Τι τρέχει τελικά με τους Παρθένους; Ισχύει ο αστικός μύθος ότι έχουν για μόνιμα αξεσουάρ τη σκούπα και το φαράσι και ότι παθαίνουν υστερία αν τους πατήσεις το παρκέ; Και γιατί μόλις οι περισσότεροι από μας γνωρίσουμε έναν εκπρόσωπο του ζωδίου αυτού θυμόμαστε το hit των Erasure «I love to hate you»;
Έχουμε αναφέρει ότι ο ζωδιακός κύκλος συμβολίζει την εξελικτική πορεία του ανθρώπου και κάθε ζώδιο αποτελεί έναν κρίκο στην εξελικτική αυτή αλυσίδα. Η Παρθένος βρίσκεται στη μέση αυτής της πορείας και είναι το τελευταίο ζώδιο της πρώτης εξάδας (με αρχή τον Κριό), που έχει στόχο τη διαμόρφωση του ΕΓΩ, πριν δώσει τη σκυτάλη στο Ζυγό και ξεκινήσει η πορεία του ΕΜΕΙΣ. Για να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει με την Παρθένο, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τη θέση της στο ζωδιακό, εξετάζοντας τη σχέση της με το προηγούμενο και το επόμενο ζώδιο, το Λέοντα και το Ζυγό αντίστοιχα, και κυρίως το απέναντι, τους Ιχθύς.
Η πτώση του βασιλιά
Ο Λέοντας είναι η φάση που το άτομο νιώθει σαν το βασιλιάς Ήλιο. Την εξουσία αυτή δεν την απέκτησε ξεκινώντας από χαμηλά, ανεβαίνοντας ένα ένα τα σκαλοπάτια. Την έχει κληρονομικώ δικαιώματι, όχι από τους γονείς του αλλά κατευθείαν από το Θεό. Είναι το θείο βρέφος, ο Φαραώ της Αιγύπτου, απευθείας απόγονος του θεού Ρα. Έτσι, λοιπόν, το σύμπαν γυρίζει γύρω από αυτόν.
Ο Λέοντας, επομένως, δεν έχει συνοδοιπόρους σε αυτήν τη ζωή αλλά υπηκόους. Ναι, είναι πολύ γενναιόδωρος μ' αυτούς και καθόλου δικτατορικός, αλλά μέχρι του σημείου που θα σηκώσουν αυτοί κεφάλι και θα αμφισβητήσουν την εξουσία του. Το οποίο και θα συμβεί, αργά ή γρήγορα, γιατί το χρυσό κλουβί δεν παύει να είναι κλουβί.
Αυτό ακριβώς είναι που καταλαβαίνει η Παρθένος, η οποία έρχεται να μαζέψει τα κομμάτια της μετά την πτώση. Ο βασιλιάς είναι γυμνός - αυτή είναι η χαραγμένη στο DNA γνώση της Παρθένου. Πώς είναι κάτι ηλικιωμένοι που λένε συνέχεια, εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα 'ρθεις; Ακριβώς έτσι.
Οι καλύτεροι εκπρόσωποι αυτού του ζωδίου μαθαίνουν να ζουν με ταπεινοφροσύνη και - κυρίως - φροντίζουν η έκφραση της ατομικής τους υπόστασης να έχει κάποιο χρηστικό αντίκρισμα και να μην περιορίζεται μόνο σε παχιά λόγια άνευ ουσίας και στις φανφάρες ορισμένων Λεόντων. Οι χειρότεροι περνούν όλη τους τη ζωή με την αμυδρή ανάμνηση των περασμένων μεγαλείων (μπορεί να είναι μια χαρούμενη παιδική ηλικία, κάποιες επαγγελματικές επιτυχίες, ένας γάμος που δεν υφίσταται πλέον), που δεν μπορούν ποτέ πια να ξανακάνουν δικά τους, εξ ου και η δικαιολογημένη πικρία.
Ο παράδεισος είναι μακριά
Ο Ζυγός από την άλλη είναι το ζώδιο των διαπροσωπικών σχέσεων. Ο άνθρωπος δεν είναι πλασμένος για τη μοναξιά, άρα η λύση είναι η συνύπαρξη. Βέβαια, στην πορεία διαπιστώνει ότι δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, όμως δεν είναι ο Ζυγός το θέμα μας αλλά η Παρθένος. Η οποία έχει να μάθει στο τέλος της πορείας της ότι το ραφιναρισμένο «εγώ» δεν σε κάνει ευτυχισμένο, γιατί δεν έχεις με ποιον να το μοιραστείς.
Αποτέλεσμα; Απόλυτη και αφόρητη μοναξιά. Και φυσικά εδώ δεν γίνεται αναφορά στην κυριολεκτική μοναξιά όσο στη εσωτερική μοναξιά, το αίσθημα πως αφού δεν είσαι αρκετά καλός για να αγαπήσεις τον εαυτό σου, πώς να συνυπάρξεις με άλλους;
Αν ο Ιχθύς είναι ο παράδεισος, η Παρθένος βρίσκεται όσο γίνεται πιο μακριά από αυτόν. Δεν τον θυμάται καν. Δεν υπάρχει θεία πρόνοια, μόνο το προπατορικό αμάρτημα. Η Γη είναι ένα ξένο και εχθρικό περιβάλλον, όπου τίποτα δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται με ιδρώτα. Κι αυτό το ξέρει πολύ καλά η Παρθένος. Με το που γεννήθηκε αντίκρισε το χάος, το οποίο ήταν, είναι και θα είναι ο μεγαλύτερος φόβος της.
Τι πρέπει να κάνει λοιπόν για να σιγουρευτεί ότι δεν θα νιώσει αυτό το συναίσθημα της πλήρους αδυναμίας; Θα οργανώσει και θα συστηματοποιήσει τα πάντα. Δεν πρέπει να αφήσει τίποτα στην τύχη, γιατί το χάος παραμονεύει. Αυτό το συρτάρι είναι για τις κάλτσες κι εκείνο για τις φανέλες. Αυτά τα δύο δεν πρέπει ποτέ να αναμιχθούν, γιατί θα επέλθει καταστροφή.
Είναι όλα αυτά τα παραπάνω που έχουν οδηγήσει τους αστρολόγους να χαρακτηρίσουν την Παρθένο κρίσιμο ζώδιο, κατά συνέπεια και δύσκολο. Γιατί η Παρθένος δεν έχει κανένα αποκούμπι. Ο Λέων βρίσκει παρηγοριά στις ψευδαισθήσεις μεγαλείου, ο Ζυγός χρησιμοποιεί σαν δεκανίκι τη συντροφικότητα και ο Ιχθύς έχει τον παράδεισο να τον περιμένει.
Η Παρθένος έχει μόνο τον εαυτό της, στον οποίο, θέλοντας και μη, πρέπει να στηριχτεί. Η κρισιμότητα όμως αυτή είναι που κάνει την Παρθένο κι ένα από τα πιο σημαντικά ζώδια, γιατί βρίσκεται σ' ένα κομβικό σημείο του ζωδιακού. Το έργο της μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά συγχρόνως και το πιο σημαντικό. Ποιο είναι αυτό;
Ζωή σε τεντωμένο σκοινί
Σύμφωνα με τη γιουγκιανή ψυχολογία, το άτομο αναδύεται από το συλλογικό ασυνείδητο, αποκτά αυτόνομη προσωπικότητα, συλλέγει εμπειρίες και γνώσεις και στη συνέχεια ξεκινά το ταξίδι της επιστροφής στην παγκόσμια μήτρα που το γέννησε, στην οποία και θα προσφέρει ό,τι αποκόμισε από το μακρύ και κουραστικό ταξίδι του.
Κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας το άτομο δεν πρέπει να αποκοπεί εντελώς από το ασυνείδητο, αλλά θα πρέπει να υπάρχει μια κλωστή που πάντα θα το συνδέει με την Πηγή, διαφορετικά θα βιώσει την αποξένωση και την πλήρη έλλειψη νοήματος της ζωής. Η Παρθένος έχει αυτό το πολύ δύσκολο έργο, να οδηγήσει το «εγώ» στην πιο μακρινή δυνατή απόσταση από την Πηγή, να βαδίσει σε τεντωμένο σκοινί, το οποίο πάση θυσία δεν πρέπει να σπάσει.
Οι ακροβάτες του ζωδιακού, αυτό είναι οι Παρθένοι. Γι' αυτό και ζουν μόνιμα μέσα στο άγχος. Γι' αυτό και τους λείπει το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός. Όχι η πλάκα και το ανέκδοτο, αλλά η χιουμοριστική αντίληψη της ζωής. Όταν πατάω την μπανανόφλουδα και πέφτω, βλέπω και το αστείο του πράγματος. Η Παρθένος βλέπει μόνο τον πόνο.
Το άγχος όμως και η μόνιμη ένταση επιβαρύνουν πάρα πολύ το σώμα, γι' αυτό και δεν είναι τυχαίο που η Παρθένος θεωρείται το ζώδιο της υγείας. Το σώμα για τους Παρθένους είναι εργαλείο. Οι Ιχθύες μπορεί να βλέπουν την ιερότητα της ψυχής, για τους Παρθένους όμως ναός είναι το σώμα. Γι' αυτό και πολλοί εκπρόσωποι αυτού του ζωδίου αφιερώνουν αρκετό χρόνο στη φροντίδα του σώματος.
Ενημερώνονται για τις εξελίξεις στον τομέα της υγείας και της διατροφής και πολύ πρόθυμα σου λένε ότι η βιταμίνη C βοηθά στην απορρόφηση του σιδήρου χωρίς καν να τους ρωτήσεις. Παρ' όλ' αυτά, υπάρχουν πολλοί Παρθένοι που δεν δίνουν στο σώμα τους την πρέπουσα προσοχή και αυτοί είναι που θα το πληρώσουν πολύ πιο ακριβά από τα υπόλοιπα ζώδια. Ίσως γι' αυτούς τους Παρθένους αυτή να είναι μια απαραίτητη διαδικασία, γιατί για να φτιάξεις κάτι πρέπει πρώτα να χαλάσει και να αντιληφθείς το ρόλο που αυτό παίζει στη ζωή σου και πόσο σημαντικό σού είναι.
Ποιο είναι το μεγάλο τους ταλέντο; Μα η αξιοθαύμαστη ικανότητα της διάκρισης και της σύνθεσης. Μπορούν μέσα σε λίγα λεπτά, έχοντας διαβάσει ένα άρθρο δέκα σελίδων, να σου γράψουν σε μια παράγραφο την περίληψη χωρίς να έχουν παραλείψει κανένα σημαντικό στοιχείο. Η ικανότητα που έχουν να επεξεργάζονται όλα τα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους και να εξάγουν ασφαλή συμπεράσματα, καθώς και να εντοπίζουν τον πιο αποτελεσματικό τρόπο δράσης.
Η ικανότητα που έχουν να οσμίζονται όλες εκείνες τις λεπτομέρειες που εμείς οι κοινοί θνητοί έχουμε παραβλέψει. Η ικανότητα να ξεχωρίζουν την ήρα από το στάρι. Η ικανότητά τους να προσφέρουν και να υπηρετούν το συνάνθρωπο. Αυτό δεν είναι λίγο, όσο κι αν φαίνεται να του λείπει το γκλάμουρ.
Το ότι η ζωή μας έχει εξελιχθεί κι έχει αφήσει πίσω της το πρωτόγονο στάδιο οφείλεται ακριβώς σε αυτούς τους ανθρώπους, που είχαν το ταλέντο, την υπομονή, την ευφυΐα, αλλά και την υπαρξιακή αγωνία να τεμαχίσουν τη ζωή και να μελετήσουν ένα ένα τα κομμάτια της. Ο Michael Lutin στο βιβλίο του «SunShines» λέει ότι δεν είναι η ακριβή τιμή που κάνει το Ρόλεξ πολύτιμο αλλά η προσπάθεια που καταβάλλεται για να φτιάξει κανείς ένα.
Η Αφροδίτη σε πτώση
Και ο έρωτας; Έχει θέση στη ζωή της Παρθένου; Ναι, έχει, αντίθετα από τα κοινώς λεγόμενα. Είναι εξάλλου γήινο ζώδιο, που σέβεται το σώμα και τις ανάγκες του. Sophia Loren, Jacqueline Bisset, Salma Hayek, Andriana Sklenarikova, αλλά και Julio Iglesias είναι μερικοί Παρθένοι που δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις για έλλειψη σεξαπίλ. Η Liz Greene λέει ότι το ζώδιο της Παρθένου ταλαντεύεται ανάμεσα στο πρότυπο της παρθένας και σε αυτό της πόρνης και είναι πολλοί Παρθένοι που έχουν υιοθετήσει μία από τις δύο αυτές στάσεις ζωής.
Και οι δύο στάσεις όμως έχουν έναν κοινό παρονομαστή, τον επιβαλλόμενο έλεγχο πάνω στο σώμα. Τόσο η αποχή όσο και η έντονη σεξουαλική δραστηριότητα μαρτυρούν την αγωνιώδη προσπάθεια να έχει το άτομο τον απόλυτο έλεγχο. Η πολυγαμία εξασφαλίζει τη μη δέσμευση και η αποχή σε διαφυλάσσει από το χάος του έρωτα. Γι' αυτό και η Αφροδίτη έχει πτώση στο ζώδιο της Παρθένου.
Γιατί πολλές φορές ο έρωτας αποδιοργανώνει τον άνθρωπο και απαιτεί απόλυτη παράδοση σε κάτι ανώτερο από αυτόν, που του κατευθύνει τη ζωή και τον αναγκάζει να χάσει τον έλεγχο του «εγώ». Αυτό είναι που τρέμει η Παρθένος, αφού δεν θέλει με τίποτα να αναποδογυριστεί η ζωή της από ένα έντονο πάθος.
Γιατί λατρεύουμε να τους μισούμε;
Γιατί μας εκνευρίζουν τόσο οι Παρθένοι; Γιατί στην προσπάθειά τους να αντιπαρέλθουν την έλλειψη δημοτικότητας υιοθετούν ένα δασκαλίστικο ύφος και κουνούν το δάχτυλο επικριτικά, επισημαίνοντας τα λάθη των υπολοίπων. Δεν υπάρχει όμως πιο σίγουρος τρόπος να δημιουργήσεις αντιπάθειες. Πρώτον, γιατί το ανθρώπινο «εγώ» είναι ένα εύθραυστο κατασκεύασμα που δύσκολα ανέχεται την κριτική και, δεύτερον, οι Παρθένοι επιλέγουν να αγνοούν ότι και οι ίδιοι δεν είναι αλάνθαστοι.
Για να λέμε όμως την αλήθεια, αυτό που είναι το πιο εξοργιστικό απ' όλα είναι ότι πολύ συχνά έχουν δίκιο. Απλώς οι περισσότεροι από μας δεν έχουμε συμβιβαστεί με τις ατέλειές μας και εκνευριζόμαστε όταν μας τις υπενθυμίζουν. Αν όμως οι Παρθένοι πάψουν να ζηλεύουν αυτούς που τους κλέβουν την παράσταση και μάθουν να χειρίζονται πιο σωστά τους ανθρώπους, θα μπορέσουν να αναδείξουν την αξιαγάπητη φύση τους. Δεν είναι και τόσο δύσκολο. Ή μήπως είναι;
10°
