Βιβλιο

Ο υπόγειος κόσμος

Οι διαφορές ανάμεσα στον υπόγειο κόσμο της τέχνης, και στο εξωστρεφές σύμπαν των social media

kyriakos_1.jpg
Κυριάκος Αθανασιάδης
ΤΕΥΧΟΣ 943
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Οι διαφορές ανάμεσα στις πλατφόρμες των social media και τον κόσμο των βιβλίων.
Η εικόνα είναι φτιαγμένη με το πρόγραμμα Copilot.

Οι διαφορές ανάμεσα στις πλατφόρμες των social media και τον κόσμο των βιβλίων.

H διαφορά ανάμεσα σε μια πλατφόρμα —όπως, π.χ., το Facebook για τους μεγάλους και το TikTok για τα παιδιά— και στα βιβλία, αν θέλεις, είναι ότι οι μεν πλατφόρμες κάνουν ό,τι κόλπο μπορούν να σκαρφιστούν για να σε κρατήσουν δέσμιό τους —πετούν φλεγόμενους πυρσούς στον αέρα, καταπίνουν σπαθιά, βγάζουν γυμνά μπαλέτα στο πάλκο, περιφέρουν τον τρελό του χωριού πάνω στους ώμους τους, ουρλιάζουν με τον τηλεβόα πόσο ωραίο είναι να ζεις βουτηγμένος στο ψέμα, πόσο μοναδική εμπειρία, τι τέλειο πράγματι, αχ πόσο απίθανο—, ενώ το βιβλίο —δεν μιλάμε για τα βιβλία της μπασκλασαρίας τώρα, για όνομα του καλού Θεού, μιλάμε για κανονικά βιβλία— κάθεται απλά εκεί και περιμένει εσένα να κάνεις το πρώτο βήμα· και το δεύτερο· και το τρίτο· και όλα τα υπόλοιπα. Δεν θα σου κάνει τη χάρη να σε παρακαλέσει, να σε δελεάσει, να σε φυλακίσει εκεί. Δεν θα σου τσιμπήσει με τις ρώγες του δείκτη και του αντίχειρα το μαγουλάκι τραβώντας την πέτσα και κουνώντας τη δεξιά-αριστερά. Όλα τα βιβλία, ακόμη και εκείνα που λέμε ότι «δεν μπορείς να τα αφήσεις από τα χέρια σου». Γιατί φυσικά και μπορείς να τα αφήσεις, αλίμονο· δεν ζεις σε γυάλα, ο κόσμος είναι γεμάτος περισπάσεις. Μα, όσο σού το επιτρέπει ο κακός καιρός —πάντα κάνει κακό καιρό, πάντα μπουμπουνίζει και βρέχει και έχει κρύο—, δεν το αφήνεις, γιατί επιλέγεις να παίξεις για πολλοστή φορά αυτό το ωραίο, παλιό, δοκιμασμένο παιχνίδι με τις πολύχρωμες μάσκες: να δεις τον κόσμο, ή έστω μία εκδοχή του —δεν υπάρχει μία κατάσταση του κόσμου, έτσι κι αλλιώς, όπως δεν υπάρχει και ένας μόνο κόσμος—, υπό την οπτική ενός τρίτου ανθρώπου, ενός Άλλου: κάποιου επινοημένου, ενός χάρτινου ή ψηφιακού ήρωα, ενός λογοτεχνικού homunculus. Τι σημασία έχει, έτσι κι αλλιώς — όλοι είμαστε επινοημένοι. Ο ήρωας αυτού ή εκείνου του βιβλίου, και ο τρόπος που σκέφτεται, τα ρούχα του και τα παπούτσια του, οι έξεις του και οι συνήθειές του, οι λαχτάρες του και τα όνειρά του, τα ραγίσματα και τα σπασίματά του, οι απώλειες και τα πένθη του, οι νίκες και οι ήττες του, τα λάθη και τα ανομήματά του, οι έρωτες και τα μίση του, τα πάντα επάνω του και γύρω του είναι —όπως και να το δει κανείς, με όποια μεζούρα και να τα μετρήσει— πολύ πιο αληθινά από όλο το content (Χριστέ μου, πόσο κιτς όρος…) της πλατφόρμας που σου στέλνει φιλάκια από απέναντι, ξέροντας πόσο σού αρέσουν τα φιλάκια — όσο τα τριτς αρέσουν στα σκυλιά, και κάτι παραπάνω. Ετεροθαλής αδελφός του υπερβατικού διαλογισμού που σε φέρνει σε επαφή με τον βαθύτερο εαυτό σου, ο ήρωας σε παίρνει από το χέρι —μα κοίτα: η δικιά του παλάμη δεν είναι ιδρωμένη— και, βουτώντας ακόμη πιο βαθιά, περιπλανιέστε για λίγο σε μια περιοχή πλημμυρισμένη ψήγματα αλήθειας, κόκκους δημιουργικότητας και νιφάδες φαντασίας, μια περιοχή καλά περπατημένη από χίλιες μυριάδες άλλους πριν από εσένα: όλα τα βιβλία —τα κανονικά, όχι της μπασκλασαρίας, μη τα ξαναλέμε— μοιράζονται αυτό τον ίδιο υπόγειο κόσμο, που είναι εξίσου αληθινός με τον «πραγματικό». Είναι ένα σύμπαν που σου αξίζει.

Οι διαφορές ανάμεσα στον υπόγειο κόσμο της τέχνης, και στο εξωστρεφές σύμπαν των social media
Η εικόνα είναι φτιαγμένη με το πρόγραμμα Copilot.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Μερόπη Μιχαλέλη: «Για να γίνεις γονέας πρέπει να συναντήσεις το παιδί που ήσουν εσύ»
Μερόπη Μιχαλέλη: «Για να γίνεις γονέας πρέπει να συναντήσεις το παιδί που ήσουν εσύ»

Μια συζήτηση με την ψυχαναλύτρια και ιδρύτρια της Κοιτίδας με αφορμή το νέο της βιβλίο «Διαδρομές γονεϊκότητας. Πώς γινόμαστε ή δεν γινόμαστε γονείς» (εκδ. Παπαδόπουλος)

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.