To θρίλερ της Alice Feeney έκανε την επιτυχία

Tο μυθιστόρημα της Άλις Φίνι διαδραματίζεται σε τρεις χρόνους: Στο τώρα, που η Άμπερ Ρένολντς βρίσκεται σε κώμα και προσπαθεί από το κρεβάτι του νοσοκομείου να ανακαλύψει τι της έχει συμβεί, στο πριν –μια εβδομάδα πριν το μυστηριώδες ατύχημα– και στο τότε –μέσα από το ημερολόγιο των παιδικών χρόνων της, πριν από 25 χρόνια. Τι έχει συμβεί; Προσπάθησε  κάποιος να σκοτώσει την Άμπερ; Τι  ρόλο παίζει ο  άντρας της; Και, τελικά, που κρύβεται η  αλήθεια;

Τι σας ενέπνευσε να γράψετε το «Μερικές φορές λέω ψέματα»;

Μου αρέσει να διαβάζω μυθιστορήματα με «αναξιόπιστους» ήρωες και έγραψα μια ιστορία με έναν χαρακτήρα τόσο ειλικρινή ώστε να παραδεχτεί πως λέει ψέματα από την πρώτη κιόλας σελίδα. Το «Μερικές φορές λέω ψέματα» είναι μια ιστορία για τα ψέματα που λέμε με ευκολία στην καθημερινότητά μας, αν και το βιβλίο αποκαλύπτει ουσιαστικά τα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας. Είναι επίσης μια ιστορία για το πώς δημιουργούμε διαφορετικές εκδοχές του ίδιους μας του εαυτού προκειμένου να ταιριάζουμε με τους ανθρώπους γύρω μας και πώς, περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας προσποιούμενοι κάποιον που δεν είμαστε, τελικά ξεχνάμε ποιοι πραγματικά είμαστε.

Η αφηγήτριά σας, η Άμπερ Ρέινολντς, είναι σε κώμα. Οι περιγραφές σας είναι τόσο ζωντανές και «αληθινές». Κάνατε κάποια έρευνα πάνω σε ασθενείς σε κώμα πριν γράψετε το βιβλίο;

Πέρασα ένα χρονικό διάστημα σε ένα νοσοκομείο δίπλα στο προσωπικό που φροντίζει ασθενείς σε κώμα. Θυμάμαι να κλείνω τα μάτια μου, θέλοντας να νοιώσω πως αισθάνεται κανείς ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, να ακούω αυτά που ίσως θα άκουγε η Άμπερ, να μυρίζω αυτά που ίσως θα μύριζε και να φαντάζομαι τι ήταν εκείνο που ίσως αισθανόταν. Το προσωπικό του νοσοκομείου με την καλύτερη διάθεση να βοηθήσει, μου διηγήθηκε αρκετές ιστορίες από ανθρώπους που ξυπνούσαν, πως ένοιωθαν, τι ήταν αυτό που θυμόντουσαν πριν ή και μετά. Ήταν μια ανεκτίμητη εμπειρία για μένα, χωρίς αμφιβολία, και εκτιμώ απεριόριστα τη βοήθεια του προσωπικού, που αφιέρωσε χρόνο σε μένα και στις τόσες, μα τόσες πολλές ερωτήσεις που είχα να τους κάνω.

Πως καταλήξατε σε μια τόσο ρεαλιστική και ταυτόχρονα τόσο παράδοξη πλοκή;

Από τη μια ήταν διασκεδαστικό να γράψω αυτό το βιβλίο, από την άλλη όμως το κλειδί ήταν η «οργάνωση», κάτι που ξέρω να κάνω καλά. Η αλήθεια είναι πως για μεγάλο χρονικό διάστημα η ιστορία εξελίσσεται στο μυαλό μου πριν αρχίσω να τη γράφω. Συχνά «αποτραβιέμαι» στο φόντο της και παραμένω για μήνες θεατής πριν μπω στη διαδικασία να την αποτυπώσω στο χαρτί. Κατόπιν τα πάντα «οργανώνονται» σε μικρά κομμάτια καρτών διαφορετικών χρωμάτων που καρφιτσώνω σε έναν μεγάλο φελιζολένιο πίνακα στο σπιτάκι του κήπου μου. Για μένα, το να ξεκινάω χωρίς «πλάνο» θα ήταν σα να βγαίνω για μια βόλτα με το σκύλο με προορισμό ένα μέρος που δεν έχω ξαναπάει ποτέ και δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το πώς θα φτάσω, δεν έχω καν χάρτη - σε κάθε βήμα θα φοβόμουν μήπως χαθώ!

Το «Μερικές Φορές λέω ψέματα» είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα βιβλία του 2017. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας;

Δεν είμαι σίγουρη πώς μπορώ να το απαντήσω αυτό; Οι δυο καλύτερες συμβουλές που μου έχουν δώσει ποτέ είναι:

-γράψε ένα βιβλίο που θα ήθελες εσύ να διαβάσεις

-ποτέ μην το βάζεις κάτω

Αυτά είναι και τα μοναδικά «μυστικά» που γνωρίζω γύρω από την τέχνη της συγγραφής και τα μοιράζομαι με μεγάλη χαρά! Πέρασε καιρός μέχρι να δω ένα βιβλίο μου να εκδίδεται και νοιώθω πραγματική ευγνωμοσύνη απέναντι σε όλους εκείνους που βοήθησαν ώστε αυτό το όνειρο να γίνει πραγματικότητα!

Είναι το πρώτο σου βιβλίο που κυκλοφορεί και σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Πως νοιώθετε; Το περιμένατε;

Όχι. Το ήλπιζα, σίγουρα, και το ονειρευόμουν, όπως φαντάζομαι κάνει κάθε συγγραφέας με τον τρόπο του, αλλά όχι, δεν το περίμενα! Είναι πραγματικά ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα και εγώ νοιώθω απίστευτα τυχερή που το ζω.  

Υπάρχει και επόμενο βιβλίο;

Υπάρχει όντως, και μόλις το τελείωσα. Έχει τίτλο «Μερικές φορές δολοφονώ» και ελπίζω πραγματικά να αγαπήσουν και αυτό οι αναγνώστες. Είμαι όμως κατενθουσιασμένη και για έναν ακόμη λόγο. Το «Μερικές φορές λέω ψέματα» πρόκειται να μεταφερθεί στη μικρή οθόνη ως τηλεοπτική σειρά με την υπογραφή της Legendary, της εταιρείας που έκανε τα εξαιρετικά Interstellar και Inception, δυο ταινίες που λατρεύω. Περιμένω λοιπόν με ανυπομονησία να δουλέψω με αυτούς τους ανθρώπους, να δω την Άμπερ να «ζωντανεύει».