ΣΕ ΕΙΔΑ

Πάλι σου σέρβιρα τον καφέ πριν πιάσεις δουλειά. Πάλι σε άκουγα με προσοχή να αναλύεις τις ξεχωριστές ιδέες σου και να βάζεις το πλάνο και τους στόχους με τον φίλο και συνάδελφο. Με συγκινεί ο τρόπος που αναφέρεσαι στο στέκι σου που χάλασε τελευταία και δεν είναι όπως παλιά. Πέρασα μήπως σε πετύχω από κει, αλλά δεν... Όμως δεν έχω καταλάβει αν δεν ανταποκρίνεσαι στο ενδιαφέρον μου από σεβασμό στη δουλειά μου ή επειδή δεν σε ενδιαφέρω. Αν μου χαμογελάς όμορφα από απλή ευγένεια όταν σε πρήζω 10 φορές που σε ρωτάω αν είναι όλα καλά κι αν χρειάζεσαι κάτι. Τουλάχιστον ξέρω πως θα τα ξαναπούμε σύντομα είτε έτσι είτε αλλιώς. Α.

Κατα τις 22:00 ήρθα στο διπλανό σου τραπέζι να βρω την υπόλοιπη παρέα μου. Ήσουν με 3 φίλες σου και ενώ σε κοίταζα, ήσουν απορροφημένη με την κουβέντα και δεν ήθελα να σε ενοχλήσω σε πρώτη φάση. Είχες μαύρο σγουρό μαλλί με τα πιο όμορφα μάτια που έχω δει. Φύγατε μετά από 10 λεπτά, οπότε δεν βρήκα τον χρόνο να έρθω να σου μιλήσω. Κατευθυνθήκατε προς την Ασημάκη Φωτηλά και σηκώθηκα να έρθω απλά να σου ζητήσω να ανταλλάξουμε στοιχεία να βρεθούμε, αλλά η παρέα μου με σταμάτησε λέγοντάς μου ότι θα είναι περίεργο. Ελπίζω απλά να σε ξαναπετύχω κάπου Εξάρχεια...

Μπορεί να φεύγω, αλλά από όλη αυτή την επιστροφή, είσαι το καλύτερο κομμάτι που έχω να κρατήσω. Χαίρομαι για σένα, για την οικογένεια που έφτιαξες και που μπορώ, έστω και απ' έξω, από όλο αυτό να σε βλέπω χαρούμενο.

Στο μυαλό μου σε είδα να με κυνηγάς για να σε αγαπήσω κάπου στα 15. Ο τίτλος του μηνύματος που θέλω να απαντήσω νομίζοντας πως είναι για μένα γιατί ταιριάζει στην ιστορία. Καλέ μου φίλε από το παρελθόν, δε σε κυνηγούσα να με αγαπήσεις, απλά σε είχα συμπαθήσει, γιατί κάνεις ένα επάγγελμα που κάποτε αγαπούσα πολύ. Είχες μια γνωριμία με τον πατέρα μου και μιλούσαμε και σε είχα εκτιμήσει γιατί μου έδειχνες φιλική συμπεριφορά όταν με βλέπεις. Αυτό μου έκανε καλό, το έχω ανάγκη, γιατί ήμουν και είμαι ένα άτομο μοναχικό, δεν έχω φίλους, δεν έχω αποδοχή από τους άλλους λόγω του ότι είμαι παράξενη λόγω του αυτισμού. Ήσουν το μόνο άτομο που μου έδειξε συμπάθεια, αποδοχή έμπρακτα κι αυτό με έκανε να σε συμπαθώ πολύ και στα μάτια σου να δω έναν φίλο, έναν αδερφό που μου λείπει στη ζωή. Το χειρίστηκα λάθος κι αυτό μπορεί να μην ήταν όμορφο στα μάτια σου. Οι προθέσεις μου παρεξηγούνται, γιατί οι άλλοι δεν ξέρουν πώς λειτουργώ. Σε ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου για τον καλό τρόπο που μου φέρθηκες, πάντα φιλικός, ευγενικός, καλοσυνάτος. Το εκτιμώ αυτό από καρδιάς, θέλω να είσαι καλά εσύ κι αυτοί που αγαπάς. Εγώ συνεχίζω τον μοναχικό μου δρόμο γιατί έτσι ήταν από όταν γεννήθηκα, η μοίρα μου με αυτό που με συνοδεύει και με ταλαιπωρεί να μην μπορώ να έχω κόσμο να με νοιάζονται, γιατί οι άνθρωποι δε θέλουν άτομα σαν και μένα. Έτσι αποσύρθηκα κι είμαι όλο σπίτι μου, να μην ενοχλώ, μη γίνομαι μια δυσάρεστη παρουσία στους γύρω.

Σάββατο μεσημέρι, του Αγίου Δημητρίου, ήσουν με ένα φίλο στο «Σερμπέτι» και τα λέγατε. Καθόμουν στο διπλανό τραπέζι, κολλητά, μικρό το μαγαζί, άθελά μου (ή και ηθελημένα) σε άκουγα. Του τα 'λεγες τόσο ωραία, η ζωή είναι μικρή για συμβιβασμούς. Τα παράτησες όλα κι έγινες σκίπερ, έτσι κατάλαβα. Γιατί δε σου μίλησα; Η ζωή είναι μικρή για να δειλιάζουμε... Στείλε μου κάτι.

Σε είδα στα Bershka, ήσουν security εκεί και πιο μετά πέρασες από τα KFC δύο φορές και είχαμε ένα πολύ όμορφο eye contact... Έχεις πολύ όμορφο πρόσωπο και, αν γύρναγα τον χρόνο πίσω, θα σου μιλούσα.

I saw you at ikea at the mall with your friends. You were speaking english and smelling the candles. I was with my mom and didn't manage to talk to you, eventhough i could not stare away before i left. Wish i had the chance to see you again.

Ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω τη μέρα που ήρθα και σου συστήθηκα. Πόσο καιρό περίμενα αυτή τη στιγμή... Αυτό το βλέμμα σου. Η ευγένειά σου. Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες μαζί σου. Αλλά αυτό το ένα λεπτό ήταν αρκετό για μένα. Το πίστευα ότι εκτός από όμορφη εξωτερικά, θα είσαι κι εσωτερικά. Και δικαιώθηκα. Να είσαι πάντα ευτυχισμένη.

Ήσουν η ταμίας στα τρόφιμα με τα ωραία τατού στον αριστερό σου πήχυ (έχεις και στον δεξιό άραγε;). Εγώ για λίγα τρόφιμα ήρθα, αλλά καθόμουν - και καλά - να κοιτάζω τα ράφια για να μην ξεκολλήσω από εκεί. Λόγος να ξαναέρθω όλο το δρομολόγιο από το κέντρο να πάρω κι άλλο σολομό :)