είμαι μεν Ιχθύς με Ωροσκόπο Υδροχόο, αλλά ενεργοποιήθηκε η σύνοδος Αφροδίτης-Άρη στον Κριό, σε τετράγωνο με Σελήνη στον Καρκίνο". Ποια είμαι αφήνω την πορεία της ζωής μου να μου πει. Κι όταν μια αντίδρασή μου με ξαφνιάσει, θα τη μεταφράσω αστρολογικά, κι αν επαναλαμβάνεται και μου δυσκολεύει τη ζωή θα παλέψω να την γυρίσω θετικά. Μάλλον απλά διαφέρουμε στην οπτική μας, εγώ είμαι φύσει αισιόδοξη (Δίας σε σύνοδο με Ωροσκόπο) Φυσικά αν δω την τρομερή και φοβερή διέλευση, θα προσέξω παραπάνω!
17°
