10°Καθημερινότητα στην πόλη, φλερτ παντού, φλογερές εξομολογήσεις, σέξι λογάκια, ερωτικές ιστορίες, μεγάλες αγάπες
Την είδα, φορούσε ακουστικά, φορούσα κι εγώ και τώρα αναρωτιέμαι τι μουσική να άκουγε. Οι γωνίες του προσώπου της ήταν ιδανικές, τις χάζευα. «Αυτή θα μπορούσε να είναι η μούσα μου», σκέφτηκα. Ιδιαίτερα όταν άντεξε το βλέμμα μου. Το επέστρεφε πίσω για να αντέξω κι εγώ με τη σειρά μου. Τίποτα χυδαίο. Απλώς δύο ισότιμες δυνάμεις.
Παρασκευή πρωί 12/12/2025 και ήμουν απέξω από το ΜΙΕΤ στην Πλάκα περιμένοντας να μπω στο bazaar. Μελαχρινή, μάλλον φοιτήτρια με πολύ ωραίο στυλ και κάτι υπέροχα αρβυλάκια, περίμενες και εσύ σε αυτό το γραφικό στενάκι της Πλάκας. Μόλις μπήκαμε, σε είδα άλλες δυο τρεις φορές, αλλά είχε πολύ κόσμο και ντράπηκα να σου μιλήσω. Αν θέλεις μπορούμε να πάμε για ένα καφέ, θα ήθελα πολύ να γνωριστούμε.
Σε είδα να περνάς από τη Ναυαρίνου στον Πειραιά, Πέμπτη απόγευμα γύρω στις 18.30. Παρατεταμένο eye contact. Φορούσες ρούχα γυμναστηρίου. Είμαι η κοπέλα με τα γυαλιά και την κοτσίδα. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ.
Στην Ιερά Οδό, στο ύψος του Nox, οι διαδρομές μας διασταυρώθηκαν για μια στιγμή. Εσύ, στο αντίθετο ρεύμα, οδηγούσες ένα γκρι Jeep BMW. Εγώ, στην άνοδο προς Ομόνοια, με μια μαύρη Mercedes. Ανταλλάξαμε μια ματιά που κράτησε περισσότερο απ’ όσο επιτρέπει η κίνηση. Ξημερώματα Κυριακής στη 1:00.
Σε είδα (ωραίο βλέμμα, κρίκος), με είδες, μου άρεσες, δεν βρήκα κάτι καλό να πω και προτίμησα τη σιωπή, θέλω να σε ξαναδώ. Ο τύπος απέναντι.
Όταν βλέπω το χαμόγελό σου, ο καφές έχει λίγο καλύτερη γεύση...
και οι επισκέψεις συνεχίζονται... Μου αρέσεις τόσο μα τόσο πολύ και ξέρω ότι έχω μεγάλο πρόβλημα να εκφράσω συναισθήματα, όμως δεν το ευνοεί και ο χώρος. Κάθε φορά που σε βλέπω προσπαθώ να βρω κάτι να πω ώστε να το καταλάβεις. Συνήθως λέω χαζομάρες, αλλά κι εσύ δεν βοηθάς. Το προηγούμενο Σαββατόβραδο μου πέταξες και το ωραίο ότι έχεις σχέση, και εκεί έπαθα το τρελό blackout, ένιωσα εντελώς σαν χαζή, αν και κατά βάθος ήθελα να εξαφανιστώ. Από τη μία πλευρά σκέφτηκα ότι ίσως καλύτερα που δεν σου είπα κάτι περισσότερο γιατί θα είχα γίνει ρόμπα και από την άλλη αναρωτιέμαι μήπως θα έπρεπε να είχα δείξει πιο δυναμική αντιμετώπιση. Μου είναι τρομερά δύσκολο να αποφασίσω ποια στάση πρέπει να κρατήσω. Έχω θυμώσει με τον εαυτό μου και το μόνο που καταφέρνω να κάνω είναι να βάζω τα κλάματα. Προσπαθώ να το σκεφτώ λογικά αλλά δεν γίνεται. Θέλω να παραιτηθώ από την όλη προσπάθεια και να εξαφανιστώ, αλλά δεν μπορώ να το κάνω ούτε αυτό γιατί το μυαλό μου επιμένει να σε σκέφτεται συνέχεια. Για πρώτη φορά δεν ξέρω τι μου γίνεται. 💔 (Είμαι η Μ. και γράφω στη Μ.)
Εντυπωσιακή μελαχρινή. Συζητήσαμε λίγο για την κίνηση που έφερε η απεργία... Απόλαυσα κάθε λέξη. Θέλω πολύ να σε ξαναδώ...
Σε είδα ξαφνικά στο ασανσέρ, αλλά μιλούσες στο τηλέφωνο και δυστυχώς δεν πρόλαβα να πω κάτι.
Καθημερινότητα στην πόλη, φλερτ παντού, φλογερές εξομολογήσεις, σέξι λογάκια, ερωτικές ιστορίες, μεγάλες αγάπες
