ΣΕ ΕΙΔΑ

Γεια σου, Ήθελα απλώς να σου πω ότι σε εκτιμώ και βλέπω ότι έχεις καλή πρόθεση απέναντί μου. Καταλαβαίνω ότι η επικοινωνία μας μπορεί να είναι διαφορετική για τον καθένα και θέλω να ξέρεις ότι σε σέβομαι γι’ αυτό. Αν νιώθεις ότι θέλεις να μιλάμε ή να επικοινωνούμε, θα χαρώ να το κάνουμε, αλλά καταλαβαίνω και αν δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για σένα. Απλώς ήθελα να ξέρεις ότι σε εκτιμώ και θέλω όλα να γίνονται με σεβασμό και καλή διάθεση.

Ήσουν ο σεκιούριτι με τα πολλά τα τατουάζ που γνωριστήκαμε το Σάββατο στην έκθεση λίγο πριν το κλείσιμο και μου υπέδειξες πού να πάω για τσιγάρο (κάθισα και έστριψα στην καρέκλα κοντά σου, πίσω από τα περίπτερα, και περίμενα έναν φίλο μου να βγούμε μαζί). Συναντηθήκαμε την επόμενη ξανά στο καφέ (πέρασε ο φίλος μου και μας έκοψε τη συζήτηση δυστυχώς). Περίμενα να περάσεις από το περίπτερό μου. Δεν καταφέραμε να πούμε πολλά, ούτε καν το όνομά σου δεν έμαθα...

Έτρεχες με ένα μαύρο κολάν και γυαλιά ηλίου. Σήμερα 18/11 λίγο μετά τις 14:00. Κάποια στιγμή συναντήθηκαν τα βλέμματά μας. Έχεις μπλε αυτοκίνητο. Έχω άσπρο. Στο Πανηπειρωτικό στα Γιάννενα.

Έξω από το Υπουργείο Εσωτερικών στην Κάνιγγος, σε κοίταξα και με κοίταξες με νόημα, είσαι 40αρης με γκρίζο μαλλί και τσαντάκι στη μέση, μάλλον δουλεύεις εκεί γύρω.

Αλλά για χίλιους λόγους δεν μπορώ να σου μιλήσω πιο αληθινά. Και σου μιλάω μόνο τυπικά... Θα περάσει :(

Καθόσουνα μπροστά στήν πόρτα παρέα με τις φίλες σου, εγώ στο μπαρ μπροστά από τον dj. Ανταλλάξαμε ματιές, περίμενα λίγο μην εμφανιστεί κάποιος που να σε συνοδεύει, τα σφηνάκια ο σερβιτόρος το αστροπελέκι τα έστειλε αλλού, μέχρι να στείλω άλλα έφυγες με τις φίλες σου. Θα χαρώ να γνωριστούμε.

ΗΣΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΚΑΙ ΦΟΡΟΥΣΕΣ ΜΙΑ ΜΑΚΡΙΑ ΡΟΖ ΖΑΚΕΤΑ, ΕΙΧΕΣ ΚΟΤΣΟ ΤΑ ΞΑΝΘΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ, ΛΙΓΟ ΑΤΗΜΕΛΗΤΗ, ΑΛΛΑ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΗ… ΣΕ ΚΟΙΤΟΥΣΑ ΕΠΙΜΟΝΑ, ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΡΘΩ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΩ, ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΝΗΘΙΖΩ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΩ ΑΥΤΑ ΑΛΛΑ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΛΟΓΟ ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΩ…ΜΕ ΚΟΙΤΑΞΕΣ ΚΙ ΕΣΥ 2-3 ΦΟΡΕΣ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ, ΠΙΣΤΕΥΑ ΟΤΙ ΘΑ ΣΕ ΠΡΟΛΑΒΩ ΕΞΩ…ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕΣ….ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΧΕΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΨΩΝΙΑ ΤΑ ΕΒΑΛΕΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΚΑΡΟΤΣΑΚΙ (ΛΑΪΚΗΣ)…..ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ, ΗΜΟΥΝ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ….ΣΕ ΨΑΧΝΩ

Γεια! Ήσουνα σε μια παρέα μέσα κατά τις 9+ και είχατε πιάσει το καλύτερο τραπέζι. Φόραγες λευκό-κρεμ, είχες κόκκινα μαλλιά και ένα συνδυασμό χαμόγελου και βλέμματος που λιώνει. Κοιταζόμασταν στο μαγαζί και πριν προλάβω να πω «ένα τσίπουρο χωρίς», είχα ήδη σκεφτεί «θα ήθελα να τη γνωρίσω και να το πιούμε μαζί». Για κάποια ώρα σταμάτησε ο χρόνος - ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε... Δυστυχώς φύγατε νωρίς. Αν κατά τύχη διαβάζεις τη στήλη, θα ήθελα πολύ να συνεχίσω εκείνη τη μικρή στιγμή που δεν πρόλαβα να ξεκινήσω - α, και υπόσχομαι να μην κάνω άλλες κακές ατάκες… ίσως :)

Σε είδα με τη φίλη σου, οι δύο σας στο μαγαζί... Κυριακή σήμερα, είχε μπουφέ και βάζαμε δίπλα δίπλα φαγητό. Τη δεύτερη φορά σηκώθηκα επίτηδες και άκουσα τη φίλη σου να σε λέει Αναστασία ♥️

Κύριε Παπαδόπουλε της Καθημερινής: πόσο όμορφος μπορεί να ναι κάποιος και εξωτερικά και εσωτερικά;